Tag archieven: geweld

CinemAsia 2023 I: De erfenis van Soeharto in The Exiles & Autobiography

Autobiography (Makbul Mubarak) via CinemAsia

In mijn CinemAsia-preview van afgelopen week besteedde ik al de nodige aandacht aan The Exiles en Autobiography, twee films uit Indonesië die iets belangrijks gemeen hebben: ze gaan allebei over de traumatische regeerperiode van Soeharto (1968-1998), of, specifieker nog, over de sporen die die regeerperiode in het collectieve geheugen van het land heeft nagelaten.

Lees verder CinemAsia 2023 I: De erfenis van Soeharto in The Exiles & Autobiography

Recensie: All That Breathes [Shaunak Sen, 2022]

Filmdepot

In de Indiase miljoenenstad Delhi komen de roofvogels letterlijk uit de lucht vallen. De twee broers die in de bescheiden documentaire All That Breathes centraal staan, zien niemand ingrijpen en besluiten zich gericht over de dieren te ontfermen. Ondertussen blijft het in hun politiek verkrampte omgeving niet bij ecogeweld.

Lees verder Recensie: All That Breathes [Shaunak Sen, 2022]

Ondertussen op de redactie: New Order [Michel Franco, 2020]

Nuevo Orden release via Filmdepot/De Filmfreak

Na meerdere uitstelbeurten brengt distributeuir De Filmfreak de film New Order (Nuevo Orden) van regisseur Michel Franco (Después de Lucía) op 9 mei a.s. uit in Nederland. Op de redactie van Indebioscoop discussieerden we afgelopen najaar al over de kille, ongebreidelde wijze waarop dit politiek geladen drama geweld verbeeldt. Klik hier om de discussie te lezen.

IFFR 2021: Deense grimmigheid in Shorta en Riders of Justice

Filmdepot/IFFR

In een uitgebreid eerste festivalverslag van IFFR 2021 richt ik mijn vizier op Shorta en Riders of Justice, twee Deense films die aan de hand van grimmige vertellingen thema’s als politiegeweld en terrorisme behandelen. Riders of Justice was afgelopen maandag de online openingsfilm van het festival. Klik hier om het artikel te lezen. Let op: spoilers inbegrepen.

Redactiediscussie: Lars von Trier en The House That Jack Built


Op de mailredactie van indebioscoop voerden we een langgerekte, dynamische en bijna onvermijdelijke discussie over enfant terrible Lars von Trier en zijn donkere filmspiegel The House That Jack Built. Ik deed zelf een klein woordje met mijn eigen recensie als uitgangspunt, die je hier terug kunt vinden.

Redactiediscussie deel 1
Redactiediscussie deel 2

Recensie: The House that Jack Built [Lars von Trier, 2018]

Jacks doel openbaart zich in macabere tableaux. Kun je het kwaad ook tot kunst verheffen? En als dat al kan, welke gevolgen heeft dat voor de ‘kunstenaar’? Hij moet leven met een compilatie van verontrustende beelden, letterlijk verwerkt in het veel te zelfbewuste slotstuk van de film. Von Trier heeft zich grotendeels van zijn publiek vervreemd, omdat zijn enigma’s steeds nadrukkelijker deel zijn geworden van ‘s mans eigen branie. Tot die donkere spiegel heeft uiteindelijke alleen de maker volledige toegang.

Lees verder Recensie: The House that Jack Built [Lars von Trier, 2018]

Recensie: Utøya 22. Juli [Erik Poppe, 2018]

Kunnen we wel kunst maken van recent leed? Het was de vraag die centraal stond in de laatste Ondertussen van indebioscoop. De directe aanleiding: een film over de schietpartij op Utøya (2011), gepresenteerd én bekritiseerd op het filmfestival van Berlijn. Discutabel bleek vooral de keuze om een onconventionele filmvorm (een onafgebroken long take in real time) te hanteren, en daarmee de aandacht van het publiek sterker op het uitgesproken camerawerk te vestigen. De lijn tussen empathie en sensatiezucht is gevaarlijk dun.

Lees verder Recensie: Utøya 22. Juli [Erik Poppe, 2018]

De banaliteit van het kwaad: Elephant en We Need To Talk About Kevin

Is er een verklaring voor ongeremd geweld, en kunnen we in de psyche kruipen van geweldplegers? We stellen deze vragen maar al te vaak om ons tot antwoorden te kunnen wenden. We zoeken en vinden grote verhalen (erfzonde – boete – schuld), óf we verhouden ons tot het idee dat alles en iedereen kwaad kan doen. Kwaad is dan gewoon, banaal: het zit verstopt in de kleine hoekjes van ons doodnormale menszijn.

Lees verder De banaliteit van het kwaad: Elephant en We Need To Talk About Kevin

Imagine Film Festival 2018: Four Hands, Dhogs, The Cured (1/3)

Net als vorig jaar besteed ik aandacht aan het Imagine Film Festival, dat dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt in EYE Amsterdam. Het brede thema (‘fantastische verhalen’) legitimeert een brede waaier aan films: stokoude volksverhalen gaan hand in hand met futuristische tijdreismysteries.  De komende twee weken bespreek ik in een drietal verslagen een greep uit het festivalaanbod.

Lees verder Imagine Film Festival 2018: Four Hands, Dhogs, The Cured (1/3)