Een verzameling van al mijn stukken over film.
Vijay 69 begint op het randje. Met een weemoedige blik op het gezicht onderbreekt de negenenzestigjarige hoofdpersoon een eenzame wandeling over de boulevard. Als hij de kaderand opstapt, doet dat even het ergste vermoeden. Na een opmerkelijke bijna-doodervaring volgt echter geen zwaarmoedig drama, maar een opgeklopte dertien in een dozijn feelgoodfilm over ouderdom, veerkracht en het waarmaken van je dromen.
Lees verder Recensie: Vijay 69 (Netflix; Akshay Roy, 2024]
Op 5 maart 1922 werd op het eiland Zuid-Georgia Sir Ernest Shackleton begraven. Exact honderd jaar later, diep onder het ijs van Antarctica, vonden expeditieleden het schip waarmee hij in 1914 naar een van zijn avontuurlijke bestemmingen was gevaren. Al op voorhand klinkt zo’n zoektocht als een kolfje naar de hand van ervaren documentairemakers. De regisseurs van onder meer Free Solo hapten toe, maar verslikten zich in de ruim voorradige verteltechnieken.
Lees verder Recensie: Endurance [Disney+; Jimmy Chai + Elizabeth Chai Vasarhelyi, Natalie Hewit, 2024]
Hoe zouden de producenten van Paris Has Fallen gebrainstormd hebben over de meerwaarde van een Gerard Butler-loze spin-offserie? Na drie films (een vierde deel is al behoorlijke tijd in preproductie) over de eervolle reddingsacties van geheim agent Mike Banning volgt er nu een op papier overbodige spin-offserie. Olympus, Londen en Angel zijn al gevallen: daar kon Parijs kennelijk ook nog wel bij.
Lees verder Recensie: Paris Has Fallen [Seizoen 1; Howard Overman, 2024]
Het verbeelden van de band tussen mensen en dieren is een geliefd filmonderwerp, maar op een genrefestival als Imagine gaan ze graag nog een stapje verder. In de fantasierijke werelden van Animale en Bird heeft een voorliefde voor het dierenrijk ingrijpende gevolgen. De buitenbeentjes die zich in beide verhalen aan de beesten verwant voelen, merken op den duur dat hun huid en geest beginnen te veranderen.
Lees hier mijn volledige verslag.
Films en series zijn prachtige vehikels voor het verbeelden van dingen die we moeilijk kunnen verklaren. In het epische drama Magnolia vallen er tegen het einde ineens hordes kikkers uit de lucht, in de psychologische thrillerserie La Última Noche en Tremor zijn het vissen. Deze stortvloed is een onderdeel van een reeks terugkerende waanbeelden, die de verontruste Álex vertellen dat zijn geliefden gevaar lopen. Of zijn die levensechte flitsen dan toch visioenen en moeten we ook als kijkers onze indruk bijstellen?
Lees verder Recensie: La Última Noche en Tremor [Miniserie; Netflix, 2024]
De rockscene kent aardig wat artiesten die al decennialang meegaan, maar er ogen er weinig zo onverwoestbaar als Bruce Springsteen. Vooruit, ‘The Boss’ moet inmiddels wel extra oppassen dat hij geen podiumtreetje mist, maar zeker sinds de coronastop blijven zijn beruchte marathonconcerten zich gedwee opstapelen. De routineuze documentaire Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band stipt aan waar het wandelende icoon zijn motivatie vandaan blijft halen. Verdiende bijrollen zijn daarbij weggelegd voor de muzikanten die de zanger al sinds de jaren zeventig vergezellen.
Lees verder Recensie: Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band [Thom Zimny; Disney+, 2024]
De Boston Red Sox zijn een begrip in het Amerikaanse honkbal, maar mede door de superioriteit van de rivaliserende New York Yankees stond de club kort na de eeuwwisseling al decennia droog. The Comeback: 2004 Boston Red Sox memoreert hoe de prijzenhonger van de toenmalige selectie precies twintig jaar geleden eíndelijk effect sorteerde. Met niet-Amerikaanse kijkers is weinig rekening gehouden: deze compacte miniserie is op maat gemaakt voor liefhebbers van het eerste uur.
Lees verder Recensie: The Comeback: 2004 Boston Red Sox [Miniserie; Netflix, 2024]
De ster op de officiële poster van Disclaimer verwijst, hoe kan het ook anders, naar een disclaimer. “Alle overeenkomsten met levende en dodende personen berusten niet op toeval”, staat op de eerste pagina van de roman die in de serie een sleutelrol speelt. Het televisiedebuut van Roma-regisseur Alfonso Cuarón draait om de herinneringen aan een zomer die voor een dappere schooljongen fataal afliep. Maar door wiens ogen kijken we terug en hoe betrouwbaar is die blik?
Lees verder Recensie: Disclaimer [Miniserie; Alfonso Cuarón, 2024]
Eigen rechter spelen is vaak onverstandig, en al helemaal als je een eed gezworen hebt om altijd de richtlijnen van de maatschappelijke handhavers te gehoorzamen. In het psychologische drama Sons komt een ambtsdienaar voor het blok te staan als haar persoonlijke streven naar gerechtigheid niet langer strookt met haar werk in de gevangenis. Op een intense, directe, maar helaas ook ongeloofwaardige manier toont de film hoe een gekrenkte vrouw tot het uiterste gaat om haar recht te laten zegevieren.
Lees verder Recensie: Vogter (Sons) [Gustav Möller, 2024]
Het gebruikelijke klassiekerprogramma van dit Film Fest Gent is onvermijdelijk geïnspireerd door de donkere wolk die boven de Verenigde Staten hangt. Oók (of misschien juist) als Kamala Harris op 5 november als winnaar uit de bus komt, is verdere verdeeldheid en tumult zo goed als gegarandeerd. Een selectie van paranoïde prenten uit het Koude tijdperk sluit wat dat betreft natuurlijk naadloos bij de tijdgeest aan. In dit verslag aandacht voor de wijze waarop Gent het vizier dit najaar op de VS richt, maar dan wel door een wat alternatieve lens.
Lees hier mijn volledige stuk.