In de zomerzon van een droomvakantie aan het meer verkennen twee tieners hun ontluikende seksualiteit. De omgeving is adembenemend en sprookjesachtig, en toch krijgen donkere gevoelens steeds meer de overhand. Klopt het verhaal dat een lichaam is gevonden langs de oever van Falcon Lake? Verwacht een suggestief coming-of-agedrama in de geest van A Ghost Story.
Lees verder Recensie: Falcon Lake [Charlotte Le Bon, 2022]
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)
De 48e editie van Film Fest Gent zit er vandaag bijna op. In mijn tweede verslag (klik hier voor deel I) besteed ik aandacht aan Vortex (Gaspar Noé) en Bergman Island (Mia Hansen-Løve), twee films die op metaniveau reflecteren op de onvermijdelijke dood van de filmmaker en het (eeuwige?) leven van diens werk. Klik hier om het verslag te lezen.
I wrote this paper for a course on Religion and Popular Culture in the spring of 2019.
‘’It is not actually death, but the knowledge of death,
that creates problems for human beings’’ (Norbert Elias)
In the autumn of 2018, I attented the yearly conference of the NGG (Nederlands Genootschap voor Godsdienstwetenschap). The overarching theme was ‘Interpreting Rituals’. Keynote lectures and paper sessions shed a light on a broad variety of topics, challenging me and the other research master students on the spot to search for challenging perspectives. The paper that I am sharing serves as a reflection on the conference and one of its pivotal themes. I wrote it in the aftermath of the event, but the case study that I used will be the starting point for another paper on David Bowie and performativity, which I will hopefully produce this spring.
Lees verder Essay: Performing Death (NGG Conference Religious Studies, 2018)