In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.
Lees verder Recensie: His Three Daughters [Netflix; Azazel Jacobs, 2023]Tag archieven: Dood
Recensie: Forever [Frelle Petersen, 2022]
In het aandachtige, ingetogen drama Forever wordt een Deense familie getroffen door een onuitgesproken tragedie. Voor Line, de eigenlijke hoofdpersoon, valt de rouw om het verlies van een bloedverwant samen met de last van een onvervulde kinderwens. Hoe verenig je het verdrietige besef van eindigheid met het verlangen om juist nieuw leven voort te brengen?
Lees verder Recensie: Forever [Frelle Petersen, 2022]Recensie: Nothing to Laugh About [Petter Næss, 2021]
“Je bent een komiek en er lachte niemand”, krijgt de hoofdpersoon van Nothing to Laugh About na een mislukt stand-up-optreden te horen. Kasper wordt gedegradeerd tot publiek-opwarmer, waarna een onverwachte diagnose zijn leven verder op zijn kop zet: de komiek is terminaal ziek. Een tragikomisch vervolg ligt dan voor de hand, maar de combinatie van humor en ziekte is en blijft een lastige. Deze Noorse tragikomedie maakt zo opzichtig gebruik van de vele tegenstellingen dat de geloofwaardigheid al snel in het geding komt.
Lees verder Recensie: Nothing to Laugh About [Petter Næss, 2021]Recensie: The Deepest Breath [Netflix; Laura McGann, 2023]
The Deepest Breath begint met een wereldrecordpoging. Eén duiker, eén ademteug en eén zekerlijn de bodemloze diepte in. Op aangrijpende, verstilde wijze verbeeldt deze documentaire de grenzeloze inspanningen van Alessia Zecchini, een van de beste vrijduikers ter wereld. Het is een prachtige, maar beladen aanblik: bij elke reis onder het oppervlak gaat de schoonheid van de oceaan samen met een stukje doodsverachting.
Lees verder Recensie: The Deepest Breath [Netflix; Laura McGann, 2023]Essay: Into the Abyss [Werner Herzog, 2011]
Op eigenzinnige, herkenbare wijze stelt Werner Herzog al decennialang vragen over menselijk gedrag, waarheidsvinding en het ongenadige karakter van de natuur. Into the Abyss (2011), een laatste blik op een veroordeelde in een dodencel, is thematisch een van de meest aangrijpende en kernachtige documentaires die Herzog maakte. Tegelijkertijd laat de film zien dat de ‘Herzog-methode’ – empathisch maar confronterend in het vragen, spaarzaam maar filosofisch in het antwoorden – niet altíjd bevredigend hoeft te werken.
Lees verder Essay: Into the Abyss [Werner Herzog, 2011]Recensie: Falcon Lake [Charlotte Le Bon, 2022]
In de zomerzon van een droomvakantie aan het meer verkennen twee tieners hun ontluikende seksualiteit. De omgeving is adembenemend en sprookjesachtig, en toch krijgen donkere gevoelens steeds meer de overhand. Klopt het verhaal dat een lichaam is gevonden langs de oever van Falcon Lake? Verwacht een suggestief coming-of-agedrama in de geest van A Ghost Story.
Lees verder Recensie: Falcon Lake [Charlotte Le Bon, 2022]Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)Film Fest Gent Verslag II: De Dood van de Filmmaker
De 48e editie van Film Fest Gent zit er vandaag bijna op. In mijn tweede verslag (klik hier voor deel I) besteed ik aandacht aan Vortex (Gaspar Noé) en Bergman Island (Mia Hansen-Løve), twee films die op metaniveau reflecteren op de onvermijdelijke dood van de filmmaker en het (eeuwige?) leven van diens werk. Klik hier om het verslag te lezen.
A Hidden Spectacle? On Performativity, ‘Lazarus’ and the Death of David Bowie
I wrote this paper for a course on Religion and Popular Culture in the spring of 2019.
‘’It is not actually death, but the knowledge of death,
that creates problems for human beings’’ (Norbert Elias)
Essay: Performing Death (NGG Conference Religious Studies, 2018)
In the autumn of 2018, I attented the yearly conference of the NGG (Nederlands Genootschap voor Godsdienstwetenschap). The overarching theme was ‘Interpreting Rituals’. Keynote lectures and paper sessions shed a light on a broad variety of topics, challenging me and the other research master students on the spot to search for challenging perspectives. The paper that I am sharing serves as a reflection on the conference and one of its pivotal themes. I wrote it in the aftermath of the event, but the case study that I used will be the starting point for another paper on David Bowie and performativity, which I will hopefully produce this spring.
Lees verder Essay: Performing Death (NGG Conference Religious Studies, 2018)