Toto, Steely Dan, The Doobie Brothers en vooruit, zelfs Warren G. Het zijn allemaal namen die menig platenverzamelaar als muziek in de oren klinken, maar is het ook logisch om deze artiesten onder één noemer samen te brengen? Op de vooravond van YouTube meende een stel creatievelingen van wel. In 2005 verscheen de eerste aflevering van Yacht Rock, een satirische webserie die de spot dreef met lichtvoetige rockmuziek uit de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Yacht Rock: a Dockumentary (de alternatieve spelling is geen toeval) traceert de hoofdrolspelers en schetst een aandoenlijk beeld van een prettig vrijblijvende scene.
De rockscene kent aardig wat artiesten die al decennialang meegaan, maar er ogen er weinig zo onverwoestbaar als Bruce Springsteen. Vooruit, ‘The Boss’ moet inmiddels wel extra oppassen dat hij geen podiumtreetje mist, maar zeker sinds de coronastop blijven zijn beruchte marathonconcerten zich gedwee opstapelen. De routineuze documentaire Road Diary: Bruce Springsteen and the E Street Band stipt aan waar het wandelende icoon zijn motivatie vandaan blijft halen. Verdiende bijrollen zijn daarbij weggelegd voor de muzikanten die de zanger al sinds de jaren zeventig vergezellen.
“Ik werd geboren met een zonnebril en een gitaar”, glimlacht een melancholische Jon Bon Jovi als het begin van zijn jongensdroom ter sprake komt. De vierdelige muziekdocumentaire Thank You, Goodnight: The Bon Jovi Story heeft het voorkomen van een versierde jukebox, maar de ziel van een vermoeide zanger. Veertig jaren in de schijnwerpers hebben hun tol geëist, zo bleek in 2022 tijdens de zoveelste concertreeks. Deze trotse, maar gegroefde carrière-overdenking is op onderhoudende wijze in die concertreeks verankerd.
Soundtrack of a Coup D’Etat (Movies That Matter Festival, Johan Grimonprez)
Twee documentaires uit de programmaselectie van Movies that Matter 2024 delen veel meer dan alleen een plekje in dezelfde competitie. They Shot the Piano Player en Soundtrack to a Coup d’Etat gaan allebei over het verband tussen muziek en politiek, waarbij de vraag steeds is of passievolle, veelgevraagde muzikanten de dans kunnen ontspringen als hun creatieve inspanningen worden bedreigd door onrust en onrecht. Beide films ontmantelen zo een ideaalbeeld: ook de meest vrije artiesten werken in een vogelvrije wereld.
Lees hier mijn volledige recensieverslag van Movies That Matter 2024.
“Ik wilde eigenlijk helemaal niet beroemd worden”, zegt Jon Batiste tegen het einde van American Symphony. Deze documentaire over de zanger en multi-instrumentalist mag dan (mede) voortkomen uit zijn veelvuldig bekroonde muzikale loopbaan, een typische aaneenrijging van mijlpalen is ze zeker niet. Op dezelfde dag dat Batiste een elftal Grammy-nominaties bij kan schrijven, begint zijn partner voor de tweede keer in haar leven aan een zware chemotherapie.
De Ierse regisseur John Carney volgt sinds zijn doorbraakfilm Once een beproefde formule: zijn personages grijpen de opwekkende kracht van muziek aan om het leven volop de kans te geven. In Flora and Son smeden een tobbende moeder en haar rebelse puberzoon een band die vóór de verkenning van hun muzikale talenten ondenkbaar was.
Elf jaar na de dood van ‘discokoningin’ Donna Summer verschijnt er eindelijk een noemenswaardige documentaire over haar muzikale leven. Mede door de betrokkenheid van Summers dochter, actrice en coregisseur Brooklyn Sudano, is het resultaat intiem en persoonlijk. Tegelijkertijd zorgen de gefragmenteerde inhoud en de beperkte muzikale context ervoor dat verschillende vragen in Love to Love You, Donna Summer onbeantwoord blijven.
In mei 2019 bracht een schuchtere Schot een popalbum uit waarvan hij meer dan tien miljoen kopieën zou verkopen. Lewis Capaldi: How I’m Feeling Now gaat over de angst van een singer-songwriter om die ene uitschieter nooit meer te kunnen overtreffen, en vroegtijdig in een diep, donker gat te verdwijnen. Op papier klinkt dat als het zoveelste verhaal over de tol van beroemdheid en de verwachtingspatronen die daarbij horen. Dat de documentaire ondanks die formulematige opzet toch overtuigt, is geheel aan Capaldi zelf te danken.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
