Het is een jaarlijkse uitdaging op het IFFR: inschatten welke films uit de eigen ‘huiscompetitie’ daadwerkelijk de moeite waard gaan zijn. Soms duiken er al redelijk vroeg teasers van de zogenoemde Tigerfilms op, soms moet je het geruime tijd met een enkele still doen. De ervaring leert dat heuse afknappers op het prijzenpodium stuivertje wisselen met absolute voltreffers. Zo ook in 2024?
Lees hier mijn volledige eerste festivalverslag van IFFR 2024, met aandacht voor Rei en sr.
De bewonderingswaardige werkethos van Hirokazu Koreeda zorgt ervoor dat er bijna elk jaar wel een (al dan niet bekroonde) festivaltitel van de Japanse filmmaker in de Nederlandse zalen draait. Een jaar na de release van Broker, een geslaagd uitstapje naar Zuid-Korea, verschijnt Monster, een ambigu drama waarmee de bescheiden grootmeester opnieuw fascineert en beroert. Wie of wat is het monster waar de filmtitel naar verwijst? Of is die vraag te makkelijk gesteld, en is het Koreeda om veel complexere thema’s te doen?
Lees verder Recensie: Monster [Hirokazu Koreeda, 2023]
Het tweede seizoen van de tennisserie Break Point volgt opnieuw een aantal sterke spelers in hun pogingen om de top te bereiken of hun behaalde toppositie te behouden. Het eerste seizoen was energiek en vermakelijk (klik voor de recensie, red.), maar had een belangrijk manco: door de vluchtige montage kwam de daadwerkelijke wedstrijdspanning doorgaans niet over. Helaas zijn de makers voor het vervolgseizoen in precies dezelfde valkuil gestapt. Het is bijna passend dat de eerste aflevering The Curse heet, al blijkt dat over iets heel anders te gaan.
Lees verder Recensie: Break Point [Seizoen 2; Netflix, 2024]
Er was en is in Nederland dringende behoefte aan een ruimere publieke duiding van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949). De Oost (2020) baarde opzien en imponeerde op filmisch vlak, maar zorgde door zijn rigoureuze fictie (de ontwikkeling van een heus lespakket ten spijt) bovenal voor een gespannen respons vanuit de veteranengemeenschap. Ook Indië Verloren… (premièretitel Selling a Colonial War) ontmantelt het Nederlandse politieke en militaire ingrijpen op de archipel, maar staart zich gelukkig niet blind op het aanwakkeren van een nationaal schuldcomplex.
Lees verder Recensie: Indië Verloren… (Selling a Colonial War) [In-Soo Radstake, 2023]
Het verhaal van Next Goal Wins is een pareltje in de categorie ‘bizar, maar waar’. Wie de gelijknamige, in 2015 uitgebrachte documentaire al eens zag, herkent hoe een verstokte Nederlandse coach naar Amerikaans-Samoa wordt gestuurd om het ‘slechtste voetbalteam ter wereld’ aan de praat te krijgen. Jammer dat beroepskomiek Taika Waititi die kolderieke toestand een stuk sterker opklopt dan nodig. Zijn fictiebewerking kijkt minstens zo makkelijk weg, maar voelt ook volstrekt overbodig.
Lees verder Recensie: Next Goal Wins [Taika Waititi, 2023]
Net als in 2022 zet ik weer op een rijtje welke nieuwe films mij dit jaar het best bevielen. Uitgangspunt is de releasekalender van Nederlandse bioscoopreleases; ook festivalfilms waarvan een release uitgesloten/onwaarschijnlijk is en releases op (in Nederland toegankelijke) streamingdiensten dingen mee.
Lees verder De Beste Films van 2023 [Top-25]
Luttele weken na het nieuws dat William Friedkin was overleden ging zijn zwanenzang in première op het filmfestival van Venetië. The Caine Mutiny Court-Martial is geen sentimenteel vaarwel, maar een oerdegelijk rechtbankdrama, gebaseerd op een gewichtig theaterstuk uit de jaren vijftig. Jammer dat ook deze bewerking van het verhaal niet ontkomt aan een moralistisch staartje.
Lees verder Recensie: The Caine Mutiny Court-Martial [William Friedkin, 2023]
Een peinzende pater familias wendt zijn blik tot de woonkamer van een huis dat al generaties meegaat. Zijn dochters en enige zoon wonen er al lang niet meer, maar morgen komt de volledige familie weer bij elkaar. Alleen de vader weet dat hij de verhoudingen tijdens de gezamenlijke maaltijd flink op scherp zal moeten zetten. Wat volgt is een verbaal steekspel van ongeloof, teleurstelling en verwijt, dat ironisch genoeg pas weet te overtuigen als Familia eigenlijk al over zijn hoogtepunt is.
Lees verder Recensie: Familia [Netflix; Rodrigo García, 2023]
De kloof met het mannenvoetbal is en blijft moeilijk te dichten en toch zit het mondiale vrouwenvoetbal de voorbije jaren zichtbaar in de lift. Vooral de Europese competities professionaliseren steeds meer en grote mediaspelers houden zich al lang niet meer afzijdig als de prestigieuze club- en landentoernooien worden afgewerkt. Dat gold zeker voor het WK van 2023, waarvoor de Oranjevrouwen naar Australië en Nieuw-Zeeland afreisden. Under Pressure: The U.S. Women’s World Cup Team concentreert zich op Nederlands meest spraakmakende tegenstander in de groepsfase: het land dat de vorige twee edities van het wereldkampioenschap had gewonnen.
Lees verder Recensie: Under Pressure: The U.S. Women’s World Cup Team [miniserie; Netflix, 2023]
Aan de zonnige zuidkust van Frankrijk is het goed toeven, maar toch rijden sommige toeristen met een grote boog om de grootste havenstad heen. Al jaren rijzen de criminaliteitscijfers juist in het prachtige Marseille de pan uit. De onderhoudende, maar overdadige misdaadserie Pax Massilia biedt wat dat betreft geen enkel zicht op verbetering: het plaatselijke drugscircuit wordt verbeeld als een giftige cocktail van afpersing, corrupte dealtjes en persoonlijke afrekeningen.
Lees verder Recensie: Pax Massilia [Seizoen 1; Netflix, 2023]