Het relatief brave imago van topschaatsster Jutta Leerdam kwam op de tocht te staan toen ze in april haar relatie met YouTuber en bokser Jake Paul bevestigde. Voor de mensen die hem niet kennen, legt Untold: Jake Paul the Problem Child duidelijk uit waarom: de optelsom van YouTube-schandalen en uitdagingen in de boksring zijn andere koek dan een uitverkocht Thialf. Door de oppervlakkige, beperkte opzet en de schijnbare controledrift van de hoofdpersoon heeft de documentaire daarbuiten alleen weinig te bieden.
Een nietsvermoedende plantenkweker valt als een blok voor een spionne in burgerkleding. Ghosted verwijst naar het ondankbare lot van de verliefde Cole na de eerste date, want wereldwijde missies en een prijs op je hoofd kunnen natuurlijk niet samengaan met een duurzame relatie. Of toch wel? De inspiratie was waarschijnlijk op voor de makers van deze romantische spionagekomedie, die te gemakzuchtig leunen op de sterrenstatus en charmes van Chris Evans en Ana de Armas.
Je kunt je derde date voorzichtiger plannen: na een online match en twee afspraakjes met Khani besluit Matt dat de tijd rijp is voor een vliegvakantie. Het waargebeurde vervolg laat zich met een blik op de vertrekmaand eenvoudig raden. Longest Third Date speelt zich af tijdens de eerste grote coronalockdown van voorjaar 2020, als de eerste retourvlucht uit Costa Rica pas in juni blijkt te vertrekken. Dankzij Matts talrijke vlogopnames is er genoeg om op terug te kijken. Helaas is dat in deze documentaire direct ook het probleem.
Lees hier mijn volledige recensie van deze documentaire.
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: een deprimerend verhaal over het absolute noodlot en de tragiek van het bestaan, geschreven door een man die in iedere Nederlandse literatuurcanon een prominente plaats inneemt. Het kostte me vrij veel moeite om Noodlot (1890) van Louis Couperus helemaal uit te lezen, maar ik deed het wel. Alles voor een goede mondeling… De afloop laat zich raden: uiteindelijk werden over deze titel ‘natuurlijk’ geen vragen gesteld.
Ik zat toch best met gemengde gevoelens, toen ik las dat The Circle van Dave Eggers verfilmd zou gaan worden. Mijn eerste kennismaking met deze dystopische roman was een jaar of tweeënhalf geleden. Het boek was destijds erg populair, en velen schaarden The Circle in het rijtje Brave New World (Aldous Huxley, 1932) en 1984 (George Orwell, 1948/49).
Mijn twijfels groeiden en groeiden, de afgelopen weken. Toen ik hoorde dat deze film er kwam, was ik een stuk enthousiaster. Dat was niet zozeer omdat ik een liefhebber van de games ben. Ik heb ze nooit gespeeld, en ben überhaupt geen fanatieke gamer. Maar van de mystieke, laatmiddeleeuwse achtergrond en de veelheid aan historische referenties werd ik toch wel warm. Zo’n storyworld trekt me dan toch nog iets meer dan die van bijvoorbeeld Warcraft (2016).
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
