Vorige week plaatste ik in mijn review van The Mechanic (2011) mijn vraagtekens bij het te verwachten niveau van Mechanic: Resurrection , het vervolg dat gisteren (1-9) in de Nederlandse bioscopen verscheen. Mijn zorgen bleken gegrond.
Aanstaande donderdag (1-9) verschijnt Mechanic: Resurrection, het vervolg op the Mechanic (2011), in de bioscoop. Dat verzorgde een uitstekende gelegenheid om het eerste deel, dat ik nog niet gezien had, eens aan een kijkbeurt te onderwerpen.
Blade Runner is een science-fiction klassieker uit 1982, die over het algemeen beschouwd wordt als één der betere films die binnen dat genre gemaakt zijn. Regisseur Ridley Scott ziet deze film zelfs als zijn beste en favoriete werk. Ik had ‘em nog niet gezien, en met het oog op het op handen zijnde vervolg (dat uitkomt in 2017, na 35 jaar!) was deze film een absolute must-see.
Als de eerste tonen van de Star Trek-tune in de bioscoopzaal doorklinken, bekruipt mij direct het gevoel dat ik hier toch wel naar uitgekeken heb. De in 2009 uitgekomen Star Trek-reboot was zeer geslaagd, en ondanks een iets minder tweede deel kon Star Trek: Beyond van tevoren op mijn voorzichtige goedkeuring rekenen.
De vijfde Jason Bourne-film is een degelijke spionagethriller geworden, alhoewel hij het niveau van het eerste drieluik niet benadert. De sterke cast met een vrij routineuze Damon, Alicia Vikander, Tommy Lee Jones en Vincent Cassel ademt degelijkheid, en het verhaal is ook redelijk typisch voor de Bourne-franchise.
De teleurstelling overheerst na het zien van deze bewerking op het verhaal van Tarzan. Het op zichzelf interessante narratief heeft te lijden onder de matige en weinig uitdiepende uitwerking.
Misschien hebben we hier wel te maken met de grootste en bekendste filmheld die er bestaat: James Bond. Zelfs de grootste leek op filmgebied zal de wodka martini (shaken, not stirred), 007 en de quote ‘I’m Bond… James Bond’ kunnen reciteren. Iedereen zal ook wel eens een Bondfilm gezien hebben (in ieder geval één van de laatst verschenen). Het is echter wel een ander verhaal als je kunt stellen dat je ze allemaal gezien hebt; sinds 1962 zijn er immers maar liefst 24 Bond-films verschenen.
Twintig jaar na de release van wat inmiddels is verworden tot een moderne sci-fi klassieker, komt de Duitse rampenfilm-cineast Roland Emmerich met het pretentieuze vervolg op Independence Day (1996). Independence Day: Resurgence bewijst het gelijk van de stelling dat groter en meer niet altijd beter is.
Ondanks de wat hoogmoedige pretenties en de karrenvracht aan personages is Apocalypse een zeer degelijke en vermakelijke film geworden, met sterke opstapjes naar de film waarmee het in 2000 allemaal begon.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.