Hoe zouden de producenten van Paris Has Fallen gebrainstormd hebben over de meerwaarde van een Gerard Butler-loze spin-offserie? Na drie films (een vierde deel is al behoorlijke tijd in preproductie) over de eervolle reddingsacties van geheim agent Mike Banning volgt er nu een op papier overbodige spin-offserie. Olympus, Londen en Angel zijn al gevallen: daar kon Parijs kennelijk ook nog wel bij.
Tussen 2000 en 2007 pleegde de Duitse neonazigroep NSU (Nationalsozialistischer Untergrund) een reeks moorden op burgers met een immigratie-achtergrond. Het motief was uitgesproken xenofobisch: de NSU koos en framede haar doelwitten op basis van hun afkomst. Toch focusten de politiemachten zich tijdens het onderzoek in eerste instantie op de kenniskringen van de slachtoffers. Zouden ze misschien connecties gehad kunnen hebben in de drugs-of gokwereld? Fatih Akin (Gegen die Wand) zag het onrecht en maakte Aus dem Nichts.
Al in februari dit jaar deelde ik een interview met Katell Quillévéré, de regisseuse van het verstillende Franse drama Reparér les Vivants. Ik sprak tijdens het IFFR (Internationaal filmfestival van Rotterdam) echter ook nog twee andere regisseurs. Omdat hun beider films in het bestek van deze twee weken hun (reguliere) Nederlandse première beleven, is het tijd geworden ook deze interviews te publiceren. Lees verder Exclusief interview met Bertrand Bonello, regisseur van Nocturama (2016)→
“There’ll be great Presidents again – but there’ll never be another Camelot”
Het verlies van haar man verwerken, maar tegelijkertijd in korte tijd een imago creëren. In de eerste dagen na de aanslag op John F. Kennedy (22-11-1963) deed Jackie Kennedy beiden. Regisseur Pablo Larraín (Neruda) en scenarist Noah Oppenheim (The Act of Killing) bundelden hun krachten om een film te maken die meer biedt dan alleen een biografisch portret. Op het eerste oog is Jackie met name een indringend drama, maar daarachter schuilt een intelligente reflectie op politieke beeldvorming en de kunstmatige aard van herinnering.
In december 2015, halverwege het tweede jaar van mijn universitaire studie, volgde ik bij literatuurwetenschap het vak ‘sterke verhalen’, over de kracht en inhoud van verhalen, en hoe zij onze wereld vormgeven. We kregen de opdracht zelf een verhaal te schrijven waarin de aanslagen van Parijs (13-11-2015, o.a. concertzaal Bataclan) betekenis kregen. Dat deed ik, en dit is het resultaat geworden:
Parijs, Le Marais, 4e arrondissement.
13 november 2015, 11.47
Opschieten moest ik. Over ongeveer drie kwartier zou een lunchafspraak garant staan voor een volgende stap in mijn carrière als handelsingenieur. Op tijd arriveren was hiervoor een vereiste, en de ironie wilde dat ik mijn tijdige arrivé in gevaar bracht middels een vluchtig bezoek aan de supermarkt.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
