Bij binnenkomst in het deze zomer opnieuw ingerichte Lantarenvenster vallen ze direct op: de foodtentjes die tussen 26 en 29 september speciaal waren neergezet voor een nieuwe editie van Camera Japan. Kijkbeurten van twee innig verbonden films onderstreepten op vrijdag nog maar eens wat voor een waardevolle plek het bescheiden evenement inneemt in het Nederlandse festivallandschap.
Lees verder Verslag: Camera Japan 2024 in Rotterdam
In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.
Lees verder Recensie: His Three Daughters [Netflix; Azazel Jacobs, 2023]
Badend in het zweet bewogen tientallen sterren uit Hollywood en daarbuiten zich tussen 28 augustus en 7 september over de rode loper van de Biënnale. Niets herinnerde eraan dat er in 2023 nog een hoop grote namen op het filmfestival van Venetië ontbraken. Arbeidsvoorwaarden kunnen een reden zijn om te staken, zo leerden we vorig jaar, maar weersomstandigheden niet. En dus weerstond Angelina Jolie de bloedhitte omhuld door nepbont en spoedde Nicole Kidman zich na haar poses voor de paparazzi dankbaar richting de verlossende ingang van het filmpaleis.
Lees hier het volledige verslag op FilmTotaal.nl.
Wat krijg je als je Project X pepert met de dromen van een jongere generatie? In de levendige, maar onevenwichtige highschoolkomedie Incoming zoekt een verlegen tiener die net komt kijken toenadering tot een meisje dat al een jaar studeert. Een groots opgezet huisfeest zou hem wel eens het buitenkansje kunnen bieden waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
Lees verder Recensie: Incoming [Netflix; Dave & John Chernin, 2024]
“Onze vaders zijn onze spiegels”, klinkt een rustige stem aan het begin van het breekbare Daughters. De aan-of afwezigheid van een sterke, betrouwbare vaderfiguur in je jeugd kan een wereld van verschil maken, zeker als zijn áfwezigheid is gekoppeld aan een vroeger trauma. Deze intieme documentaire volgt opgroeiende dochters wiens vader langdurig gevangen zit. Door bemiddeling van een rehabilitatieproject mogen de vaders en hun vaak piepjonge kinderen zich ruim voor de vrijlating toch verheugen op een verzoeningsmoment.
Lees verder Recensie: Daughters [Netflix; Natalie Rae + Angela Patton, 2024]
“Laat je make-up achter”, zegt een uitgeruste klimmer als Lhakpa Sherpa zich wil klaarmaken voor het verdere deel van een uitdagende Himalaya-expeditie. Dat deze vrouw die make-up überhaupt al thuisgelaten had, kon haar reisgenoot kennelijk niet vermoeden, en dus had Lhakpa nog maar eens een vooroordeel in de kiem te smoren. Het bewonderende, maar daarmee wel wat eenzijdige Mountain Queen: The Summits of Lhakpa Sherpa laat zien hoe een Nepalese klimster weer, wind, hoogtes én mannen bleef trotseren om telkens weer haar doel te bereiken.
Lees verder Recensie: Mountain Queen: The Summits of Lhakpa Sherpa [Netflix; Lucy Walker, 2023]
In de Spaanse thriller The Vault verzint een groepje Casa de Papel-achtige lui een ingenieus plan: als ze hun absolute droomoverval uitvoeren tijdens de WK-finale van 2010, bedienen ze zichzelf op voorhand al van de ideale afleidingsmanoeuvre. In Skywalkers: A Love Story nemen twee zogenoemde ‘rooftoppers’ (gevorderde dakbeklimmers) deze tactiek dankbaar over, maar dan tijdens de WK-finale van 2022. Hun doel: een torenpiek beklimmen die tot de hemel reikt. Een missie die voor het affiche van een documentaire haast te gevaarlijk voelt om waar te zijn.
Lees verder Recensie: Skywalkers: A Love Story [Netflix; Jeff Zimbalist, 2024]
In EYE filmmuseum zijn deze zomer alle films van Joel en Ethan Coen nog eens te zien. Bij InDeBioscoop koppelen we dit grote zomerprogramma zoals gebruikelijk aan een serie essays over de betreffende filmmakers, waarbij ik heb gekozen voor The Hudsucker Proxy (1994).
Lees hier mijn stuk The Hudsucker Proxy: Hoelahoep of snavelbril: de grillen van de consumptiemaatschappij.
Voor fervente filmhuisbezoekers is het recept inmiddels bekend: als de zomermaanden aanbreken, komt EYE met een prikkelende selectie van films die nog niet eerder op een Nederlandse bioscooprelease werden getrakteerd. Het terloopse, maar uiterst sensitieve drama dat Previously Unreleased 2024 aftrapt, is direct een aanmoediging om naar een nabijgelegen filmhuis te gaan.
Lees hier mijn jaarlijkse preview bij dit programma.
In juni 2024 wordt door uitgeverij Adveniat het boek Parels van Wijsheid uitgegeven. De omvangrijke bundel, die bijdrages van veel verschillende auteurs bevat, gaat over parabels en hun doorwerking in verschillende historische periodes en tekstuele tradities. Ik ben trots dat een artikel van mijn hand in de bundel is opgenomen. Het gaat om “Ome Winter heeft geoordeeld’: La Cinquième Saison (2012) als filmische parabel”, een artikel dat ik in eerste instantie schreef voor de website van het Parabelproject.
Lees verder Hoofdstukpublicatie over parabel en film in “Parels van Wijsheid”