Tag archieven: familierelaties

Recensie: Federico Chiesa – Back on Track [2023]

Wie de voetbalsport vooral tijdens de grote toernooien volgt, zal Federico Chiesa waarschijnlijk hebben leren kennen tijdens het uitgestelde EK van 2021. De jonge Italiaan begon het kampioenschap als invaller, maar ontpopte zich met bevrijdende doelpunten als smaakmaker. Chiesa speelde de finale en won, maar een paar maanden later ging het bij zijn club Juventus gruwelijk mis: de vleugelspeler liep een zware blessure op, die met wat meer pech zomaar het einde van zijn carrière had kunnen betekenen. Federico Chiesa – Back on Track vertelt het eerlijke, maar uiteindelijk niet al te opzienbarende verhaal van zijn revalidatie.

Mijn volledige recensie van deze documentaire, die te zien is op Prime Video, lees je hier.

Recensie: Honey Boy [Alma Har’el, 2019]

Filmdepot

Begin zonder voorkennis aan de derde film van de Israëlisch-Amerikaanse cineaste Alma Har’el (Bombay BeachLoveTrue) en je zou mogelijk niet eens doorhebben dat LaBeouf niet zomaar de vader van het titelpersonage speelt. Het besef dat LaBeouf zijn vader ís, en in die hoedanigheid dus communiceert met zijn jongere zelf, kan de toon en betekenis van de film veranderen voor en door de ogen van de kijker. Honey Boy is het semi-autobiografische verslag van LaBeoufs leven: dertiger Shia heet nu Otis en Otis wordt in twee verschillende fases vertolkt door een tiener (Noah Jupe) en een twintiger (Lucas Hedges). Als scenarioschrijver en vader van Otis is LaBeouf mens en acteur ineen. Waar de realiteit stopt en de performance begint, mag Shia weten.

Lees verder Recensie: Honey Boy [Alma Har’el, 2019]

IFFR 2020: De staat van een land

Beeld: IFFR.com

Voor filmmagie schreef ik een uitgebreid IFFR-festivalverslag over twee films die de huidige staat van China verbeelden: Dwelling in the Fuchun Mountains en Damp Season.

Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief

Lees verder IFFR 2020: De staat van een land

Recensie: Con El Viento [Meritxell Colell, 2018]

Filmdepot/Eye Film

Als danseres Mónica te horen krijgt dat haar vader terminaal ziek is, verruilt ze Buenos Aires voor een afgelegen Spaans winterlandschap. Drie generaties ontmoeten elkaar in Con el viento in het huis van mater familias Pilar, waar het besef van verandering herinneringen en vragen voor de toekomst samenbrengt.

Lees verder Recensie: Con El Viento [Meritxell Colell, 2018]

Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]

Filmdepot/September Film

De beste filmkronieken verweven een persoonlijk verhaal met een bredere stroom van (vaak) politiek-historische ontwikkelingen. Neem de som van de twee en je hebt het kloppende hart van So Long, My Son, een episch drama dat China vangt en verbeeldt als een kroniek van verstrijkende tijd.

Lees verder Recensie: So Long, My Son [Wang Xiaoshuai, 2019]

Recensie: Shoplifters [Hirokazu Koreeda, 2018]

‘’Wat kan ik mijn kinderen anders leren dan stelen?’’, zegt Osamu teneergeslagen. Hoe bizar die uitspraak op zichzelf ook mag klinken, ze sluit naadloos aan bij het soort rol dat Koreeda’s eindeloze sympathie heeft: de vader die niet geworden is wie hij wilde zijn. Niets is menselijker dan de onmacht die het menszijn in het werk van de cineast zo regelmatig definieert.

Lees verder Recensie: Shoplifters [Hirokazu Koreeda, 2018]

Recensie: Light as Feathers [Rosanne Pel, 2018]

De troosteloze leefomgeving van de vijftienjarige Eryk laat weinig te wensen over. Een stenen basketbalpleintje geeft nog de meeste kleur aan de vermetele contouren van een zielloos Pools dorpje. Buitenshuis en binnenhuis opereren in een afgebladderd continuüm.  ”Alles is hier kapot, niets wordt meer gemaakt’, klinkt het uit de mond van Eryks getroebleerde moeder. Die uitspraak slaat net zo goed op het interieur als op de verstoorde familiedynamiek.

Lees verder Recensie: Light as Feathers [Rosanne Pel, 2018]

Recensie: Tokyo Story [Yasujiro Ozu, 1953]

In Banshun (Late Spring, 1949) wordt Noriko (Setsuko Hara) constant geconfronteerd met haar ongehuwde staat. Het huwelijk is een conventie waar in Ozu’s film-Japan maar weinigen van afwijken. Noriko is de humanistische uitzondering zelve: om haar heen regent het mogelijke vrijers, maar de goedlachse protagonist ontfermt zich liever om haar eenzame vader (Chishû Ryû).

Lees verder Recensie: Tokyo Story [Yasujiro Ozu, 1953]

Recensie: The Eyes of My Mother (2016) [Drama, Thriller]

Het Amerikaanse platteland vormt het decor voor The Eyes of My Mother, een sfeervolle arthouse-productie die The Night of the Hunter (1955) en Psycho (1960) samenbrengt. Getraumatiseerd door een gebeurtenis uit haar jeugd gaat de instabiele Francisca (Kika Magalhaes) als een modern day Norman Bates ongewenste indringers te lijf. Dit debuut van Nicolas Pesce slaagt door prachtige zwart-witfotografie en een goede dosis onderhuidse spanning.

Lees verder Recensie: The Eyes of My Mother (2016) [Drama, Thriller]

Recensie: Broers (2017) [Drama]

Ik was nooit zo’n liefhebber van Nederlandse films. In mijn jonge jaren werd ik overvallen met tenenkrommend slechte komedies van het kaliber Spion van Oranje, kinderfilms in de categorie Kruistocht in Spijkerbroek en ‘familietitels’ als, juist, Alles is Familie (of Liefde). Dit was mijn beeld van Nederlandse films, en jaarlijks verschenen er titels die mijn indrukken nog eens onderstreepten. Verliefd op IbizaRokjesdag, en onlangs nog ‘daar blijf ik weg’-releases in het straatje Voor Elkaar Gemaakt/Tuintje in m’n Hart.

Lees verder Recensie: Broers (2017) [Drama]