Voor indebioscoop schreef ik een tweede festivalverslag op het 46ste Film Fest Gent. In het kader van de spanningen tussen traditie en moderniteit in Spanje bespreek ik Julia Íst, Meseta en Zaniki.
Klik hier om het stuk te lezen.
Tussen 10 en 30 januari is EYE Amsterdam het decor voor een retrospectief rond de Taiwanese cineast Ming-liang Tsai. Het filmprogramma is ook een prachtgelegenheid voor de Nederlandse première van Tsai’s VR-installatie The Deserted (2017). Tijdens een voorbezichtiging van de installatie wordt één van de rode draden in een inmiddels omvangrijke oeuvre zichtbaar: Tsai’s eindeloze sympathie voor de eenzame zielen, die verlaten maar gelukkig niet geheel vergeten zijn.
Lees verder Filmisch verlaten: Het oeuvre van Ming-liang Tsai in EYE
De nieuwe film van Debra Granik begint als het fantasiebeeld van de moderne samenleving. Een vader en zijn dochter trekken door de bossen van Portland, de natuur is hun enige getuige. Maar hoe leef je zonder een spoor achter te laten? Het wachten is op een buitenwereld die de idylle doorbreekt.
De achtjarige Shula is een heks, beweert een snuggere getuige voor het plaatselijke gezag. Toen hij aan het werk was op het land stond ze ineens voor hem. Bijl in de hand, een mysterieuze schaduw boven zijn hoofd. Het bleek een droom te zijn. Maar toch: een getuigenis. De beambte van dienst belt met de uitbater van het nabijgelegen heksenkamp, een toeristische trekpleister die we in de voorafgaande scène al bezocht hebben. Of ze haar identiteit ontkend heeft, is de hamvraag van de nonchalante profiteur. Dat blijkt niet het geval. Een heks dus. Lees verder Recensie: I Am Not a Witch [Rungano Nyoni, 2017]
Vorige week donderdag kwam Sami Blood uit, een Scandinavisch drama waarin een jong meisje worstelt met haar plaats binnen een gediscrimineerde Lapse gemeenschap. Velen zal de geschiedenis van de Zweeds-Lapse verhoudingen relatief onbekend voorkomen, en het is in dat licht dan ook zeer de moeite deze arthouse-film eens te bekijken.
Lees verder Recensie Filmvandaag #17: Sami Blood (2016) [Drama]
In 1967 bezetten Israëlische troepen de Westelijke Jordaanoever, voor veel Palestijnen een natuurlijke habitat. Vijftig jaar na dato rust de schaduw van het Israëlisch-Palestijnse conflict nog altijd op het dagelijks leven van deze mensen. Eén van hen is Dr. Sami Khader, de eigenaar van de Qalqilya Zoo. De Nederlands-Belgische documentaire Waiting for Giraffes vertelt zijn verhaal.
Lees verder Recensie: Waiting for Giraffes (2016) [Documentaire]
