recensies van individuele filmtitels.
Wie opgevoed is met de boeken van Roald Dahl, zal met weemoed uitgekeken hebben naar deze familiefilm van sentiment-specialist Spielberg. Bij mij waren de verwachtingen wel wat getemperd, daar ik weinig met het verhaal heb, en over het algemeen toch ook liever kijk naar Spielberg’s meer serieuze releases.
De teleurstelling overheerst na het zien van deze bewerking op het verhaal van Tarzan. Het op zichzelf interessante narratief heeft te lijden onder de matige en weinig uitdiepende uitwerking.
Strakgepolijsde biopic over Jesse Owens, de Amerikaanse hardloper die in 1936 viermaal goud won op de Nazispelen in Berlijn.
Het duurde niet lang voor deze film mij pakte, en naarmate het verhaal vorderde, raakte ik steeds meer onder de indruk van deze Zweedse arthouse-productie.
Twintig jaar na de release van wat inmiddels is verworden tot een moderne sci-fi klassieker, komt de Duitse rampenfilm-cineast Roland Emmerich met het pretentieuze vervolg op Independence Day (1996). Independence Day: Resurgence bewijst het gelijk van de stelling dat groter en meer niet altijd beter is.
Michael Mann’s Manhunter (1986) was een logische must-see nadat ik in een vroeger stadium reeds de Hannibal-klassieker (The Silence of the Lambs) en het tweelingbroertje van Manhunter (Red Dragon) zag. Deze film baseert zich op hetzelfde verhaal als Red Dragon, en volgt grotendeels dezelfde verhaallijn. Er zijn echter ook wel een aantal verschillen: zo representeert Red Dragon bijvoorbeeld gebeurtenissen die in Manhunter alleen in retrospectief verteld worden (Lektor die Graham aanvalt en verwondt of helemaal niet verteld worden (het alternatieve einde van Red Dragon). Daarnaast geniet Manhunter de zegening van een fijne 80s-sfeer en, niet onbelangrijk, is Anthony Hopkins eens een keer niet de alom gevreesde kannibalistische hoofdrolspeler.
Lees verder Recensie Manhunter (1986), gebaseerd op ‘Red Dragon’ van Thomas Harris
Warcraft: The Beginning (2016): nu in de bioscoop
Als leek in de narratieve Warcraft-wereld zag ik een film die matig uitgewerkt was, visueel te gemaakt oogde en slechts bij vlagen het predikaat ‘vermakelijk’ verdiende. Zeker de opmars naar het einde vond ik rommelig. Hoewel alles riekt naar een wat schaamteloze LOTR-rip-off, heeft het verhaal wel (vervolg-)potentieel.
Beoordeling: 5/10
Lees verder Korte Recensies Warcraft (2016) en The Wave (2015)
Ongeveer drie jaar terug bekeek ik voor het eerst de Redux-versie van Apocalypse Now. Ondanks de mythische status van dit werk was ik niet onder de indruk: ik vond de film vooral veel te lang, en bij vlagen zo surrealistisch en grimmig dat Coppola’s aanklacht juíst niet bij me binnenkwam. Nu, drie jaar later, werd het in het kader van een cursus over de Vietnamoorlog hoog tijd dit werk te herzien. Ik hoopte en vermoedde dat ik nu enthousiaster zou zijn…
R.I.P. Alan Rickman
Een laatste glansrol voor Alan Rickman in Eye in the Sky, een Homeland-achtige thriller over een raketaanval in Kenia op een viertal zelfmoordterroristen.
In Remember gaat Zev (oudgediende Christopher Plummer) op zoek naar de SS’er die in Auschwitz verantwoordelijk was voor de dood van zijn gezin. Sterke thriller die door een aantal dramatische plotelementen ook weet te ontroeren.