De Tour de France is een begrip in de wielersport, maar tot 2022 stond de grote ronde nog niet op de kalender van de vrouwelijke profs. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, besefte de organisatie zich. La Course volgt de Nederlandse wielerploeg SD Worx tijdens de veelbewogen achtdaagse en biedt daarmee een aardig inkijkje in de manier waarop de deelnemende vrouwen hun sport benaderen en beleven.
Mijn volledige recensie van deze vierdelige documentaireserie lees je hier. La Course is sinds gisteren te zien op Prime Video.
In het onderhoudende Indiase drama Qala komt een jonge vrouw die het probeert te maken als zangeres mentaal onder druk te staan door de afwijzende houding van haar moeder. De film onderscheidt zich door de dromen en angsten die Qala parten spelen op een vindingrijke manier te verbeelden.
What happens when you’re suddenly asked to write an exegesis on a particular set of biblical verses? I did so for a RMA course on Religious Texts and Interpretative Practices, and you’ll be able to find the result in this post.
Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.
Fifty Shades-baken Dakota Johnson en kameleon Tilda Swinton zijn danstalent en dansdocent in Suspiria, de film waarvan je dacht dat de regisseur van Call Me by Your Name hem in ieder geval nooit zou maken. Het rommelige resultaat is een samenraapsel van botsende stijlimpressies en grote ideeën, onnodig belast met de erfenis van het veelgeprezen origineel.
“Alles wat je dan zult zijn, ben je nu al”, vertrouwt een arts de 15-jarige Lara toe. In Girl is de hartverwarmende realiteit soms een woordendeken van acceptatie. Maar ze is ook een decor voor de angst en twijfel die een gendertransformatie met zich mee kan brengen. Hoe voel je je fysiek geborgen als je lichaam op reis is?
Peters heeft betrekkelijk weinig tijd nodig om Brico’s dappere rol in een muzikale mannenwereld te schetsen. De rijkelijk bevoorrechte concertorganisator Frank Thomsen (Benjamin Wainwright) kijkt vanuit de coulissen neer op zijn in een sociaal-politieke mal gepropte mindere. Wrang genoeg levert het haar wel een plek in het lesprogramma van een gerenommeerde dirigent op. Thomsens oorspronkelijke dedain voor de zelfbewuste dirigente helpt hem niet als hij in een later stadium in de gedoodverfde rol van love interest moet kruipen. Zelfs als de twee de kloof tussen hun water en vuur pogen te dichten, behoudt Wainwrights personage zijn egoïsme, wat pas later tot broodnodige verontschuldigingen leidt. De haast verplichte toenadering tussen de twee geliefden voelt geforceerd en ook wat onlogisch: is De dirigent niet in de eerste plaats een vertelling over ambitie, waarin Antonia alles opzij wil zetten om haar doel te bereiken? Waarom dan toch die toevlucht tot gebaande ‘romantische’ paden?
Voor indebioscoop schreef ik een uitgebreid stuk over Some Like It Hot (1959). Deze even klassieke als moderne screwball comedy wordt in september driemaal vertoond in EYE. Billy Wilder speelt in één van zijn meest geslaagde films met (gender)identiteit en het morele appel van de Amerikaanse middenklasse. Ik schets de context waarin de film tot stand kwam, en ga daarnaast vooral in op Wilders fascinatie voor het rollenspel als een narratief én politiek krachtmiddel.
I wrote the following film analysis for a course called Visual Aesthetics and Analysis (University of Antwerp, october 2017-january 2018). In a (combined) visual and written essay on the movie Final Cut: Ladies and Gentlemen (2012), I argue how the technique of editing & cinematography and the use of music and narrative can contribute to the framing of a darker side of men. My goal is to succesfully connect the analysis of one chosen sequence with a more general thematic evaluation of this special movie.
Een harde schreeuw onder water geeft uiting aan de onmacht die Kristjan (Blær Hinriksson) in Heartstone nooit écht kan uiten. Die vroege ochtendduik, zo halverwege de film, vertelt de kijker eigenlijk alles wat hij moet weten.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
