Zo af en toe komt er op een streamingdienst een serie voorbij die zich alleen op het eerste oog al onderscheidt van een generieke popcornthriller of het zoveelste vervolgseizoen. Het ambitieus opgezette One Hundred Years of Solitude verhaalt met visuele grandeur over de lotgevallen van de familie Buendía, waarvoor de zoektocht naar geluk na een nieuw begin blijft samengaan met verdriet en ongemak. De betoverende beeldtaal zorgt voor een tegenstrijdig, maar fascinerend schouwspel, waarin de visuele pracht een welkome handreiking is om de misère van opeenvolgende generaties te doorstaan.
Wat is het ultieme bindmiddel van opeenvolgende familiegeneraties? Zijn het de warme herinneringen aan vroeger, die nóg dierbaarder worden naarmate opa’s en oma’s het leven laten? Of zijn het net zo goed de plekken en objecten, de tastbare merktekens die ervoor zorgen dat je het verleden aan kunt blijven raken? In het openhartige Where Dragons Live gaan beide vliegers met evenveel windkracht op. De ervaren documentairemaakster Suzanne Raes reisde na verschillende projecten op Nederlandse bodem naar Oxford, waar ze de mythisch getinte kroniek van drie generaties aandachtig tot leven brengt.
In de Spaanse thriller The Vault verzint een groepje Casa de Papel-achtige lui een ingenieus plan: als ze hun absolute droomoverval uitvoeren tijdens de WK-finale van 2010, bedienen ze zichzelf op voorhand al van de ideale afleidingsmanoeuvre. In Skywalkers: A Love Story nemen twee zogenoemde ‘rooftoppers’ (gevorderde dakbeklimmers) deze tactiek dankbaar over, maar dan tijdens de WK-finale van 2022. Hun doel: een torenpiek beklimmen die tot de hemel reikt. Een missie die voor het affiche van een documentaire haast te gevaarlijk voelt om waar te zijn.
Er was en is in Nederland dringende behoefte aan een ruimere publieke duiding van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949). De Oost (2020) baarde opzien en imponeerde op filmisch vlak, maar zorgde door zijn rigoureuze fictie (de ontwikkeling van een heus lespakket ten spijt) bovenal voor een gespannen respons vanuit de veteranengemeenschap. Ook Indië Verloren… (premièretitel Selling a Colonial War) ontmantelt het Nederlandse politieke en militaire ingrijpen op de archipel, maar staart zich gelukkig niet blind op het aanwakkeren van een nationaal schuldcomplex.
“Ik wilde eigenlijk helemaal niet beroemd worden”, zegt Jon Batiste tegen het einde van American Symphony. Deze documentaire over de zanger en multi-instrumentalist mag dan (mede) voortkomen uit zijn veelvuldig bekroonde muzikale loopbaan, een typische aaneenrijging van mijlpalen is ze zeker niet. Op dezelfde dag dat Batiste een elftal Grammy-nominaties bij kan schrijven, begint zijn partner voor de tweede keer in haar leven aan een zware chemotherapie.
Op de welbekende Werelderfgoedlijst van UNESCO zijn lang niet alleen tastbare monumenten terug te vinden. Zo kan ook de saunatraditie van de Estse Võro-gemeenschap op een beschermde status rekenen. Voor de vrouwen die in Smoke Sauna Sisterhood een van de bewuste rooksauna’s bezoeken, heeft die toekenning een dubbele betekenis: eenmaal achter gesloten deuren voelen zij zich genoeg geborgen om hun meest persoonlijke verhalen te delen.
In het digitale tijdperk laat alles zich vangen in data, dus ook het vaak onpeilbare gedrag van de mens. De onderzoekende documentaire Als De Nacht Maar Niet Valt bevraagt subtiel hoever we daarin moeten gaan. Kunnen we de voorwaarden voor geluk en psychische gezondheid daadwerkelijk objectief vaststellen, of is onze klinische zoektocht naar die heilige graal eerder onderdeel van het probleem?
Topsprinter Mark Cavendish won maar liefst vierendertig etappes in de grootste wielerwedstrijd ter wereld, en toch is Mark Cavendish: Never Enough bepaald geen optelsom van hoogtepunten. De documentaire doet op ingetogen wijze uit de doeken hoe de Brit na jaren van succes door een diep dal ging, maar uiteindelijk ook weer een wonderbaarlijke herrijzenis beleefde.
In het jeugdige drama Metronom droomt een generatie van een vrijheid die zelfs achter gesloten deuren niet blijkt te bestaan. Op effectieve wijze verbeeldt de Roemeense film het contrast tussen het klinische historische regime van Nicolae Ceauşescu en de pilaren van zijn energieke tegencultuur: muziek, dans en samenzijn. Omdat de hoofdrolspelers in de publieke ruimte niet zichzelf kunnen zijn, vieren ze het leven binnenshuis, hopend op betere tijden.
Ruim drie jaar geleden werd het bestaan van de negentienjarige Gijs op zijn kop gezet door de onverwachtse zelfdoding van zijn familie-en zielsverwant Arie. Mijn Grote Broer gaat de onvermijdelijke ‘waarom’-vraag niet uit de weg, maar verbeeldt bovenal het verdriet en de veerkracht van de mensen die achterbleven. Het resultaat is een intieme, confronterende documentaire, die door de karakteristieke humor van de goudeerlijke Gijs ook een onverwachte dosis luchtigheid bevat.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
