Een wereldberoemde snowboarder zwaait af door voor de vijfde en laatste keer aan de Olympische Winterspelen mee te doen. Shaun White: The Last Run neigt op momenten naar goedkope heldenverering, maar gelukkig staren de makers zich niet blind op het visuele spektakel van de halfpipe. De miniserie laat zien hoe een legende in de sport zijn eigen beroep steeds verder ziet evolueren, en op den duur gaat beseffen dat hij de aansluiting eigenlijk al een tijdje verloren is.
The Deepest Breath begint met een wereldrecordpoging. Eén duiker, eén ademteug en eén zekerlijn de bodemloze diepte in. Op aangrijpende, verstilde wijze verbeeldt deze documentaire de grenzeloze inspanningen van Alessia Zecchini, een van de beste vrijduikers ter wereld. Het is een prachtige, maar beladen aanblik: bij elke reis onder het oppervlak gaat de schoonheid van de oceaan samen met een stukje doodsverachting.
Klein, gedrongen en waarschijnlijk niet sterk genoeg. Het voorlopige oordeel van een spelersrapport over een jonge Stephen Curry loog er niet om: de absolute top zou de huidige NBA-ster waarschijnlijk niet halen. Curry zette door en bewees het tegendeel. In het beheerste, maar weinig verheffende Stephen Curry: Underrated blikt hij terug.
Een vrouw in de bloei van haar leven trekt zich terug in de schaduw van een vrouwenklooster. Haar vroomheid lijkt oprecht, maar dat wil niet zeggen dat de spoken van het verleden haar met rust zullen laten. The Great Silence maakt snel duidelijk dat Alma een last met zich meedraagt, maar doet er lang over om dramatisch tot de kern te komen.
American football is waarschijnlijk de enige sport ter wereld die zijn internationale bekendheid vooral te danken heeft aan popsterren. Als Beyoncé of Rihanna medio februari de (halftime)show steelt, kijken talloze wereldburgers bij uitzondering naar beelden van een footballstadion. Betere promotie kun je niet wensen, al is het de vraag of die vele gelegenheidskijkers ook iets van de eigenlijke wedstrijd meekrijgen. En dat terwijl er meer onder de zon is dan alleen de spectaculaire Super Bowl. Quarterback imponeert als het opgepompte, maar toch verrassend invoelbare visitekaartje van een adrenalinerijke machosport.
Moederziel alleen dwaalt Joseph Chambers met zijn jachtgeweer door de bossen. Zijn missie is onduidelijk, en toch heeft hij zijn vrouw en kinderen vastberaden achtergelaten. Wat gaat er om in het hoofd van deze koppige familieman? Deze gespannen karakterstudie, die geleidelijk uitgroeit tot moraalvertelling, overtuigt nog het meest in de paranoïde openingsfase.
“Het klinkt alsof u alleen degenen neemt die er het slechtst aan toe zijn”, zegt een jong tienermeisje in de openingsscène van Les Pires. Haar stroeve auditiegesprek zet direct de toon voor deze opzichtige metafilm, waarin kansarme kinderen uit het Noord-Franse Boulogne-sur-Mer benaderd worden voor de productie van een sociaal-realistisch drama. Het uitgangspunt is nobel: de regisseurs willen met het nagespeelde filmproces een aantal relevante valkuilen van hun eigen beroep aanstippen. Helaas werken ze de conflictsituaties op de set zo onsubtiel uit dat de boodschap geforceerd en belerend overkomt.
Net als tijdens voorgaande zomers blik ik namens InDeBioscoop graag weer vooruit op het Previously Unreleased-programma van EYE. Festivalpareltjes die eerder niet werden opgepikt door een Nederlandse distributeur zijn met dank aan het filminstituut alsnog in de zalen te zien.
Klik hier om het titeloverzicht te raadplegen en mijn introducties te lezen.
De vlotte tennisserie Break Point komt op het perfecte moment met nieuwe afleveringen. Waar de vijfde aflevering, uitgebracht in januari, nog inzoomde op het (recent weer gespeelde) Roland Garros-toernooi, trappen de resterende afleveringen af met het rap naderende Wimbledon. Het is ideale marketing, waarbij de sterren van het voorbije tennisseizoen verstokte liefhebbers en nieuwe volgers warm mogen maken voor de toernooien van nu en later. Gelukkig is de serie energiek en vermakelijk genoeg om die stemmingmakerij te omarmen.
Into the Abyss, Werner Herzog film program, EYE Film
Op eigenzinnige, herkenbare wijze stelt Werner Herzog al decennialang vragen over menselijk gedrag, waarheidsvinding en het ongenadige karakter van de natuur. Into the Abyss (2011), een laatste blik op een veroordeelde in een dodencel, is thematisch een van de meest aangrijpende en kernachtige documentaires die Herzog maakte. Tegelijkertijd laat de film zien dat de ‘Herzog-methode’ – empathisch maar confronterend in het vragen, spaarzaam maar filosofisch in het antwoorden – niet altíjd bevredigend hoeft te werken.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
