Tijdens de eerste dagen van Film Fest Gent 2024 maken twee gevoelsrijke coming-of-agefilms hun publiek deelgenoot van het stormachtige pad naar jongvolwassenheid. Julie Zwijgt en Good One volgen en doorgronden de belevingswereld van Julie en Sam, twee compleet verschillende tienermeisjes die in hun vroeg volwassen veerkracht tóch met elkaar zijn verbonden. In beide films gaat die veerkracht door toedoen van volwassenen een wrede balans aan met een nog altijd jeugdige kwetsbaarheid.
Heb je de komende maanden geen tijd om voor elke veelbelovende arthouse-release het filmtheater op te zoeken? Boek dan een weekje vrij voor Film Fest Gent, want op het aangename najaarsfestival zijn de voorpremières van verwachte titels niet op een hand te tellen. Omdat de boel in de Verenigde Staten politiek op springen staat, is er bovendien een klassiekerprogramma met een aantal paranoïde prenten voorzien.
Lees hier mijn volledige preview van Film Fest Gent 2024.
Bij binnenkomst in het deze zomer opnieuw ingerichte Lantarenvenster vallen ze direct op: de foodtentjes die tussen 26 en 29 september speciaal waren neergezet voor een nieuwe editie van Camera Japan. Kijkbeurten van twee innig verbonden films onderstreepten op vrijdag nog maar eens wat voor een waardevolle plek het bescheiden evenement inneemt in het Nederlandse festivallandschap.
In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.
Badend in het zweet bewogen tientallen sterren uit Hollywood en daarbuiten zich tussen 28 augustus en 7 september over de rode loper van de Biënnale. Niets herinnerde eraan dat er in 2023 nog een hoop grote namen op het filmfestival van Venetië ontbraken. Arbeidsvoorwaarden kunnen een reden zijn om te staken, zo leerden we vorig jaar, maar weersomstandigheden niet. En dus weerstond Angelina Jolie de bloedhitte omhuld door nepbont en spoedde Nicole Kidman zich na haar poses voor de paparazzi dankbaar richting de verlossende ingang van het filmpaleis.
Wat krijg je als je Project X pepert met de dromen van een jongere generatie? In de levendige, maar onevenwichtige highschoolkomedie Incoming zoekt een verlegen tiener die net komt kijken toenadering tot een meisje dat al een jaar studeert. Een groots opgezet huisfeest zou hem wel eens het buitenkansje kunnen bieden waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
“Onze vaders zijn onze spiegels”, klinkt een rustige stem aan het begin van het breekbare Daughters. De aan-of afwezigheid van een sterke, betrouwbare vaderfiguur in je jeugd kan een wereld van verschil maken, zeker als zijn áfwezigheid is gekoppeld aan een vroeger trauma. Deze intieme documentaire volgt opgroeiende dochters wiens vader langdurig gevangen zit. Door bemiddeling van een rehabilitatieproject mogen de vaders en hun vaak piepjonge kinderen zich ruim voor de vrijlating toch verheugen op een verzoeningsmoment.
“Laat je make-up achter”, zegt een uitgeruste klimmer als Lhakpa Sherpa zich wil klaarmaken voor het verdere deel van een uitdagende Himalaya-expeditie. Dat deze vrouw die make-up überhaupt al thuisgelaten had, kon haar reisgenoot kennelijk niet vermoeden, en dus had Lhakpa nog maar eens een vooroordeel in de kiem te smoren. Het bewonderende, maar daarmee wel wat eenzijdige Mountain Queen: The Summits of Lhakpa Sherpa laat zien hoe een Nepalese klimster weer, wind, hoogtes én mannen bleef trotseren om telkens weer haar doel te bereiken.
In de Spaanse thriller The Vault verzint een groepje Casa de Papel-achtige lui een ingenieus plan: als ze hun absolute droomoverval uitvoeren tijdens de WK-finale van 2010, bedienen ze zichzelf op voorhand al van de ideale afleidingsmanoeuvre. In Skywalkers: A Love Story nemen twee zogenoemde ‘rooftoppers’ (gevorderde dakbeklimmers) deze tactiek dankbaar over, maar dan tijdens de WK-finale van 2022. Hun doel: een torenpiek beklimmen die tot de hemel reikt. Een missie die voor het affiche van een documentaire haast te gevaarlijk voelt om waar te zijn.
In EYE filmmuseum zijn deze zomer alle films van Joel en Ethan Coen nog eens te zien. Bij InDeBioscoop koppelen we dit grote zomerprogramma zoals gebruikelijk aan een serie essays over de betreffende filmmakers, waarbij ik heb gekozen voor The Hudsucker Proxy (1994).
Lees hier mijn stuk The Hudsucker Proxy: Hoelahoep of snavelbril: de grillen van de consumptiemaatschappij.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.