Tag archieven: migratie

Recensie: Families Like Ours [miniserie; Thomas Vinterberg, 2024]

Cast artwork via NPO Start

In het land dat de watersnoodramp van 1953 heeft doorstaan, is de strijd tegen het oprukkende water een onvermijdelijk thema. De sentimentele rampenfilm De Storm en de EO-serie Als de Dijken Breken getuigen daarvan en met de actuele zorgen over klimaatverandering zit er mogelijk nog meer in het vat. Toch heeft Nederland geen rol van betekenis gespeeld bij het maken van Families Like Ours, een Europese coproductie over de massa-evacuatie van Denemarken. Het speculatieve verhaal over de ontwrichting van een welvarend land begint prikkelend, maar de kortzichtige oriëntatie van het drama gooit roet in het eten.

Lees verder Recensie: Families Like Ours [miniserie; Thomas Vinterberg, 2024]

Verslag CinemAsia 2025: Het welzijn van de generaties

Still ‘Mongrels’ (2024) via CinemAsia festival

Je familieleden heb je doorgaans niet voor het uitkiezen, de plaats waar je met hen samenleeft in veel gevallen wél. De laatste jaren besteedt CinemAsia uitgesproken aandacht aan de rijke verschillen tussen culturen, met als gevolg dat familierelaties en golven van migratie in veel van de geselecteerde films centraal staan.

Grasduinend door het programma van 2025 komen er verschillende titels voorbij die verbeelden hoe nauw het welzijn van de generaties samenhangt met een gevoel van ’thuis’. In MongrelsTale of the Land en Fly Me to the Moon wordt dit gevoel van toebehoren telkens gecompliceerd door de keuzes die oudere familieleden voor de jongere generatie hebben gemaakt.

Lees hier mijn volledige verslag over deze titels van CinemAsia 2025.

Recensie: L’Histoire de Souleymane (Souleymane’s Story) [Boris Lojkine, 2024]

Filmdepot/September Film

Het is nog maar een paar jaar terug dat de lockdownmaatregelen ook in het anders zo bruisende Parijs voor legere straten zorgde. Boris Lojkine nam de situatie destijds in zich op en zag dat er één ding onveranderd was gebleven: de fietsende voedselkoeriers draaiden nog altijd overuren. De stadsbewoner en regisseur besefte dat hij een onderwerp voor zijn volgende film gevonden had, en het resultaat mag er zijn: op knap genuanceerde wijze sympathiseert L’Histoire de Souleymane met de talrijke arbeidsmigranten die tegen wil en dank optreden als verkeerswaaghalzen.

Lees verder Recensie: L’Histoire de Souleymane (Souleymane’s Story) [Boris Lojkine, 2024]

Recensie: Saint Omer [Alice Diop, 2022]

Filmdepot

In 2013 laat een Senegalees-Franse vrouw haar vijftien maanden oude dochter achter aan de kustlijn van een Frans badplaatsje, met een zekere verdrinkingsdood tot gevolg. In de rechtszaal van de stad Saint-Omer verklaart Fabienne Kabou dat ze onder invloed was van hekserij, waarop haar advocaat haar omschrijft als “intelligent, maar irrationeel”. In Saint Omer, een gedramatiseerde reconstructie van de rechtszitting, blijkt die uitspraak de lading van Kabous tragische verhaal bepaald niet te dekken. Als kijker kun je kiezen: neem je plaats in de stoel van de rechter of blijf je de voorzichtige, empathische toehoorder?

Lees verder Recensie: Saint Omer [Alice Diop, 2022]

Film Fest Gent Verslag II: Dansen achter gesloten deuren

Metronom (Pyramide International/Filmdepot/September Film)

In de loop van deze Film Fest Gent-editie wordt almaar duidelijker dat opvallend veel films iets specifieks gemeen hebben. Onder meer in Next SoheeUn petit frère en Metronom markeren dansscènes belangrijke ontwikkelingen in de belevingswereld van een hoofdpersonage.

Lees verder Film Fest Gent Verslag II: Dansen achter gesloten deuren

Recensie: The New Gospel [Milo Rau, 2020]

MOOOV

Pier Paolo Pasolini en Mel Gibson trokken allebei naar het Zuid-Italiaanse plaatsje Matera om hun films over Jezus Christus te ensceneren in een geloofwaardig verleden. In hun navolging maakt de Zwitserse documentairemaker Milo Rau The New Gospel (Das Neue Evangelium). Het Matera van de eenentwintigste eeuw is een ongastvrij toevluchtsoord voor Afrikaanse migranten.

Lees verder Recensie: The New Gospel [Milo Rau, 2020]

Recensie: Berlin Alexanderplatz [Burhan Qurbani, 2020]

Filmdepot

In 1980 werd Rainer Werner Fassbinders versie van Berlin Alexanderplatz voor het eerst uitgezonden op de Duitse televisie. Een beeldenmarathon van ruim vijftien uur schetst het leven van een man die niet aan zijn noodlot kan ontsnappen. Fassbinder bleef trouw aan de tijdsetting van het bronmateriaal: Alfred Döblins roman (1929) en de eerste filminterpretatie daarvan (1931) situeerden hoofdpersoon Franz Biberkopf al in het Berlijn van het interbellum. Anno 2020 eert regisseur Burhan Qurbani, die dit jaar zelf óók veertig wordt, de veertigste verjaardag van Fassbinders cultepos met een eigentijdse bewerking.

Lees verder Recensie: Berlin Alexanderplatz [Burhan Qurbani, 2020]