Nog voor de jaarwisseling schreef ik een uitgebreide recensie van Ghost Tropic, een film die ik vorig najaar al besprak tijdens Film Fest Gent. Intussen is er veel veranderd, en ik kan melden dat de film (en het stuk) er bepaald niet minder actueel op zijn geworden. Een empathisch drama van de Vlaamse regisseur Bas Devos [Hellhole] over het belang van affectie en sociaal contact, en over eenzaamheid in een eenzame stad.
Klik hier om de recensie te lezen. Deze film draait vanaf donderdag 11 Juni in een selectie van de heropende filmtheaters.
Begin zonder voorkennis aan de derde film van de Israëlisch-Amerikaanse cineaste Alma Har’el (Bombay Beach, LoveTrue) en je zou mogelijk niet eens doorhebben dat LaBeouf niet zomaar de vader van het titelpersonage speelt. Het besef dat LaBeouf zijn vader ís, en in die hoedanigheid dus communiceert met zijn jongere zelf, kan de toon en betekenis van de film veranderen voor en door de ogen van de kijker. Honey Boy is het semi-autobiografische verslag van LaBeoufs leven: dertiger Shia heet nu Otis en Otis wordt in twee verschillende fases vertolkt door een tiener (Noah Jupe) en een twintiger (Lucas Hedges). Als scenarioschrijver en vader van Otis is LaBeouf mens en acteur ineen. Waar de realiteit stopt en de performance begint, mag Shia weten.
Mijn recensie van de prachtige Thaise film Manta Ray (Phuttiphong Aroonpheng, 2018) is nu terug te lezen in Filmmagie 705. Deze debuuttitel is door distributeur Contact Film uitgebracht op DVD. Wie toegang heeft tot de onlangs in het leven geroepen streamingdienst Vitamine Cineville, heeft de buitenkans de film daar te bekijken.
Dit nummer is door het verdwijnen van filmmagie helaas niet meer los te bestellen.Indien u geïnteresseerd bent, kunt u de inhoud persoonlijk bij mij opvragen.
Indebioscoop startte onlangs een nieuwe rubriek, ‘Rewind’, waarin oudere titels opnieuw onder de aandacht worden gebracht. Zelf vond ik in Idiocracy de ideale titel voor een passend artikel. Dit is bij uitstek een film die je een krappe vijftien jaar na de release onvermijdelijk anders gaat bekijken, en je leest hier waarom.
Onlangs kondigde ik aan mijn printartikel over de film Take Shelter (2011) te zullen delen zodra het online stond. Dat is inmiddels gebeurd, en het leuke is dat u bij interesse ook de artikelen van mijn collega-schrijvers kunt lezen. Een en ander is gebundeld in de pdf ”Filmkrant Lab: Het Onbekende”, die hier te vinden is (klik hier voor het bijbehorende nieuwsbericht). Als mijn eigen stuk, getiteld ”Angstig uitzien naar het Onbekende: de onheilsprofetie van Take Shelter”, ook los online staat, voeg ik hier nog een extra hyperlink in.
Een dag of twee terug werd Bruce Lee and the Outlaw beschikbaar gesteld op streamingplatform MUBI. In de film staat een Roemeense straatjongen centraal, die jarenlang in het tunnelcomplex van hoofdstad Boekarest leefde. Extra interessant is in dit geval dat Bruce Lee and the Outlaw gemaakt werd door de Nederlandse filmmaker en fotograaf Joost Vandebrug, die in een periode van ongeveer zes jaar het vertrouwen van de jongen en zijn metgezellen wist te winnen en behouden.
Klik hier om mijn recensie [Cine.nl] van de film te lezen.
In de huidige crisis is het voor iedereen omschakelen. Zo waren filmjournalisten gewend de nieuwste titels in de (festival)bioscoop te bezoeken, en af en toe misschien ook streaming-en thuisreleases te bespreken. Momenteel is het eerder andersom.
Onlangs berichtte ik over een artikel-publicatie in het Maartnummer van de Filmkrant. Wie de fysieke versie destijds niet in één van de filmhuizen heeft kunnen oppikken, gaat daar inmiddels zeker niet meer aan komen. Gelukkig gaat de digitale versie nu ook online komen. Bij deze alvast even een voorproefje…
Senna is a 2010 documentary film, directed by Asif Kapadia, that portrays the public and personal life and the tragic death of Formula 1-racer Ayrton Senna (1960-1994). Despite receiving general critical acclaim of journalists worldwide[1], Formula 1-racer Alain Prost (1955), former team member and eventual life-long rival of Senna, explicitly renounced the way in which he was represented in the film. This paper discusses Prost’s major arguments for this renunciation in the light of the two existing versions of the film and their differences in terms of content and montage. I argue that the award-winning[2] montage of the regular, theatrical cut establishes a paradoxical relation between the film’s purportedly independent quality as an artwork and the external objections of its accuser: while the film’s critical acclaim is partly the result of the refined montage, the montage is also precisely what has made the film controversial.
Op 11 Maart werd in EYE de film Los Angeles Plays Itself (2003) vertoond in het kader van de themareeks This is Film! Heritage in Practice. De lezing van de dag ging over het thema ‘copyright’. In mijn verslag voor indebioscoop ga ik uitgebreid in op de film en het thema.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
