recensies van individuele filmtitels.
De Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó opent Pieces of a Woman met een ijzingwekkende registratie van een bevalling van een uiteindelijk doodgeboren kind, om de film daarna pas werkelijk te laten beginnen.
Lees verder Recensie: Pieces of a Woman [Kornél Mundruczó, 2020]
Green Bank Pastoral is een welkome titel in de programmering van IDFA 2020. In een wereld die (door)draait op de implicaties van ‘technologische vooruitgang’ is een kunstuiting over de relatie tussen technologie en gezondheid al snel taboe. Hoe dat werkt, wordt eens te meer duidelijk in deze korte documentaire over mensen die overgevoelig zijn voor elektromagnetische frequenties (EMF).
Lees verder Green Bank Pastoral [Federico Urdaneta, IDFA 2020]
In mijn tweede verslag van Film Fest Gent 2020 (klik hier voor deel I en hier voor de initiële preview) aandacht voor Malmkrog (Cristi Puiu, 2020), een groots gespreksepos dat ik beschouw als een nu al half ondergesneeuwd meesterwerk. In mijn artikel, dat je hier kunt lezen, koppel ik de film aan de huidige staat van filmbezoek in bioscopen en filmtheaters.
Voor Indebioscoop schreef ik een eerste thematisch ingekleurd verslag over twee titels die te zijn zijn op de 47e editie van Film Fest Gent.
Op Film Fest Gent draaien er dit jaar meerdere titels die een perspectief bieden op het begrip ‘schuld’, specifiek in situaties van moord en doodslag. (…) In dit artikel aandacht voor twee titels waarvan vooralsnog geen releasedetails bekend zijn: Incitement van Yaron Zilberman en L’Ennemi van Stephan Streker.
Klik hier om het stuk te lezen.
Afgelopen maandag (31-8) bezocht ik voor CINE de wereldpremière van When Forever Dies, een passieproject van de Nederlandse filmmaker Peet Gelderblom. De vertoning werd gehost door EYE binnen het kader van het Imagine Film Festival. Klik hier om mijn recensie te lezen.
Lees verder Recensie: When Forever Dies [Peet Gelderblom, 2020]
In 1980 werd Rainer Werner Fassbinders versie van Berlin Alexanderplatz voor het eerst uitgezonden op de Duitse televisie. Een beeldenmarathon van ruim vijftien uur schetst het leven van een man die niet aan zijn noodlot kan ontsnappen. Fassbinder bleef trouw aan de tijdsetting van het bronmateriaal: Alfred Döblins roman (1929) en de eerste filminterpretatie daarvan (1931) situeerden hoofdpersoon Franz Biberkopf al in het Berlijn van het interbellum. Anno 2020 eert regisseur Burhan Qurbani, die dit jaar zelf óók veertig wordt, de veertigste verjaardag van Fassbinders cultepos met een eigentijdse bewerking.
Lees verder Recensie: Berlin Alexanderplatz [Burhan Qurbani, 2020]
In de nasleep van een clubbrand legt een reeks dodelijke ziekenhuisopnames een web van bestuurlijke corruptie en nalatigheid bloot. Menig auteur van medische thrillers zou tekenen voor een premisse van deze aard, maar Collective is ‘gewoon’ een documentaire uit Roemenië. Het is, en dat mag een understatement heten, niet gemakkelijk om dit verslag van mensonterende praktijken en medische misère te bekijken tijdens een lopende gezondheidscrisis van mateloze omvang.
Lees verder Recensie: Colectiv [Alexander Nanau, 2019]
Nog voor de jaarwisseling schreef ik een uitgebreide recensie van Ghost Tropic, een film die ik vorig najaar al besprak tijdens Film Fest Gent. Intussen is er veel veranderd, en ik kan melden dat de film (en het stuk) er bepaald niet minder actueel op zijn geworden. Een empathisch drama van de Vlaamse regisseur Bas Devos [Hellhole] over het belang van affectie en sociaal contact, en over eenzaamheid in een eenzame stad.
Klik hier om de recensie te lezen.
Deze film draait vanaf donderdag 11 Juni in een selectie van de heropende filmtheaters.
Begin zonder voorkennis aan de derde film van de Israëlisch-Amerikaanse cineaste Alma Har’el (Bombay Beach, LoveTrue) en je zou mogelijk niet eens doorhebben dat LaBeouf niet zomaar de vader van het titelpersonage speelt. Het besef dat LaBeouf zijn vader ís, en in die hoedanigheid dus communiceert met zijn jongere zelf, kan de toon en betekenis van de film veranderen voor en door de ogen van de kijker. Honey Boy is het semi-autobiografische verslag van LaBeoufs leven: dertiger Shia heet nu Otis en Otis wordt in twee verschillende fases vertolkt door een tiener (Noah Jupe) en een twintiger (Lucas Hedges). Als scenarioschrijver en vader van Otis is LaBeouf mens en acteur ineen. Waar de realiteit stopt en de performance begint, mag Shia weten.
Lees verder Recensie: Honey Boy [Alma Har’el, 2019]
Mijn recensie van de prachtige Thaise film Manta Ray (Phuttiphong Aroonpheng, 2018) is nu terug te lezen in Filmmagie 705. Deze debuuttitel is door distributeur Contact Film uitgebracht op DVD. Wie toegang heeft tot de onlangs in het leven geroepen streamingdienst Vitamine Cineville, heeft de buitenkans de film daar te bekijken.
Dit nummer is door het verdwijnen van filmmagie helaas niet meer los te bestellen. Indien u geïnteresseerd bent, kunt u de inhoud persoonlijk bij mij opvragen.