Tag archieven: essay

Essay: Into the Abyss [Werner Herzog, 2011]

Into the Abyss, Werner Herzog film program, EYE Film

Op eigenzinnige, herkenbare wijze stelt Werner Herzog al decennialang vragen over menselijk gedrag, waarheidsvinding en het ongenadige karakter van de natuur. Into the Abyss (2011), een laatste blik op een veroordeelde in een dodencel, is thematisch een van de meest aangrijpende en kernachtige documentaires die Herzog maakte. Tegelijkertijd laat de film zien dat de ‘Herzog-methode’ – empathisch maar confronterend in het vragen, spaarzaam maar filosofisch in het antwoorden – niet altíjd bevredigend hoeft te werken.

Lees verder Essay: Into the Abyss [Werner Herzog, 2011]

Tussen goed en kwaad in Training Day [Antoine Fuqua, 2001] (essay)

Screenshot Training Day (
Village Roadshow Pictures

Outlaw Productions)

Online filmmagazine Indebioscoop besteedde in Juli aandacht aan de door EYE Film opgezette themamaand rond de acteurs Sidney Poitier en Denzel Washington. Ik koos voor een bijdrage over de film Training Day (Antoine Fuqua, 2001), die Washington een Oscar opleverde. Je kunt “Tussen goed en kwaad in Training Day: De roep van de wolf” hier teruglezen.

”Staak het bepleiten van disclaimers bij films en televisieseries” [Opinie]

Beeld The Crown via Netflix

”Staak het bepleiten van disclaimers bij films en televisieseries”, schrijf ik vandaag op Indebioscoop.com. Dit naar aanleiding van een surreëel aandoende hetze rond de Britse royaltyserie The Crown, waarvan het vierde seizoen recentelijk op Netflix verscheen. Klik hier om het opiniestuk te lezen.

Een stad als een masker: ‘Los Angeles Plays Itself’ en lezing over copyright in EYE

EYE Film/This is Film!

Op 11 Maart werd in EYE de film Los Angeles Plays Itself (2003) vertoond in het kader van de themareeks This is Film! Heritage in Practice. De lezing van de dag ging over het thema ‘copyright’. In mijn verslag voor indebioscoop ga ik uitgebreid in op de film en het thema.

Klik hier om ”een stad als een masker” te lezen.

Klik hier om een andere bijdrage over Los Angeles Plays Itself te lezen, die ik eerder al schreef voor Cine.nl.

Woody Allen en The Lion King: over moraliteit in hedendaagse filmkritiek

The Lion King ©2019 Disney Enterprises, Inc.

Het is al even terug dat ik een opiniestuk schreef over moraliteit in hedendaagse filmkritiek. De boel is even blijven plakken, dus de actualiteit van mijn voorbeelden is wat achterhaald. Toch wilde ik ‘em graag nog posten.

Lees verder Woody Allen en The Lion King: over moraliteit in hedendaagse filmkritiek

Kunst als verlangen naar het ideaal: religie in de woorden van Andrej Tarkovski

Eye Film/Mosfilm

Voor indebioscoop schreef ik een essay over de plaats die religie inneemt in Andrej Tarkovski’s visie op de filmkunst. Het oeuvre van de Russische cineast is nu te bewonderen in EYE Amsterdam, waar ook een tentoonstelling over datzelfde oeuvre loopt. Over de tentoonstelling werd onlangs dit stuk gepubliceerd.

Klik hier voor het essay.

”De kunst die uit het scheppen van de kunstenaar voortkomt kan alleen geaccepteerd worden als de toeschouwer het beeld en zijn waarheid gelooft, en de kunstenaar daarin onvoorwaardelijk vertrouwt. Tarkovski legt zo een belangrijke verantwoordelijkheid bij de toeschouwer: als hij de waarheid niet zoekt, blijft ook het schone voor hem verborgen.”

Lied van Ijs en Vuur: Visuele Associaties in Game of Thrones

HBO

Ik kon het niet laten om na de aflevering van afgelopen maandag iets met de visuals en symboliek van Game of Thrones te doen. Spoilers ahead dus en veel beeldmateriaal, en voor wie de aflevering al zag: iets met een paard…

Link naar het uitgebreide stuk: klik

Lees verder Lied van Ijs en Vuur: Visuele Associaties in Game of Thrones

Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]

Back in the spring of 2018 I wrote an essay on Bernardo Bertolucci’s The Dreamers, in which I elaborated on the film’s stylistic strategies and the role of cinephilia as a mode of nostalghia in the dream world of the characters.

Lees verder Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]