Er zijn twee momenten in Wildlife waarop de wereld van de zestienjarige Joe Brinson (debutant Ed Oxenbould) voor zijn ogen uiteenvalt. Beide keren fixeert de camera zich op de geschokte blik van de jonge filmkijker: net als in de roman van Richard Ford (1990) is het Joe die beseft, vertelt en ziet. Aan het einde van de film zal hij degene zijn die het verhaal van zijn ouders in een enkel beeld weet te vangen.
Het is weer zover: er worden weer oliebollen gebakken, de straten worden vervuild en de champagne vloeit vanavond rijkelijk. Oudjaarsdag betekent voor mij echter ook nog iets anders. Na een mooi jaar waarin ik meer films zag dan ooit tevoren, is het tijd om mijn top-10 samen te stellen. Dat is geen eenvoudige opgave gebleken. Enerzijds was 2016 het jaar waarin veel grote releases tegenvielen. Denk aan de DC-blockbusters (Batman vs Superman en Suicide Squad), het vervolg op Independence Day, de Ghostbusters-remake (die heb ik niet gezien, maar ik geloof de recensies in dit geval graag) en de vijfde Jason Bourne. Anderzijds zag ik dus, zoals ik al zei, veel (alternatieve) films die me normaliter ontglipt zouden zijn. Meer dan ooit viel dit jaar op dat de betere films paradoxaal genoeg vaak de kleinere releases zijn. De arthouse-films, de films die het met een beperkte promotie moeten doen. Toch gaat dat niet altijd op, want mijn nummer 1 van dit jaar was de grote revelatie van het voorjaar….
Lees verder 2016 in films: mijn top-10 jaarlijst over het afgelopen filmjaar
In Nocturnal Animals krijgt de rijke, maar getroebleerde kunstenares Susan Morrow (Amy Adams) een wel heel bijzonder manuscript thuisgestuurd. De blauwdruk voor een nieuwe roman is afkomstig van haar ex-man Edward Sheffield (Jake Gyllenhaal), die ze al in geen twintig jaar meer gezien heeft. Als Susan het manuscript openslaat, beginnen de gebeurtenissen uit het boek zich op het scherm te ontvouwen. Het gevolg? Een ingenieuze psychologische thriller, waarin de opklimmende regisseur Tom Ford laat zien dat hij niet alleen van mode, maar ook van het medium film het nodige verstand heeft.
Prisoners is een ijzingwekkende thriller met een excellerende cast en een onderhuidse spanning die je niet meer loslaat.
Lees verder Filmtip #7 en recensie: Prisoners (2013) [Drama, thriller]
‘I put five quarters in your machine and proceeded to push B2, which should have given me peanut M&M’s. Regrettably, it did not. I found this upsetting, as I was very hungry, and also my wife had died ten minutes earlier’
Bovenstaande quote betreft de eerste regels van een brief van hoofdpersoon Davis (Jake Gyllenhaal) naar, jawel, de klantenservice van een bedrijf voor snoepautomaten. De snoepautomaat bevond zich in de gang van het ziekenhuis waar Davis en zijn vrouw naartoe gebracht waren na een voor Davis’ vrouw fataal auto-ongeluk. Wonder boven wonder liep Davis zelf nog geen schrammetje op. Een normaal mens huilt na zo’n heftige gebeurtenis, of vervalt in een woede-uitbarsting waarin alle ‘waarom nu jij’-emoties een plek krijgen. Davis doet precies het tegenovergestelde; de triviale onbenulligheid van een kapotte automaat baart hem nog meer zorgen dan het verlies van een dierbare.
Lees verder Inleiding bij en beknopte recensie van Demolition (2015) (filmtip #1!)