“Het klinkt alsof u alleen degenen neemt die er het slechtst aan toe zijn”, zegt een jong tienermeisje in de openingsscène van Les Pires. Haar stroeve auditiegesprek zet direct de toon voor deze opzichtige metafilm, waarin kansarme kinderen uit het Noord-Franse Boulogne-sur-Mer benaderd worden voor de productie van een sociaal-realistisch drama. Het uitgangspunt is nobel: de regisseurs willen met het nagespeelde filmproces een aantal relevante valkuilen van hun eigen beroep aanstippen. Helaas werken ze de conflictsituaties op de set zo onsubtiel uit dat de boodschap geforceerd en belerend overkomt.
Op eigenzinnige, herkenbare wijze stelt Werner Herzog al decennialang vragen over menselijk gedrag, waarheidsvinding en het ongenadige karakter van de natuur. Into the Abyss (2011), een laatste blik op een veroordeelde in een dodencel, is thematisch een van de meest aangrijpende en kernachtige documentaires die Herzog maakte. Tegelijkertijd laat de film zien dat de ‘Herzog-methode’ – empathisch maar confronterend in het vragen, spaarzaam maar filosofisch in het antwoorden – niet altíjd bevredigend hoeft te werken.
Avatar (Filmdepot/The Walt Disney Company Benelux)
Na het vertrek van corona uit het maatschappelijke debat en het afschaffen van de belangrijkste maatregelen hoopten uitbaters van bioscopen en filmhuizen unaniem op een heropleving van de bezoekerscijfers. De waarheid is dat de optimistische tendens van filmjaar 2019 verder weg voelt dan ooit. Dat ligt niet alleen aan de vertoners en de grillen van bezoekers. Bioscopen en filmhuizen lijden, streamingdiensten verleiden.
Na meerdere uitstelbeurten brengt distributeuir De Filmfreak de film New Order (Nuevo Orden) van regisseur Michel Franco (Después deLucía) op 9 mei a.s. uit in Nederland. Op de redactie van Indebioscoop discussieerden we afgelopen najaar al over de kille, ongebreidelde wijze waarop dit politiek geladen drama geweld verbeeldt. Klik hier om de discussie te lezen.
De gerenommeerde Chinese regisseur Yimou Zhang beweegt zich de laatste jaren op curieuze wijze tussen producties die het heersende communistische regime vieren en producties die datzelfde regime juist bekritiseren. Het vereist weinig voorkennis om uit te vinden tot welke categorie het stevig gecensureerde One Second behoort.
De 48e editie van Film Fest Gent zit er vandaag bijna op. In mijn tweede verslag (klik hier voor deel I) besteed ik aandacht aan Vortex (Gaspar Noé) en Bergman Island (Mia Hansen-Løve), twee films die op metaniveau reflecteren op de onvermijdelijke dood van de filmmaker en het (eeuwige?) leven van diens werk. Klik hier om het verslag te lezen.
De juni-editie van het vijftigste IFFR gaat hand in hand met de (voorwaardelijke) heropening van de Nederlandse bioscopen en filmtheaters. Extra reden dus om uit te zien naar festivaltitels die belichten hoe wij in deze tijd zoal naar film kijken. Hoewel Cinephilia Now: Part I – Secrets within walls en The Village Detective: a song cycle zich allebei niet expliciet verhouden tot de impact van de covid-crisis, zeggen ze veel over de versplintering van de filmkunst in een globaal, digitaal tijdperk.
In een eerste gastblog op de website van het Parabelproject heb ik het Vlaams-Franse drama La Cinquième Saison (2012) geïnterpreteerd en geanalyseerd als parabel. Mijn doel was tweeledig: enerzijds wilde ik het draagvlak vergroten voor onderzoek naar de doorwerking van parabels in de visuele kunsten–specifiek in film–anderzijds hoopte ik geïnteresseerde lezers handreikingen te kunnen bieden om elementen van parabel in film te herkennen. Deze tweede gastblog kan in directe samenhang met de parabelanalyse gelezen worden. Ditmaal reflecteer ik vanuit theoretisch oogpunt op de interdisciplinaire studie van parabel en film.
Klik hier om de volledige tweede gastblog te lezen.
De Brits-Pakistaanse acteur Riz Ahmed inspireerde in 2017 de ”Riz Test”, waarmee de representatie van moslims in westerse films en televisieseries tegen het licht kan worden gehouden. Copyright foto Flickr (Gage Skidmore).
Voor het Nederlandse tijdschrift ZemZem mocht ik een uitgebreid artikel schrijven over de representatie van moslims in westerse filmcultuur. Het artikel is gepubliceerd in het tweede nummer van 2020 (pp. 192-199), dat op de homepage van het tijdschrift is aangekondigd en als het goed is ook snel beschikbaar is via de webshop.
”Staak het bepleiten van disclaimers bij films en televisieseries”, schrijf ik vandaag op Indebioscoop.com. Dit naar aanleiding van een surreëel aandoende hetze rond de Britse royaltyserie The Crown, waarvan het vierde seizoen recentelijk op Netflix verscheen. Klik hier om het opiniestuk te lezen.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
