De Ierse regisseur John Carney volgt sinds zijn doorbraakfilm Once een beproefde formule: zijn personages grijpen de opwekkende kracht van muziek aan om het leven volop de kans te geven. In Flora and Son smeden een tobbende moeder en haar rebelse puberzoon een band die vóór de verkenning van hun muzikale talenten ondenkbaar was.
Lees verder Recensie: Flora and Son [Apple TV+; John Carney, 2023]
Regel één bij een Terrence Malick-film: als Malick regisseert, gelden Malick-regels. Song to Song is de neerslag van twee uur aan menselijke emoties in een schilderachtig kader, waarbij een script of een duidelijke richting ontbreekt. Nog steeds geïnteresseerd? Ik schreef uitgebreid over deze nieuwe release, die ik nu al tot mijn persoonlijke favorieten van 2017 reken.
Lees verder Recensie Filmvandaag #13: Song to Song (2017) [Drama, muziek]
Even terug kondigde ik aan dat ik dit jaar een Blindspot-challenge wilde aangaan. Ik bekijk en recenseer binnen een jaar twaalf films die me aanspreken of aangeraden zijn. Verder heb ik echter geen voorkennis, dus uiteindelijk vlieg ik er ‘blind’ in:) De eerste film die ik keek was niet al te bekend: La Famille Bélier, een Frans drama waarin muziek een belangrijke rol speelt.
Lees verder Blindspot #1: La Famille Bélier (2014) [Drama, muziek]
Een meer passende film had Damien Chazelle niet kunnen maken. In een chaotisch Amerika, politiek verdeeld en gebrandmerkt door de Geist des kapitalismus (zoals Max Weber het eens definieerde), bestaat the American Dream alleen nog bij gratie van harde, waar nodig meedogenloze werkers. De dromers zijn voorgoed de dromers; het oude is voorbij, het nieuwe gekomen. Of toch niet? La La Land is pure melancholie, een greep naar vervlogen tijden. ‘They don’t make movies like this anymore’, las ik ergens in een recensie-tagline. Een rakere uitspraak kwam ik naderhand niet meer tegen met betrekking tot deze film.
Lees verder Recensie: La La Land (2016) [Muziek, romantiek, drama]
Sinds ongeveer een maandje zit ik in de redactie van de filmwebsite http://www.filmvandaag.nl/. De site herbergt informatie over (bioscoop)films, en biedt overzichten van de films die dagelijks op tv te zien zijn. Daarnaast werkt de site met een enthousiast team van ca. twintig filmrecensenten, dat tezamen (vrijwel) het gehele bioscoopaanbod van een recensie voorziet. Mijn rol bestaat eruit dat ik gemiddeld één tot drie keer per maand een persvoorstelling mag bezoeken in Amsterdam. De films die ik daar bekijk, recenseer ik exclusief voor de website van filmvandaag. Ik kan de recensies echter wel delen op mijn eigen website (dat wil zeggen, de link), en dat zal ik dan ook doen iedere keer als er een nieuwe recensie online is verschenen. Benieuwd naar de eerste film die ik mocht recenseren?
Lees verder Recensie Filmvandaag #1: Sing (2016) [Komedie, familie, muziek]
‘No more Ziggy Stardust’. Op een streng katholieke Ierse school, waar regels en moraliteit hoog in het vaandel staan, is geen ruimte voor de culturele uitspattingen van Conor Lalor (Ferdia Walsh-Peelo). Geïnspireerd door de eighties-sound van Duran Duran, the Jam, the Cure en Bowie ontworstelt Conor zich aan de pesterijen en de familieproblemen die zijn bestaan tekenden. Regisseur John Carney levert met Sing Street een ietwat clichématige, maar wel ontzettend fijne coming of age-film af.