De afgelopen twee weken heb ik onder andere gewerkt aan twee stukken over de Italiaanse regisseuse Alice Rohrwacher. Ik bekeek haar eerste twee films (2011, 2014) en schreef daar een flashback-artikel over. Vervolgens liet ik me afgelopen vrijdag verbluffen door haar laatste film, Lazzaro felice, die vanaf morgen regulier in de Nederlandse zalen draait. Beide stukken zijn gepubliceerd op cine.nl
Het zit er weer op; na tien dagen film en debat in Rotterdam is het hoog tijd geworden weer een goede stap terug de wereld in te zetten (of juist daarbuiten?). Hoogtepunten zijn er te over, te meer omdat een aantal titels me de komende tijd nog sterk bij zullen blijven. Een screenshot uit de onbetwiste nr. #1 van mijn festivaltoer zie je alvast hierboven;)
Vorig jaar nam ik me iets voor: ik zou in 2018 minder films kijken en me vooral wat meer op series focussen. De hoeveelheid interessante producties laat zich in dat veld tegenwoordig nauwelijks meten, en met >500 titels dacht ik m’n plafond wat films betreft toch wel even bereikt te hebben. Niets is uiteindelijk minder waar: in een jaar dat verder écht ook vol zat met allerlei andere zaken, kwam ik tot 604 kijkbeurten [594 titels].
Net als vorig jaar heb ik mijn muziekfavorieten weer een zetje gegeven voor de top 2000, een lijst die overigens met het jaar meer vraagtekens oproept. Hieronder vind je de clips, maar voor de liefhebbers is er ook een Spotify-playlist.
Beroemd is het moment waarop Anna’s zoon Johan (Jorgen Lindstrom) een tank ziet passeren in het vreemde land met haar vreemde taal. Komen we ergens in Tystnaden dichterbij de wil om te begrijpen?
Klik hier voor [onder meer] een stukje over mijn favoriete film van Ingmar Bergman, Tystnaden (1963). Cine-collega’s vertellen in hetzelfde overkoepelende stuk over hun favorieten. Dit alles naar aanleiding van de Nederlandse re-release van het prachtige Fanny & Alexander, dat sinds gisteren tijdelijk in de filmhuizen draait.
Filmblogger Nostra zet ons weer aan het werk met een leuke nieuwe ‘blogathon’; een serie vragen of opdrachten die verband houdt met onze gedeelde passie. Ditmaal is het tijd voor een creatieve kijk op filmproducten. Specifieke rekwisieten of props scheppen verhalen waar we bij staan. In Pickup on South Street (Samuel Fuller, 1953) en North by Northwest (Alfred Hitchcock, 1959) brengt een microfilm de gehele vertelling op gang. Zonder McGuffin (zoals de master of suspense zo’n object noemde) geen narratief.
Degenen die mij een beetje kennen, weten waarschijnlijk wel dat ik een grote (voor)liefde heb voor filmmuziek. Dit is niet de tijd en de plek daar (weer) in algemene zin op in te gaan, maar ik ga wel iets anders doen: voor de eerste keer presenteer ik mijn favoriete scores en soundtracks van het afgelopen filmjaar. In aanmerking komt alle instrumentale filmmuziek bij films die maakjaar 2017 hebben, óf dit jaar voor het eerst in de Nederlandse bioscopen is verschenen.
Het was een geweldig filmjaar. Ik zag meer titels dan ooit: in de bioscoop/pers, op filmfestivals, thuis… Na mijn verhuizing richting Antwerpen bleek daarnaast dat ik op twee straten woonde van een prachtige arthousebioscoop , die binnen het studieprogramma van mijn opleiding een prominente plaats zou innemen. Zo kon het gebeuren dat ik mijn studie Film en Visuele Cultuur ging combineren met ontspannen uitstapjes naar Cinema Zuid, waar ik o.a. al City Lights, On the Waterfront, La Notte en Jules et Jim zag.
Soms begrijp ik niet dat ik een liedje zoals het bovenstaande achter me moet laten. Dat is wat stemmen voor de top 2000 doet: jou dwingen mooie liedjes te slachtofferen voor nog mooiere liedjes. Hieronder vind je clips en motivaties bij al mijn keuzes van dit jaar.
BBC/BFI/Monterey Media/iFeatures/Wellington Films/Creative England
The Levelling begint met de schokkerige registratie van een bloedlink schouwspel: twee jongeren bewegen zich rond een kampvuur, de grond is bedekt met hete kolen. Wat er precies gaande is weten we niet. De gezichten blijven schimmig en vaag, verborgen achter de felle gloed van opspringende vonken en de schaduwen van de vallende nacht. Bij het ochtendgloren arriveert de jongvolwassen Clover (Game of Thrones-actrice Ellie Kendrick) bij de boerderij waar die nacht de vlammen oplaaiden. Het is het begin van een pakkend drama, waarin de culminatie van schuld en oud zeer de relatie tussen twee mensen tragisch op scherp zet.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
