De Ierse regisseur John Carney volgt sinds zijn doorbraakfilm Once een beproefde formule: zijn personages grijpen de opwekkende kracht van muziek aan om het leven volop de kans te geven. In Flora and Son smeden een tobbende moeder en haar rebelse puberzoon een band die vóór de verkenning van hun muzikale talenten ondenkbaar was.
Lees verder Recensie: Flora and Son [Apple TV+; John Carney, 2023]
In het aandachtige, ingetogen drama Forever wordt een Deense familie getroffen door een onuitgesproken tragedie. Voor Line, de eigenlijke hoofdpersoon, valt de rouw om het verlies van een bloedverwant samen met de last van een onvervulde kinderwens. Hoe verenig je het verdrietige besef van eindigheid met het verlangen om juist nieuw leven voort te brengen?
Lees verder Recensie: Forever [Frelle Petersen, 2022]
Een vrouw in de bloei van haar leven trekt zich terug in de schaduw van een vrouwenklooster. Haar vroomheid lijkt oprecht, maar dat wil niet zeggen dat de spoken van het verleden haar met rust zullen laten. The Great Silence maakt snel duidelijk dat Alma een last met zich meedraagt, maar doet er lang over om dramatisch tot de kern te komen.
Lees verder Recensie: Den store stilhed (The Great Silence) [Kristine Brocks]
American football is waarschijnlijk de enige sport ter wereld die zijn internationale bekendheid vooral te danken heeft aan popsterren. Als Beyoncé of Rihanna medio februari de (halftime)show steelt, kijken talloze wereldburgers bij uitzondering naar beelden van een footballstadion. Betere promotie kun je niet wensen, al is het de vraag of die vele gelegenheidskijkers ook iets van de eigenlijke wedstrijd meekrijgen. En dat terwijl er meer onder de zon is dan alleen de spectaculaire Super Bowl. Quarterback imponeert als het opgepompte, maar toch verrassend invoelbare visitekaartje van een adrenalinerijke machosport.
Lees verder Recensie: Quarterback [Seizoen 1; Netflix, 2023]
Moederziel alleen dwaalt Joseph Chambers met zijn jachtgeweer door de bossen. Zijn missie is onduidelijk, en toch heeft hij zijn vrouw en kinderen vastberaden achtergelaten. Wat gaat er om in het hoofd van deze koppige familieman? Deze gespannen karakterstudie, die geleidelijk uitgroeit tot moraalvertelling, overtuigt nog het meest in de paranoïde openingsfase.
Lees verder Recensie: The Integrity of Joseph Chambers [Robert Machoian, 2022]
Ruim drie jaar geleden werd het bestaan van de negentienjarige Gijs op zijn kop gezet door de onverwachtse zelfdoding van zijn familie-en zielsverwant Arie. Mijn Grote Broer gaat de onvermijdelijke ‘waarom’-vraag niet uit de weg, maar verbeeldt bovenal het verdriet en de veerkracht van de mensen die achterbleven. Het resultaat is een intieme, confronterende documentaire, die door de karakteristieke humor van de goudeerlijke Gijs ook een onverwachte dosis luchtigheid bevat.
Klik hier om de volledige recensie te lezen.
Lees verder Recensie: Mijn Grote Broer [Mercedes Stalenhoef, 2023]
Met tact en gevoel verbeeldt het Ierse drama The Quiet Girl de belevingswereld van een verlegen negenjarig meisje. Aan niets is te zien dat regisseur Colm Bairéad met dit bescheiden, maar betekenisvolle coming-of-ageverhaal pas zijn eerste serieuze speelfilm aflevert.
Klik hier om verder te lezen.
Lees verder Recensie: The Quiet Girl [Colm Bairéad, 2022]
Hoeveel inlevingsvermogen heb je nodig om de geschiedenis van een vroegere generatie te begrijpen? In Kleinkinderen van de Oost stellen Daan van Citters en Joenoes Polnaija, beiden te zien in het veelbesproken oorlogsdrama De Oost van Jim Taihuttu, beladen vragen over de militaire diensttijd van hun grootvaders. De diepe betrokkenheid van het tweetal zorgt voor een eerlijke, urgente documentaire, maar maakt het ook moeilijker om door een breder kader naar hun verhaal te kijken.
Lees verder Recensie: Kleinkinderen van de Oost [Daan van Citters + Joenoes Polnaija, 2023]Wie de voetbalsport vooral tijdens de grote toernooien volgt, zal Federico Chiesa waarschijnlijk hebben leren kennen tijdens het uitgestelde EK van 2021. De jonge Italiaan begon het kampioenschap als invaller, maar ontpopte zich met bevrijdende doelpunten als smaakmaker. Chiesa speelde de finale en won, maar een paar maanden later ging het bij zijn club Juventus gruwelijk mis: de vleugelspeler liep een zware blessure op, die met wat meer pech zomaar het einde van zijn carrière had kunnen betekenen. Federico Chiesa – Back on Track vertelt het eerlijke, maar uiteindelijk niet al te opzienbarende verhaal van zijn revalidatie.
Mijn volledige recensie van deze documentaire, die te zien is op Prime Video, lees je hier.
Begin zonder voorkennis aan de derde film van de Israëlisch-Amerikaanse cineaste Alma Har’el (Bombay Beach, LoveTrue) en je zou mogelijk niet eens doorhebben dat LaBeouf niet zomaar de vader van het titelpersonage speelt. Het besef dat LaBeouf zijn vader ís, en in die hoedanigheid dus communiceert met zijn jongere zelf, kan de toon en betekenis van de film veranderen voor en door de ogen van de kijker. Honey Boy is het semi-autobiografische verslag van LaBeoufs leven: dertiger Shia heet nu Otis en Otis wordt in twee verschillende fases vertolkt door een tiener (Noah Jupe) en een twintiger (Lucas Hedges). Als scenarioschrijver en vader van Otis is LaBeouf mens en acteur ineen. Waar de realiteit stopt en de performance begint, mag Shia weten.
Lees verder Recensie: Honey Boy [Alma Har’el, 2019]