Zo af en toe komt er op Netflix een film voorbij die zich moeiteloos van de rest van het aanbod onderscheidt. De streamer was attent op de voorbije editie van het Sundance Film Festival en kocht Train Dreams, een bescheiden, maar diepgravend drama dat zich afspeelt in het Amerika van de vroege twintigste eeuw. Een buitenarbeider die meewerkt aan de constructie van een spoorbrug ondervindt hoe het idyllische natuurschoon van de noordwestelijke staten geleidelijk zijn glans verliest.
Menig sprookjesschrijver zou jaloers zijn op de eerste tien minuten van O Filho de Mil Homens. Een visser die een teruggetrokken bestaan leidt in een strandhutje heeft één grote hartenwens: de leegte in zijn leven op kunnen vullen met een liefdevolle zoon. Een koortsdroom en een heldere sterrennacht later verschijnt Camilo op het toneel. De wonderlijke kennismaking blijkt het begin van iets moois, maar ook een signaal om uitgebreid terug te gaan in de tijd. Waarom viel dit levensgeluk de visser niet eerder ten deel?
Een nieuwe documentaire van Nikolaus Geyrhalter is altijd reden om er even goed voor te gaan zitten, en ook dit jaar zijn geïnteresseerde kijkers voor zijn recentste werk op een bezoek aan IDFA aangewezen. Geyrhalter benadert grote ecologisch-maatschappelijke thema’s (migratie, voedselvoorziening, vervuiling) met een kenmerkende observerende stijl, en doorkruist daarbij geregeld verschillende continenten. In Melt bezoekt hij Antarctica, Canada, Japan en de Zwitserse Alpen om de tragiek van smeltende sneeuwkappen te verbeelden.
In de openingsaflevering van El Cuco de Cristal vertelt een bewoner van een dorp vol geheimen hoe een koekoek zijn eieren legt. Dat doet de vogel niet in zijn eigen nest, maar in dat van een ander beest. Na het uitkomen verstoot het koekoeksjong de andere eieren of jongen. Het naargeestige biologielesje blijkt veel te zeggen over de geschiedenis van Yesques, een bedacht plaatsje in de omgeving van Madrid. De tijd voor onthullingen is rijp, wanneer een arts in opleiding na een levensreddende donortransplantatie contact legt met de familie van de aanbieder.
Zeven jaar voor de bestorming van de Bastille schreef een Franse legergeneraal Les Liaisons dangereuses, een briefroman over de zeden en intriges van de aristocratie in en om Parijs. Bijna 250 jaar later inspireert dit scherpzinnige werk nog altijd, al ligt het voor de hand dat makers de thematiek door een eigentijdse bril benaderen. In het stomende kostuumdrama The Seduction steelt Anamaria Vartolomei de show als vrijzinnige vrouw in een toxische en gecorrumpeerde (mannen)wereld.
Estados generales is een film voor fijnproevers. In krap vijfenzeventig minuten neemt de Peruaanse filmmaker Mauricio Freyre zijn publiek mee in een wereld van adembenemende flora, met de botanische tuinen van Madrid als centrale locatie. Scherpzinnig becommentarieert hij hoe wij als mensen de oneindige neiging hebben alles in ons blikveld in hokjes te plaatsen.
Amper een jaar na het claustrofobische Conclave voelt Edward Bergers Ballad of a Small Player bijna als een goedmakertje. De binnenkamers van het Vaticaan zijn ingeruild voor de weelde van Macau, waar neonkleuren en een replica van de Eiffeltoren gelukszoekers op de casinostrip toelachen. Toch bevindt de zelfbenoemde Lord Doyle zich dichter bij de hel dan bij de hemel. En dat is ook direct waar het wringt: bij deze opzichtige allegorie is geen scherpe blik nodig om de spiraal van zelfvernietiging te doorgronden.
Zeg ‘politieseries’ en je zegt ‘undercoveracties’. En dus verdient de Netflix-misdaadserie Legenden op voorhand niet de originaliteitsprijs. In deze Deense productie moet een agente in opleiding aanpappen met de vrouw van een grote drugscrimineel. Gelukkig tillen de sterke hoofdrolspeelsters en de strakke vormgeving dit op papier doorsnee misdaadverhaal snel naar een hoger niveau.
De culturele en politieke uitwassen van de verdeelde Verenigde Staten zijn de voorbije jaren een bovengemiddeld dankbaar onderwerp voor filmmakers. Mainstream releases als Civil War en One Battle After Another zetten een duidelijke toon en ook op LIFF 2025 laat het tijdperk-Trump sporen na. Het is logisch te denken dat we voor een diepere duik aangewezen zijn op de vooraanstaande American Indie Competitie, al jaren een blikvanger op het festival. Toch halen we onze inspiratie voor dit vierde verslag juist uit de selectie Bonkers!.
Lees hier mijn tweede uitgebreide verslag voor deze festivaleditie, waarin ik aandacht besteed aan de films Lifehack (Ronan Carrigan) en The Python Hunt (Xander Robin).
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
