Op eigenzinnige, herkenbare wijze stelt Werner Herzog al decennialang vragen over menselijk gedrag, waarheidsvinding en het ongenadige karakter van de natuur. Into the Abyss (2011), een laatste blik op een veroordeelde in een dodencel, is thematisch een van de meest aangrijpende en kernachtige documentaires die Herzog maakte. Tegelijkertijd laat de film zien dat de ‘Herzog-methode’ – empathisch maar confronterend in het vragen, spaarzaam maar filosofisch in het antwoorden – niet altíjd bevredigend hoeft te werken.
Lees verder Essay: Into the Abyss [Werner Herzog, 2011]Tag archieven: idealisme
Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]
Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.
Lees verder Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]
Back in the spring of 2018 I wrote an essay on Bernardo Bertolucci’s The Dreamers, in which I elaborated on the film’s stylistic strategies and the role of cinephilia as a mode of nostalghia in the dream world of the characters.
Lees verder Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]