Hoe zouden de producenten van Paris Has Fallen gebrainstormd hebben over de meerwaarde van een Gerard Butler-loze spin-offserie? Na drie films (een vierde deel is al behoorlijke tijd in preproductie) over de eervolle reddingsacties van geheim agent Mike Banning volgt er nu een op papier overbodige spin-offserie. Olympus, Londen en Angel zijn al gevallen: daar kon Parijs kennelijk ook nog wel bij.
Lees verder Recensie: Paris Has Fallen [Seizoen 1; Howard Overman, 2024]
De rockscene kent aardig wat artiesten die al decennialang meegaan, maar er ogen er weinig zo onverwoestbaar als Bruce Springsteen. Vooruit, ‘The Boss’ moet inmiddels wel extra oppassen dat hij geen podiumtreetje mist, maar zeker sinds de coronastop blijven zijn beruchte marathonconcerten zich gedwee opstapelen. De routineuze documentaire Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band stipt aan waar het wandelende icoon zijn motivatie vandaan blijft halen. Verdiende bijrollen zijn daarbij weggelegd voor de muzikanten die de zanger al sinds de jaren zeventig vergezellen.
Lees verder Recensie: Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band [Thom Zimny; Disney+, 2024]
De Boston Red Sox zijn een begrip in het Amerikaanse honkbal, maar mede door de superioriteit van de rivaliserende New York Yankees stond de club kort na de eeuwwisseling al decennia droog. The Comeback: 2004 Boston Red Sox memoreert hoe de prijzenhonger van de toenmalige selectie precies twintig jaar geleden eíndelijk effect sorteerde. Met niet-Amerikaanse kijkers is weinig rekening gehouden: deze compacte miniserie is op maat gemaakt voor liefhebbers van het eerste uur.
Lees verder Recensie: The Comeback: 2004 Boston Red Sox [Miniserie; Netflix, 2024]
Eind maart 2023 was Ali Asgari te gast op het Movies that Matter Festival. Hij presenteerde er het beklemmende drama Until Tomorrow, amper anderhalve maand voor hij Cannes zou bezoeken met Terrestrial Verses. Toen Until Tomorrow in december 2023 een reguliere Nederlandse release kreeg, had de Iraanse regisseur een reisverbod doorstaan en wist hij hoe het was om zijn paspoort te verliezen. Schrijnend, maar puur door de lens van het regime wel begrijpelijk: Terrestrial Verses combineert een bekende maatschappijkritiek met een radicale roep om verandering.
Lees verder Recensie: Terrestrial Verses [Ali Asgari + Alireza Khatami, 2023]
Een Engelse voetbalclub kan de ’treble’ voltooien door in één seizoen drie grote prijzen te pakken: de landstitel, de beker (FA Cup) en de Champions League. Voordat Manchester City het in 2022-2023 zo ver schopte, was nog maar één team dat ooit gelukt. Reden genoeg dus om The Citizens een lyrische terugblik te gunnen, maar wat onderscheidt het op zichzelf vermakelijke resultaat van de betere wedstrijdcompilaties en sfeervideo’s op internet? De makers van Together: Treble Winners kregen optimale toegang tot de kleedkamer en de trainingsvelden, maar hebben daar te weinig mee gedaan.
Lees verder Recensie: Together: Treble Winners [Netflix; miniserie, 2024]
Het is goed te begrijpen dat George Clooney iets zag in The Boys in the Boat, het waargebeurde verhaal van de Amerikaanse roeiers die in 1936 als achttal deelnamen aan de Olympische Spelen. Het opkomende nazisme geeft een biografisch sportdrama automatisch extra lading, bewees het vergelijkbare Race (2016) al, en de overige bestanddelen liggen voor het oprapen: kracht, kans en doorzettingsvermogen. Dat de jongens in de boot die formule gehoorzamen, kun je ze moeilijk verwijten. Hun regisseur had alleen wel wat meer buiten de lijntjes mogen kleuren.
Lees verder Recensie: The Boys in the Boat [George Clooney, 2023]
“Je bent een komiek en er lachte niemand”, krijgt de hoofdpersoon van Nothing to Laugh About na een mislukt stand-up-optreden te horen. Kasper wordt gedegradeerd tot publiek-opwarmer, waarna een onverwachte diagnose zijn leven verder op zijn kop zet: de komiek is terminaal ziek. Een tragikomisch vervolg ligt dan voor de hand, maar de combinatie van humor en ziekte is en blijft een lastige. Deze Noorse tragikomedie maakt zo opzichtig gebruik van de vele tegenstellingen dat de geloofwaardigheid al snel in het geding komt.
Lees verder Recensie: Nothing to Laugh About [Petter Næss, 2021]
De recent verschenen Netflix-serie Quarterback (recensie) illustreerde rijkelijk wie bij American Football-wedstrijden de belangrijkste speler in het veld is. Untold: Johnny Football laat zien dat de bijbehorende publieke aandacht ook zijn tol kan eisen. Medio 2012 was de ster van Johnny Manziel rijzende, maar de quarterback kon niet met zijn eigen doorbraak omgaan. Deze documentaire blikt op een oppervlakkige en formulematige manier terug op Manziels opkomst en ondergang in de NFL, de grootste Footballcompetitie ter wereld.
Lees verder Recensie: Untold: Johnny Football [Ryan Duffy; Netflix, 2023]
Een onzekere coach en een doelgerichte documentairemaakster reizen met een groep Koreaanse daklozen af naar een speciaal voetbaltoernooi. Het is een curieus recept voor een feelgoodfilm, en dat blijkt ook wel: Dream probeert tegelijk cultkomedie en aangrijpend drama te zijn, maar schiet op beide terreinen tekort.
Lees verder Recensie: Dream [Byeong-heon Lee; Netflix, 2023]
Op 5 maart 2002 raakte de Chinese overheid kortstondig de controle kwijt over het centrale staatstelevisiekanaal. De stoorzenders waren een aantal beoefenaars van de spirituele discipline Falun Gong, die in 1999 werd verboden door de Chinese Communistische Partij. Eternal Spring is een knap geanimeerde, maar inhoudelijk nogal schematische poging van een gerenommeerde illustrator én Falun Gong-adept om de televisiekaping opnieuw in herinnering te brengen.
Lees verder Recensie: Eternal Spring [Jason Loftus, 2022]