In EYE filmmuseum zijn deze zomer alle films van Joel en Ethan Coen nog eens te zien. Bij InDeBioscoop koppelen we dit grote zomerprogramma zoals gebruikelijk aan een serie essays over de betreffende filmmakers, waarbij ik heb gekozen voor The Hudsucker Proxy (1994).
Lees hier mijn stuk The Hudsucker Proxy: Hoelahoep of snavelbril: de grillen van de consumptiemaatschappij.
Het Chelsea Hotel in New York was in de hoogtijdagen van de Amerikaanse tegencultuur een beruchte broedplaats voor artistieke geesten. Een select gezelschap van inmiddels bejaarde huurders hield het langer vol, ook toen de muren langzaam begonnen af te brokkelen en een langdurig renovatietraject een absolute noodzaak werd. Dreaming Walls is een even ontnuchterend als mijmerend portret van de kunstenaars die hun laatste dagen slijten in een vervallen droompaleis.
Lees verder Recensie: Dreaming Walls: Inside The Chelsea Hotel [Amélie van Elmbt + Maya Duverdier, 2022]
New York in de late uren. Geen geschikter decor was denkbaar voor Good Time, een filmische adrenalinestoot die in Cannes een staande ovatie van zes minuten kreeg. Na een misgelopen bankoverval probeert Connie Nikas (Robert Pattinson) de borgsom voor zijn zwakzinnige broertje (regisseur Benny Safdie) bijeen te sprokkelen. En dat allemaal in één nacht.