recensies van individuele filmtitels.
Zeven jaar na een geruchtmakende vijfvoudige moord klaagt een aantal betrokken Mexicaanse burgers de staat aan voor nalatigheid en medeplichtigheid. A Plena Luz: El Caso Narvarte is een ontnuchterend relaas over de meedogenloze balans tussen macht en machteloosheid, maar de documentaire zit zichzelf ook in de weg door twee mogelijke motieven voor de moord op verwarrende wijze met elkaar te vermengen.
Lees verder Recensie: A Plena Luz: El Caso Narvarte [Alberto Saúl Arnaut Estrada, 2022]
In het onderhoudende Indiase drama Qala komt een jonge vrouw die het probeert te maken als zangeres mentaal onder druk te staan door de afwijzende houding van haar moeder. De film onderscheidt zich door de dromen en angsten die Qala parten spelen op een vindingrijke manier te verbeelden.
Lees verder Recensie: Qala [Anvita Dutt, 2022]
Het Chelsea Hotel in New York was in de hoogtijdagen van de Amerikaanse tegencultuur een beruchte broedplaats voor artistieke geesten. Een select gezelschap van inmiddels bejaarde huurders hield het langer vol, ook toen de muren langzaam begonnen af te brokkelen en een langdurig renovatietraject een absolute noodzaak werd. Dreaming Walls is een even ontnuchterend als mijmerend portret van de kunstenaars die hun laatste dagen slijten in een vervallen droompaleis.
Lees verder Recensie: Dreaming Walls: Inside The Chelsea Hotel [Amélie van Elmbt + Maya Duverdier, 2022]
In de Indiase miljoenenstad Delhi komen de roofvogels letterlijk uit de lucht vallen. De twee broers die in de bescheiden documentaire All That Breathes centraal staan, zien niemand ingrijpen en besluiten zich gericht over de dieren te ontfermen. Ondertussen blijft het in hun politiek verkrampte omgeving niet bij ecogeweld.
Lees verder Recensie: All That Breathes [Shaunak Sen, 2022]
In de loop van deze Film Fest Gent-editie wordt almaar duidelijker dat opvallend veel films iets specifieks gemeen hebben. Onder meer in Next Sohee, Un petit frère en Metronom markeren dansscènes belangrijke ontwikkelingen in de belevingswereld van een hoofdpersonage.
Lees verder Film Fest Gent Verslag II: Dansen achter gesloten deuren
“Om als mens overeind te blijven in deze tijden is een stevige dosis veerkracht nodig”, schrijft programmadirecteur Wim de Witte in een voorwoord van het lopende Film Fest Gent. Coming-of-age films blijken bij uitstek geschikt om de uitersten van die veerkracht te onderzoeken, zo bewijst deze 49ste festivaleditie. Opgroeien als een ultieme proef van psychische weerbaarheid.
Lees verder Film Fest Gent 2022 verslag I: Veerkrachtig opgroeien
Hoeveel kan er in één lange take van anderhalf uur speeltijd misgaan voor en achter de coulissen van een drukbezocht restaurant? Boiling Point laat je door zijn rigoureuze aanpak regelmatig naar adem happen.
Lees verder Recensie: Boiling Point [Philip Barantini, 2021]
In Evolution voelen en dragen opeenvolgende generaties het loodzware gewicht van de Holocaust. Ruim vijfenzeventig jaar na dato rest veel mensen uit westerse landen alleen nog een ernstige herinneringscultuur, waar ze ten minste één keer per jaar bij stilgezet worden. Niet voor nazaten en dus voor ‘erfgenamen’ van het leed. En iedere nieuwe generatie ervaart dat leed anders.
Lees verder Recensie: Evolution [Kornél Mundruczó, 2021]
Net als vorig jaar blik ik voor Indebioscoop vooruit op het zomerprogramma “Previously Unreleased” (EYE Film), dat eerder onuitgebrachte films in Nederland verdeelt. Klik hier om het stuk te lezen. Speciale aandacht gaat uit naar Malmkrog (Cristi Puiu, 2020) en Dwelling in the Fuchun Mountains (Gu Xiaogang, 2019).
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)