Begin zonder voorkennis aan de derde film van de Israëlisch-Amerikaanse cineaste Alma Har’el (Bombay Beach, LoveTrue) en je zou mogelijk niet eens doorhebben dat LaBeouf niet zomaar de vader van het titelpersonage speelt. Het besef dat LaBeouf zijn vader ís, en in die hoedanigheid dus communiceert met zijn jongere zelf, kan de toon en betekenis van de film veranderen voor en door de ogen van de kijker. Honey Boy is het semi-autobiografische verslag van LaBeoufs leven: dertiger Shia heet nu Otis en Otis wordt in twee verschillende fases vertolkt door een tiener (Noah Jupe) en een twintiger (Lucas Hedges). Als scenarioschrijver en vader van Otis is LaBeouf mens en acteur ineen. Waar de realiteit stopt en de performance begint, mag Shia weten.
Lees verder Recensie: Honey Boy [Alma Har’el, 2019]Categorie archieven: Filmrecensies
recensies van individuele filmtitels.
Recensie Manta Ray [Phuttiphong Aroonpheng, 2018] in Filmmagie 705
Mijn recensie van de prachtige Thaise film Manta Ray (Phuttiphong Aroonpheng, 2018) is nu terug te lezen in Filmmagie 705. Deze debuuttitel is door distributeur Contact Film uitgebracht op DVD. Wie toegang heeft tot de onlangs in het leven geroepen streamingdienst Vitamine Cineville, heeft de buitenkans de film daar te bekijken.
Dit nummer is door het verdwijnen van filmmagie helaas niet meer los te bestellen. Indien u geïnteresseerd bent, kunt u de inhoud persoonlijk bij mij opvragen.
Recensie: Bruce Lee and the Outlaw [Joost Vandebrug, 2018]
Een dag of twee terug werd Bruce Lee and the Outlaw beschikbaar gesteld op streamingplatform MUBI. In de film staat een Roemeense straatjongen centraal, die jarenlang in het tunnelcomplex van hoofdstad Boekarest leefde. Extra interessant is in dit geval dat Bruce Lee and the Outlaw gemaakt werd door de Nederlandse filmmaker en fotograaf Joost Vandebrug, die in een periode van ongeveer zes jaar het vertrouwen van de jongen en zijn metgezellen wist te winnen en behouden.
Klik hier om mijn recensie [Cine.nl] van de film te lezen.
Lees verder Recensie: Bruce Lee and the Outlaw [Joost Vandebrug, 2018]Recensie: Nuestro Tiempo [Carlos Reygadas, 2018] – Filmmagie
In de huidige crisis is het voor iedereen omschakelen. Zo waren filmjournalisten gewend de nieuwste titels in de (festival)bioscoop te bezoeken, en af en toe misschien ook streaming-en thuisreleases te bespreken. Momenteel is het eerder andersom.
Lees verder Recensie: Nuestro Tiempo [Carlos Reygadas, 2018] – FilmmagieRecensie: Lillian (Andreas Horvath, 2019)
In de schaalverruimende odyssee Lillian zoekt een Russische immigrante de lange weg terug van New York naar Siberië. Haar blikveld vangt een door schande ontgonnen land, dat zijn onschuld al lang is verloren.
Lees verder Recensie: Lillian (Andreas Horvath, 2019)Recensie: A Hidden Life [Terrence Malick, 2019]
De Amerikaanse cineast Terrence Malick geeft zijn oeuvre nieuw gewicht met het monumentale A Hidden Life. Het ethische dilemma in het hart van de vertelling overspant eeuwen.
Lees verder Recensie: A Hidden Life [Terrence Malick, 2019]Recensie: Safe [Todd Haynes, 1995]
‘’Ben jij allergisch voor de 21e eeuw?’’ Het zou zomaar de ondertitel kunnen zijn voor een toekomstige sequel van Safe, de eerste film van de Amerikaanse cineast Todd Haynes (Far From Heaven, Carol). Dit broeierige kunststuk stelde in 1995 dezelfde vraag over de 20e eeuw en liep daarmee vast vooruit op toekomstige symptomen.
Lees verder Recensie: Safe [Todd Haynes, 1995]Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]
Op 22 maart 2016 schokte een reeks aanslagen de Belgische hoofdstad Brussel. Met Hellhole kruipt de Vlaamse filmmaker Bas Devos in het collectief bewustzijn van een maatschappij die niet weet of ze nog eens door een catastrofe getroffen zal worden.
Lees verder Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]Recensie: A Land Imagined [Yeo Siew Hua, 2018]
Sfeerrijke film vol droomlogica gaat aan de haal met zijn bedrieglijk simpele premisse.
Lees verder Recensie: A Land Imagined [Yeo Siew Hua, 2018]Recensie: The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]
De beelden in The Trial komen van een rechtelijk showproces, in het najaar van 1930 gedocumenteerd door de socialistische Sovjet-staatspartij. De term ‘showproces’ vangt de ambiguïteit van het gevorderde toneelstuk op voorbeeldige wijze. De setting van het proces is zo formeel als ze maar zijn kan; één voor één getuigen vermeende samenzweerders tegen de staat, leden van de zogeheten ‘Industriële Partij’, voor een aangestelde aanklager. In de montage passeren de smetteloze bekentenissen van een goede handvol contrarevolutionairen de revue, waarna de aanklager in lijn met de passende wetsartikelen het verdict voorleest. Tot zover dekt ‘proces’ de lading perfect. Tenzij je weet dat die ‘Industriële Partij’ in feite nooit bestaan heeft, en dat de getuigen acteurs in schaapskleren zijn. Plots klikt het enthousiaste applaus van het toegestroomde publiek als de cue van een televisieshow.
Lees verder Recensie: The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]