Een verzameling van al mijn stukken over film.
In the first semester of 2018/19 I wrote an extensive paper on the academic study of religion and film. A condensed outline of my argument was presented at a student conference of the UvA and the UU in January 2019. I publish the full paper right here.
Lees verder Interdisciplinary Glances: the study of religion and film [Paper]
Mijn recensie van coming-of-age-film Then Came You (2018) is onlangs gepubliceerd:
”In tienerdrama Then Came You sluit de ernstig zieke Skye een vriendschap met de verlegen Calvin, een bagagedrager op het plaatselijke vliegveld. De film vermomt zijn exploitatie van Skye’s diagnose als een poging tot oprecht sentiment.”
Lees verder Recensie: Then Came You [Peter Hutchings, 2018]
Voor de Filmkrant schreef ik een recensie over het derde luik van de neo noir-actiefranchise John Wick. Je kunt ‘em hier teruglezen: klik.
”Deel twee verstevigde eerder al een symbolisch universum van kruizen en munten, waarin alleen het juiste brandmerk toegang biedt tot de onderwereld. Parabellum trekt die mythevorming zelfbewust door. ”
Lees verder Recensie: John Wick 3: Parabellum [Chad Stahelski, 2019]
Ik kon het niet laten om na de aflevering van afgelopen maandag iets met de visuals en symboliek van Game of Thrones te doen. Spoilers ahead dus en veel beeldmateriaal, en voor wie de aflevering al zag: iets met een paard…
Link naar het uitgebreide stuk: klik
Lees verder Lied van Ijs en Vuur: Visuele Associaties in Game of Thrones
Het allereerste shot van Anna’s War vertelt een verhaal op zichzelf. Het toont waar het in deze film uiteindelijk om gaat: de rauwe dialoog tussen dood en overlevingsdrang. Deze confronterende long take, een trage reis van de camera, markeert een omgeving die we eigenlijk niet willen zien, een waarheid die we niet kunnen kennen.
Lees verder Recensie: Anna’s War [Aleksey Fedorchenko, 2018]
Deze maanden doe ik mee aan het Filmkrant Lab, een coachingstraject voor jonge filmcritici. Eén van de eerste wapenfeiten is een team-effort van recensies/mini-essays rond het Imagine Filmfestival en een sci-fi filmprogramma. Bij deze deel ik graag m’n eigen bijdrage: een mini-essay over Ridley Scott’s Blade Runner (1982) [KLIK].
”Misschien is dat wel precies de reden dat Blade Runner zijn tijd zo ver vooruit was: de film denkt in constructies in een tijd dat het dénken in dergelijke constructies nog in de kinderschoenen stond. ”
In de traumatische nasleep van een school shooting zingt een tienermeisje een lied van verstilde wanhoop. Voor ze het weet heeft haar stem een natie verenigd. Zingen en dansen doet ze in de kooi van een studio, onder het toeziend oog van een producer in schaapskleren.
Lees verder Recensie: Vox Lux [Brady Corbet, 2018]
Een tijdje terug schreef ik een nieuwe Prisma (een beknopte reflectie op een filmmoment) voor Filmmagie & Sabzian. Deze opvolger van mijn eerdere Prisma over Godard’s Le Mépris is hier terug te vinden.
Film: Stellet Licht (Carlos Reygadas, 2007).
Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.
Lees verder Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]
Back in the spring of 2018 I wrote an essay on Bernardo Bertolucci’s The Dreamers, in which I elaborated on the film’s stylistic strategies and the role of cinephilia as a mode of nostalghia in the dream world of the characters.
Lees verder Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]