De vondst van een levenloos meisje ontregelt het bestaan van een arbeider in Rietland, een sluimerende plattelandsthriller die slim speelt met de conventies van een whodunit. Wie rekent op plotwendingen komt bedrogen uit, maar dat is in dit sfeervolle speelfilmdebuut zeker geen diskwalificatie. In de schaduw van de getormenteerde vinder groeit de plaats delict geleidelijk uit tot een tweede hoofdpersonage.
Lees verder Recensie: Rietland [Sven Bresser, 2025]
Waar het Amsterdamse CinemAsia jaarlijks een brede waaier aan films uit verschillende Aziatische landen en genres weet aan te bieden, concentreert Camera Japan zich volledig op de filmoogst uit één land. Die concrete oriëntatie werkt allesbehalve vernauwend, want ook in 2025 valt het weer op hoeveel variatie de programmeurs in hun selectie hebben kunnen aanbrengen.
Lees verder Verslag: Camera Japan 2025 [Teki Cometh/Vicissitude]
Voor een generatie die het geluk net zo lief op een app vindt als in een bar, is het moeilijk voor te stellen dat online dating ooit een vergezochte kantoorpitch was. Swiped voert ons terug naar de begindagen van Tinder en mondt uit in de creatie van het meer vrouwvriendelijke Bumble, apps die al jaren niet meer uit het virtuele landschap weg te denken zijn. Maar wie Tinder in die concurrentiestrijd nog een warm hart toedroeg, is daar na het kijken van deze routineuze biopic ongetwijfeld van genezen.
Lees verder Recensie: Swiped [Rachel Lee Goldenberg; Disney+, 2025]
Na een zomer kriskras door Europa treinen wacht er voor drie goede vriendinnen nog één bestemming. De Sagadra Familia zien en dan terug naar New York, dat is het plan, maar het lot besluit anders. Het romantische begin van The Map That Leads to You knipoogt schaamteloos naar de eerste treinontmoeting in Richard Linklaters Before Sunrise, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het vervolg zich aan die moderne klassieker kan meten.
Lees verder Recensie: The Map That Leads to You [Prime Video; Lasse Hallström; 2025]
Vanessa Kirby gaat tot het uiterste voor een geldbedrag in Night Always Comes, een sfeervolle, sluimerende thriller over de tol van de onbedaarlijke inflatie. Om huis en haard te redden is een niet geringe vijfentwintigduizend dollar nodig, en dat leidt tot een meeslepende dwaaltocht door de nacht. Naarmate haar wanhoopsacties van kwaad tot erger gaan, tart deze Good Time-achtige trip wel moedwillig de geloofwaardigheid.
Lees verder Recensie: Night Always Comes [Netflix; Benjamin Caron, 2025]
Luttele weken na de Netflix-release van het uitstekend ontvangen Untamed komt hoofdrolspeler Eric Bana zowaar nóg eens online voorbij. Dat Jane Harper’s Force of Nature vooralsnog lang niet zoveel aandacht heeft gekregen als de miniserie (de Australische bioscooprelease dateert al van begin 2024), ligt helaas niet alleen aan het label van de toonaangevende streamingdienst. In het zog van voorganger The Dry, eveneens met Bana op het affiche, oogt deze vervolgthriller futlozer en haastiger uitgewerkt.
Lees verder Recensie: Jane Harper’s Force of Nature (Force of Nature: The Dry 2) [Videoland; Robert Connolly, 2024]
Baantjes op Wall Street liggen niet voor het oprapen. Het leven lacht de dromerige Anna dan ook toe als ze aan het begin van My Oxford Year wordt uitverkoren voor een prestigieuze post bij een investeringsbank. Toch (wat kun je ook met zo’n filmtitel) besluit de New Yorkse haar vleugels nog een jaartje in een compleet andere omgeving uit te slaan. Het contrast tussen haar tussenjaar en de plannen voor daarna liegt er niet om, en die spanning blijkt later aardig tekenend voor de volledige film. Is deze romkom nu een zwijmelverhaal volgens het boekje, of een verwarrende poging om dat genre lichtelijk te ontregelen?
Lees verder Recensie: My Oxford Year [Iain Morris; Netflix, 2025]
Twaalf jaar nadat het Uruguayaanse drama Tanta Agua een verdiende Nederlandse release kreeg, wordt een volgende speelfilm van de makers door Previously Unreleased van de vergetelheid gered. Agaramme Fuerte is de meest compacte titel die het (landelijke) zomerse EYE-programma dit jaar rijk is, maar weet met een terloopse benadering toch tot een empathische kern te komen. Kan er íets lastiger zijn dan het loslaten van een geliefde?
Lees verder Recensie: Agaramme Fuerte (Don’t Let Me Go) [Leticia Jorge, Ana Guevara, 2024]
Met haar zomerse beelden verschijnt We Were Liars precies op het juiste moment. Toch is het prikkelende uitgangspunt van deze zonovergoten tienerserie juist een zomer die te mooi is om waar te zijn. Centraal staat een tienermeisje dat na een tragisch incident lijdt aan geheugenverlies. Wat er precies is gebeurd probeert zij ons zelf te vertellen, maar kunnen we het wel aan haar overlaten om de ontbrekende puzzelstukjes te leggen?
Lees verder Recensie: We Were Liars [Carina Adly MacKenzie, Julie Plec; Prime Video, seizoen 1]
Hoe ver kun je als moeder gaan voor het welzijn van je dochter? Julianne Moore komt met het extreme antwoord in Echo Valley, een ongemakkelijke thriller die uit de hand loopt na een nachtelijke noodkreet. Met de geroutineerde Moore en de veelgevraagde Sydney Sweeney op het affiche zou je denken dat kwaliteit gegarandeerd is, en het acteerwerk is dan ook geen zwaktebod. De verschillende verhaalelementen komen in het verloop alleen maar moeizaam bij elkaar.
Lees verder Recensie: Echo Valley [Michael Pearce; Apple TV+, 2025]