Hoeveel kost het een slachtoffer van seksueel en mentaal misbruik om de stap te zetten en de waarheid te vertellen? Deze vraag houdt talrijke regisseurs bezig, vooral de afgelopen jaren. Dramafilms over dit onderwerp zijn echter al snel kort door de bocht of politiek beladen. De lat ligt dus behoorlijk hoog voor het Belgische sportdrama Julie Zwijgt, over een vijftienjarig tennistalent dat de draad weer moet oppakken in de nasleep van een verstikkend trainingsregime.
Zwaai tijdens deze 54ste IFFR-editie de deuren van Pathé Schouwburgplein open, en een ijskoude februariwind herinnert je vrij abrupt aan de pluspunten van een vol filmprogramma. Een luchtje scheppen is gezond, prevelt de doorzetter op zo’n moment, maar na een minuutje koukleumen lonkt dan toch weer de luwte van de bioscoopzaal. Treffend genoeg bevat de line-up dit jaar verschillende titels die de winter voor even doen vergeten, met Nicolas Cage-flick The Surfer voorop. Terwijl de thermostaat overuren draait, kun je als cinefiel baden in het zonlicht.
Het verbeelden van de band tussen mensen en dieren is een geliefd filmonderwerp, maar op een genrefestival als Imagine gaan ze graag nog een stapje verder. In de fantasierijke werelden van Animale en Bird heeft een voorliefde voor het dierenrijk ingrijpende gevolgen. De buitenbeentjes die zich in beide verhalen aan de beesten verwant voelen, merken op den duur dat hun huid en geest beginnen te veranderen.
Tijdens de eerste dagen van Film Fest Gent 2024 maken twee gevoelsrijke coming-of-agefilms hun publiek deelgenoot van het stormachtige pad naar jongvolwassenheid. Julie Zwijgt en Good One volgen en doorgronden de belevingswereld van Julie en Sam, twee compleet verschillende tienermeisjes die in hun vroeg volwassen veerkracht tóch met elkaar zijn verbonden. In beide films gaat die veerkracht door toedoen van volwassenen een wrede balans aan met een nog altijd jeugdige kwetsbaarheid.
Bij binnenkomst in het deze zomer opnieuw ingerichte Lantarenvenster vallen ze direct op: de foodtentjes die tussen 26 en 29 september speciaal waren neergezet voor een nieuwe editie van Camera Japan. Kijkbeurten van twee innig verbonden films onderstreepten op vrijdag nog maar eens wat voor een waardevolle plek het bescheiden evenement inneemt in het Nederlandse festivallandschap.
Spyglass Media Group, LLC and Artists Road, LLC/Courtesy of Netflix
Wat krijg je als je Project X pepert met de dromen van een jongere generatie? In de levendige, maar onevenwichtige highschoolkomedie Incoming zoekt een verlegen tiener die net komt kijken toenadering tot een meisje dat al een jaar studeert. Een groots opgezet huisfeest zou hem wel eens het buitenkansje kunnen bieden waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
Als je zonder voorkennis op de filmposter van How to Have Sex stuit, is het niet vreemd als de platte titel je wenkbrauwen even doet fronsen. Gelukkig is het speelfilmdebuut van de Britse Molly Manning Walker allesbehalve een foute parodie of een flauw instructiefilmpje. Mia McKenna-Bruce schittert in dit beladen, maar levendige coming-of-agedrama over een droomvakantie die uitloopt op een nachtmerrie.
De bewonderingswaardige werkethos van Hirokazu Koreeda zorgt ervoor dat er bijna elk jaar wel een (al dan niet bekroonde) festivaltitel van de Japanse filmmaker in de Nederlandse zalen draait. Een jaar na de release van Broker, een geslaagd uitstapje naar Zuid-Korea, verschijnt Monster, een ambigu drama waarmee de bescheiden grootmeester opnieuw fascineert en beroert. Wie of wat is het monster waar de filmtitel naar verwijst? Of is die vraag te makkelijk gesteld, en is het Koreeda om veel complexere thema’s te doen?
Met tact en gevoel verbeeldt het Ierse drama The Quiet Girl de belevingswereld van een verlegen negenjarig meisje. Aan niets is te zien dat regisseur Colm Bairéad met dit bescheiden, maar betekenisvolle coming-of-ageverhaal pas zijn eerste serieuze speelfilm aflevert.
Calum is in één ding heel goed: een liefdevolle vader zijn voor Sophie, zijn opgroeiende tienerdochter. Waar hij niet mee om kan gaan, is dat hij haar meer wil bieden dan de omstandigheden toelaten. Tijdens een bedrieglijke droomvakantie in de Turkse zon wordt de hechte band van het tweetal geleidelijk overschaduwd door Calums gevoelens van onmacht en spijt. Aftersun is een film over pijn, maar laat ook zien hoe warme herinneringen open wonden weer kunnen helen.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
