Tag archieven: rouwverwerking

Recensie: Vogter (Sons) [Gustav Möller, 2024]

September Film/Filmdepot

Eigen rechter spelen is vaak onverstandig, en al helemaal als je een eed gezworen hebt om altijd de richtlijnen van de maatschappelijke handhavers te gehoorzamen. In het psychologische drama Sons komt een ambtsdienaar voor het blok te staan als haar persoonlijke streven naar gerechtigheid niet langer strookt met haar werk in de gevangenis. Op een intense, directe, maar helaas ook ongeloofwaardige manier toont de film hoe een gekrenkte vrouw tot het uiterste gaat om haar recht te laten zegevieren.

Lees verder Recensie: Vogter (Sons) [Gustav Möller, 2024]

Verslag: Camera Japan 2024 in Rotterdam

Promotieposter Camera Japan via Lantarenvenster

Bij binnenkomst in het deze zomer opnieuw ingerichte Lantarenvenster vallen ze direct op: de foodtentjes die tussen 26 en 29 september speciaal waren neergezet voor een nieuwe editie van Camera Japan. Kijkbeurten van twee innig verbonden films onderstreepten op vrijdag nog maar eens wat voor een waardevolle plek het bescheiden evenement inneemt in het Nederlandse festivallandschap.

Lees verder Verslag: Camera Japan 2024 in Rotterdam

Recensie: His Three Daughters [Netflix; Azazel Jacobs, 2023]

Netflix

In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.

Lees verder Recensie: His Three Daughters [Netflix; Azazel Jacobs, 2023]

Verslag: CinemAsia 2024

Guras (CinemAsia)

De kenners die het festivalaanbod van CinemAsia programmeren, bestrijken geografisch én filmisch zo’n immens terrein dat het extra prikkelt om zelf naar gedeelde thema’s en andere overeenkomsten te zoeken. Deze editie gaan ten minste vier geselecteerde titels over het vloeibare spectrum van verlies, verval, rouwverwerking en herinnering. Wat hebben films uit India, China, Taiwan en zelfs Costa Rica te zeggen over de dingen van het leven die onherroepelijk voorbij gaan?

Lees hier mijn volledige verslag van vier titels uit het programma van CinemAsia 2024.

Recensie: Forever [Frelle Petersen, 2022]

Filmdepot/September Film

In het aandachtige, ingetogen drama Forever wordt een Deense familie getroffen door een onuitgesproken tragedie. Voor Line, de eigenlijke hoofdpersoon, valt de rouw om het verlies van een bloedverwant samen met de last van een onvervulde kinderwens. Hoe verenig je het verdrietige besef van eindigheid met het verlangen om juist nieuw leven voort te brengen?

Lees verder Recensie: Forever [Frelle Petersen, 2022]

Recensie: Saint X [seizoen 1; Disney+, 2023]

“Alison kwam gisteravond niet thuis,” klinkt een zachte meisjesstem onder het onbestemde openingsbeeld van Saint X. Een kleine tien speelminuten later landt de jongvolwassen hoofdpersoon met haar ouders en haar zevenjarige zusje op een klein privévliegveld in de Caraïben. De zon schijnt en de gezichten ogen nog onbezorgd, maar door die eerste van vele tijdsprongen weet je op dat moment al beter: na de strandstoelen en de pina colada’s volgt straks een noodlottige avond.

Lees verder Recensie: Saint X [seizoen 1; Disney+, 2023]

Recensie: Mijn Grote Broer [Mercedes Stalenhoef, 2023]

Filmdepot

Ruim drie jaar geleden werd het bestaan van de negentienjarige Gijs op zijn kop gezet door de onverwachtse zelfdoding van zijn familie-en zielsverwant Arie. Mijn Grote Broer gaat de onvermijdelijke ‘waarom’-vraag niet uit de weg, maar verbeeldt bovenal het verdriet en de veerkracht van de mensen die achterbleven. Het resultaat is een intieme, confronterende documentaire, die door de karakteristieke humor van de goudeerlijke Gijs ook een onverwachte dosis luchtigheid bevat.

Klik hier om de volledige recensie te lezen.

Lees verder Recensie: Mijn Grote Broer [Mercedes Stalenhoef, 2023]

Recensie: The Quiet Girl [Colm Bairéad, 2022]

Filmdepot/Cinéart

Met tact en gevoel verbeeldt het Ierse drama The Quiet Girl de belevingswereld van een verlegen negenjarig meisje. Aan niets is te zien dat regisseur Colm Bairéad met dit bescheiden, maar betekenisvolle coming-of-ageverhaal pas zijn eerste serieuze speelfilm aflevert.

Klik hier om verder te lezen.

Lees verder Recensie: The Quiet Girl [Colm Bairéad, 2022]

Recensie: Jésus López [Maximiliano Schonfeld, 2021]

Filmdepot

Een fatale aanrijding laat zijn sporen na in een Argentijnse plattelandsgemeenschap. Het dodelijke slachtoffer is Jésus López, een autocoureur met een licht ontvlambaar karakter. Zijn verschijning en nalatenschap blijken moeilijk te verdringen. In deze sfeervolle, symbolische vertelling neemt Jésus langzaam bezit van zijn neefje Abel, die uiteindelijk vastberaden plaatsneemt in de raceauto van zijn overleden voorganger. De naam van de auto: Jésus López.

Lees verder Recensie: Jésus López [Maximiliano Schonfeld, 2021]

CinemAsia 2022: Aloners [Hong Sung-eun, 2021) en The Calming [Song Fang, 2020]

The Calming (CinemAsia)

Naast een interview met artistiek directrice Jia Zhao (klik hier) schreef ik voor Indebioscoop ook een verslagje uit over twee films die deze editie van CinemAsia te zien zullen zijn. Klik hier om het stuk te lezen.

Lees verder CinemAsia 2022: Aloners [Hong Sung-eun, 2021) en The Calming [Song Fang, 2020]