
Voor indebioscoop schreef ik een tweede festivalverslag op het 46ste Film Fest Gent. In het kader van de spanningen tussen traditie en moderniteit in Spanje bespreek ik Julia Íst, Meseta en Zaniki.
Klik hier om het stuk te lezen.
Voor indebioscoop schreef ik een tweede festivalverslag op het 46ste Film Fest Gent. In het kader van de spanningen tussen traditie en moderniteit in Spanje bespreek ik Julia Íst, Meseta en Zaniki.
Klik hier om het stuk te lezen.
Op het moment van schrijven beleef ik de tweede festivaldag op het filmfestival van Gent [Film Fest Gent], waar de rode loper bij Kinepolis al even uitligt voor de 46e editie. Voor indebioscoop schreef ik een preview waarin ik inga op de programmering en de plaats van FFG binnen het festivalcircuit. Klik hier om het stuk te lezen.
Voor indebioscoop schreef ik een essay over de plaats die religie inneemt in Andrej Tarkovski’s visie op de filmkunst. Het oeuvre van de Russische cineast is nu te bewonderen in EYE Amsterdam, waar ook een tentoonstelling over datzelfde oeuvre loopt. Over de tentoonstelling werd onlangs dit stuk gepubliceerd.
Klik hier voor het essay.
”De kunst die uit het scheppen van de kunstenaar voortkomt kan alleen geaccepteerd worden als de toeschouwer het beeld en zijn waarheid gelooft, en de kunstenaar daarin onvoorwaardelijk vertrouwt. Tarkovski legt zo een belangrijke verantwoordelijkheid bij de toeschouwer: als hij de waarheid niet zoekt, blijft ook het schone voor hem verborgen.”
Voor Cine schreef ik een stuk over de tentoonstelling in EYE filmmuseum die het oeuvre van de Russische regisseur Andrei Tarkovsky (1932-1986) onder de loep neemt. De tentoonstelling is t/m 6 december te bezichtigen in Amsterdam. Het stuk vind je hier terug.
”Voor Tarkovski oversteeg de emotie het intellect en was ze de sleutel tot een waarachtige filmervaring. Deze beeldengalerij heeft zo ook de potentie om een idee uit te dagen dat het oeuvre van Tarkovski voor velen heeft afgeschermd: Tarkovski, dat was toch die Rus met onbegrijpelijke films voor zelfbenoemde intellectuelen? ”
If everything goes according to plan (or, better: according to my current ideas), I will write my RMA thesis on a case that I stumbled upon at the International Film Festival Rotterdam (IFFR): the documentary film Hail Satan?, directed by Penny Lane (2019).[1] Lane sets out to represent the ideals and considerations of an American organization, the Satanic Temple, that pursues religious freedom, the separation of church and state and social equality in the US. The film’s point of departure is an actual controversy that dates back to August 16, 2018, when members of the Temple temporarily installed a statue of the goat-headed Baphomet (a representation of Satan) before Arkansas State Capitol (the seat of the state government).
Lees verder ”Hail Satan?” documentary: Arkansas State Capitol as a religioscapeOp de persdag van de Nederlandse Filmacademie (Lichting 2019) had ik een interview met Timo Ottevanger, de regisseur van Ningyo. Het interview is terug te lezen op de site van de Filmkrant.
” ‘De wereld is een dierentuin, we zijn allemaal een soort groepsdieren geworden’, zegt iemand in de film. De film is een tegenreactie op die verdeeldheid, het voor of tegen moeten zijn.”
Ik kon het niet laten om na de aflevering van afgelopen maandag iets met de visuals en symboliek van Game of Thrones te doen. Spoilers ahead dus en veel beeldmateriaal, en voor wie de aflevering al zag: iets met een paard…
Link naar het uitgebreide stuk: klik
Lees verder Lied van Ijs en Vuur: Visuele Associaties in Game of ThronesEen tijdje terug schreef ik een nieuwe Prisma (een beknopte reflectie op een filmmoment) voor Filmmagie & Sabzian. Deze opvolger van mijn eerdere Prisma over Godard’s Le Mépris is hier terug te vinden.
Film: Stellet Licht (Carlos Reygadas, 2007).
Back in the spring of 2018 I wrote an essay on Bernardo Bertolucci’s The Dreamers, in which I elaborated on the film’s stylistic strategies and the role of cinephilia as a mode of nostalghia in the dream world of the characters.
Lees verder Nostalghia for the past: The Dreamers as a conservative fantasy [essay]Enige tijd geleden deelde ik op mijn blog het Engelstalige essay ”Emotional truth over politics? the voice of the director in The Act of Killing”. Onlangs heb ik dit essay vertaald naar het Nederlands n.a.v. het programma ‘Shell Shock‘ in EYE Filmmuseum (22 maart-22 mei). Je kunt de vertaling hier terugvinden: klik.