Klik verder voor de recensies van Criminal (2016) (kort) en De Noodkreet in de Fles/ a Conspiracy of Faith (2016) (uitgebreid)
Lees verder Recensies: Criminal & de Noodkreet in de Fles [thriller]
Klik verder voor de recensies van Criminal (2016) (kort) en De Noodkreet in de Fles/ a Conspiracy of Faith (2016) (uitgebreid)
Lees verder Recensies: Criminal & de Noodkreet in de Fles [thriller]
Weer een blog over een aan het geloof gerelateerd onderwerp. Ik kwam een blog tegen van Wouter van der Toorn, die handelde over de betrouwbaarheid en inspiratie van de Bijbel. En op een grote hand vol details na was ik het eens met zijn visie. In onderstaand stuk deel ik zelf enkele inzichten en combineer ik die met enkele (schuingedrukte) statements en quotes van zijn hand. Omdat ik de behandelde thematiek even interessant als belangrijk vind.
Lees verder Deelblog: Wouter van der Toorn over de inspiratie van de Bijbel
Het is misschien wel mijn favoriete muzikale genre: de soundtrack. Misschien komt het omdat ik zoveel van films houd, misschien is het omdat ik instrumentale muziek zo erg kan waarderen.
What I do requires a certain mindset
Aanstaande donderdag (1-9) verschijnt Mechanic: Resurrection, het vervolg op the Mechanic (2011), in de bioscoop. Dat verzorgde een uitstekende gelegenheid om het eerste deel, dat ik nog niet gezien had, eens aan een kijkbeurt te onderwerpen.
Testament of Youth verhaalt over schrijfster en pacifiste Vera Brittain (Alicia Vikander). Door haar ogen beschouwen we de Eerste Wereldoorlog, waarin zij te maken krijgt met het verlies van dierbaren, en haar studie aan Oxford een halt toebrengt om aan het front als verpleegster te kunnen fungeren. Haar belangrijkste tegenspeler, Game of Thrones-coryfee Kit Harington, tekent voor de rol van heldhaftige soldaat annex geliefde.
Blade Runner is een science-fiction klassieker uit 1982, die over het algemeen beschouwd wordt als één der betere films die binnen dat genre gemaakt zijn. Regisseur Ridley Scott ziet deze film zelfs als zijn beste en favoriete werk. Ik had ‘em nog niet gezien, en met het oog op het op handen zijnde vervolg (dat uitkomt in 2017, na 35 jaar!) was deze film een absolute must-see.
De beste haaienfilm sinds Jaws… Je zou je film maar op die wijze aankondigen. Want zeg nu eerlijk, verzanden niet te veel films binnen dit genre in haast lachwekkende horrors die het aangluren nauwelijks waard zijn?
Iedere Nederlander kan zich het moment nog wel herinneren. Vier jaar geleden, op het hoogtepunt van de Londense Spelen, won Epke Zonderland het felbegeerde goud op de rekstok. Zonderland’s oefening was weergaloos, maar er was nog een ander aspect dat zijn optreden onvergetelijk maakte…
Pan’s Labyrinth was één van de films die vorig jaar de meeste indruk op me maakte. Ik kwam op het spoor van de film doordat ze was opgenomen in diverse toplijsten; bij de critici scoorde deze kruising tussen een historische en een fantasy-film erg hoog. Ook ik was onder de indruk. El Laberinto del Fauno is een sprookje dat verteld wordt in de historische setting van de Spaanse burgeroorlog. Dat is op zichzelf al een unieke combinatie, maar het sprookje is ook nog eens vrij atypisch; het meisje dat de hoofdrol speelt is geen preutse Doornroosje, en de hardheid en de gruwelen die binnen de oorlogssetting voorbij komen zijn ook niet representatief voor het gemiddelde sprookje. Wat mij betreft alleen maar verfrissend, want hiermee levert meesterverteller Guillermo del Toro een prachtfilm af, die uitermate geschikt is voor een (broeierige) zomeravond.
Een absolute aanrader!
Vorig jaar schreef ik over deze film de volgende recensie:
Lees verder Vakantie filmtip (#4): Pan’s Labyrinth/El Laberinto del Fauno (2006)
Hold on to something!
Als de eerste tonen van de Star Trek-tune in de bioscoopzaal doorklinken, bekruipt mij direct het gevoel dat ik hier toch wel naar uitgekeken heb. De in 2009 uitgekomen Star Trek-reboot was zeer geslaagd, en ondanks een iets minder tweede deel kon Star Trek: Beyond van tevoren op mijn voorzichtige goedkeuring rekenen.