Op de mailredactie van indebioscoop voerden we een langgerekte, dynamische en bijna onvermijdelijke discussie over enfant terrible Lars von Trier en zijn donkere filmspiegel The House That Jack Built. Ik deed zelf een klein woordje met mijn eigen recensie als uitgangspunt, die je hier terug kunt vinden.
Het zit er weer op; na tien dagen film en debat in Rotterdam is het hoog tijd geworden weer een goede stap terug de wereld in te zetten (of juist daarbuiten?). Hoogtepunten zijn er te over, te meer omdat een aantal titels me de komende tijd nog sterk bij zullen blijven. Een screenshot uit de onbetwiste nr. #1 van mijn festivaltoer zie je alvast hierboven;)
Lees verder Terugblik IFFR 2019
Op het afgelopen IFFR was ik aanwezig bij de masterclass van de Mexicaanse filmmaker Carlos Reygadas, wiens Nuestro Tiempo (2018) in de festivalzalen draaide. Het werd een inspirerende middag, met name door de gepassioneerde manier waarop Reygadas zijn visie op cinema deelde en toelichtte. Ik schreef er een stuk over voor filmmagie, waarin ik mijn kijkervaring van Nuestro Tiempo en inzichten vanuit de masterclass samenbreng:
Onze tijd: masterclass Carlos Reygadas op IFFR
Deze film is in Nederland aangekocht door Contact Film, de releasedatum is nog niet bekend.
Binnenkort mijn terugblik op het festival!
Vertelt kunst de waarheid? En kan die waarheid zichzelf scheppen, of vraagt ze altijd om bemiddeling van de kunstenaar? In een drie uur durend epos plaatst Florian Henckel von Donnersmarck (Das Leben der Anderen) die vragen voor een spiegel die haar licht wel heel helder reflecteert. Het gevolg is een vrij hermetisch drama dat tóch staat als een huis; een film als een waarheid.
Lees verder Recensie: werk ohne autor [Florian Henckel von donnersmarck, 2018]
Aanstaande donderdag gaat het 48ste IFFR (Internationaal Film Festival van Rotterdam) van start. Ik kijk er enorm naar uit en deel bij deze met plezier mijn voorbeschouwing, die ik schreef voor filmmagie:
https://filmmagie.be/nieuws/iffr-2019-de-wereld-een-filmbubbel
Tijdens én na het festival zal ik verslag doen van de competities, masterclasses (Claire Denis, Carlos Reygadas) en hoogtepunten.
Jacks doel openbaart zich in macabere tableaux. Kun je het kwaad ook tot kunst verheffen? En als dat al kan, welke gevolgen heeft dat voor de ‘kunstenaar’? Hij moet leven met een compilatie van verontrustende beelden, letterlijk verwerkt in het veel te zelfbewuste slotstuk van de film. Von Trier heeft zich grotendeels van zijn publiek vervreemd, omdat zijn enigma’s steeds nadrukkelijker deel zijn geworden van ‘s mans eigen branie. Tot die donkere spiegel heeft uiteindelijke alleen de maker volledige toegang.
Lees verder Recensie: The House that Jack Built [Lars von Trier, 2018]
The [English] paper that I submitted below is the result of my efforts for a master course on conversion. My intention has been to combine theoretical reflections on conversion [‘can you also convert to secularity?’] with a textual & formal analysis of a specific film (Kreuzweg, or Stations of the Cross, Dietrich Brüggemann, 2014). I argue that this film perpetuates a rigid binary between ‘the religious’ and ‘the secular’ and I question the ideological implications underneath.
Lees verder Paper: Religious Sacrifice and the rejection of secular conversion in Kreuzweg
Het afgelopen studiejaar ging veel tijd op aan het schrijven van mijn masterscriptie. Nu mijn diploma binnen is en ik alweer bijna aan een nieuwe studie begin, wordt het hoog tijd voor het online plaatsen van het eindresultaat. Film als filosofie: de werking van subject en geheugen in Christopher Nolans Memento telt ongeveer 40 blz. tekst en heeft me zo vaak (al dan niet integraal) naar Memento doen kijken dat ik voorlopig liever The Prestige of The Dark Knight aanzet. Geïnteresseerd in de volledige scriptie? Bericht me voor de pdf/het word-bestand of lees alles hieronder terug. Eerst even de kat uit de boom kijken? De uitgebreide inleiding geeft als het goed is een gedegen beeld van mijn aanpak en de onderwerpen die aan bod zullen komen. De Engelse abstract van de scriptie heb ik helemaal onderaan de scriptie geplaatst. Lees verder Masterscriptie: Film als filosofie: de werking van subject en geheugen in Christopher Nolans Memento
Een tijdje terug mocht ik voor Filmmagie een Prisma schrijven: een korte analyse van/column over een opvallende film(scène) of een opvallend filmbeeld. Ik koos welbewust voor het slot van Jean-Luc Godards Le Mépris (1963), een film die reflectie ís en telkens weer nieuwe reflecties toelaat.
Lees verder Prisma Filmmagie & Sabzian: Jean-Luc Godards Le Mépris (1963)
Zijn we allemaal gewoon luie filmconsumenten geworden, chargeer ik moedwillig? Naar aanleiding van negatieve kritieken op het ‘trage’ en ambigue Resurrection (Kristof Hoornaert, 2017) discussieerden twee collega’s en ik over beeldtaal, filmkritiek en filmconsumentisme.