Na een zomer kriskras door Europa treinen wacht er voor drie goede vriendinnen nog één bestemming. De Sagadra Familia zien en dan terug naar New York, dat is het plan, maar het lot besluit anders. Het romantische begin van The Map That Leads to You knipoogt schaamteloos naar de eerste treinontmoeting in Richard Linklaters Before Sunrise, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het vervolg zich aan die moderne klassieker kan meten.
Vanessa Kirby gaat tot het uiterste voor een geldbedrag in Night Always Comes, een sfeervolle, sluimerende thriller over de tol van de onbedaarlijke inflatie. Om huis en haard te redden is een niet geringe vijfentwintigduizend dollar nodig, en dat leidt tot een meeslepende dwaaltocht door de nacht. Naarmate haar wanhoopsacties van kwaad tot erger gaan, tart deze Good Time-achtige trip wel moedwillig de geloofwaardigheid.
Luttele weken na de Netflix-release van het uitstekend ontvangen Untamed komt hoofdrolspeler Eric Bana zowaar nóg eens online voorbij. Dat Jane Harper’s Force of Nature vooralsnog lang niet zoveel aandacht heeft gekregen als de miniserie (de Australische bioscooprelease dateert al van begin 2024), ligt helaas niet alleen aan het label van de toonaangevende streamingdienst. In het zog van voorganger The Dry, eveneens met Bana op het affiche, oogt deze vervolgthriller futlozer en haastiger uitgewerkt.
Baantjes op Wall Street liggen niet voor het oprapen. Het leven lacht de dromerige Anna dan ook toe als ze aan het begin van My Oxford Year wordt uitverkoren voor een prestigieuze post bij een investeringsbank. Toch (wat kun je ook met zo’n filmtitel) besluit de New Yorkse haar vleugels nog een jaartje in een compleet andere omgeving uit te slaan. Het contrast tussen haar tussenjaar en de plannen voor daarna liegt er niet om, en die spanning blijkt later aardig tekenend voor de volledige film. Is deze romkom nu een zwijmelverhaal volgens het boekje, of een verwarrende poging om dat genre lichtelijk te ontregelen?
Twaalf jaar nadat het Uruguayaanse drama Tanta Agua een verdiende Nederlandse release kreeg, wordt een volgende speelfilm van de makers door Previously Unreleased van de vergetelheid gered. Agaramme Fuerte is de meest compacte titel die het (landelijke) zomerse EYE-programma dit jaar rijk is, maar weet met een terloopse benadering toch tot een empathische kern te komen. Kan er íets lastiger zijn dan het loslaten van een geliefde?
Met haar zomerse beelden verschijnt We Were Liars precies op het juiste moment. Toch is het prikkelende uitgangspunt van deze zonovergoten tienerserie juist een zomer die te mooi is om waar te zijn. Centraal staat een tienermeisje dat na een tragisch incident lijdt aan geheugenverlies. Wat er precies is gebeurd probeert zij ons zelf te vertellen, maar kunnen we het wel aan haar overlaten om de ontbrekende puzzelstukjes te leggen?
Hoe ver kun je als moeder gaan voor het welzijn van je dochter? Julianne Moore komt met het extreme antwoord in Echo Valley, een ongemakkelijke thriller die uit de hand loopt na een nachtelijke noodkreet. Met de geroutineerde Moore en de veelgevraagde Sydney Sweeney op het affiche zou je denken dat kwaliteit gegarandeerd is, en het acteerwerk is dan ook geen zwaktebod. De verschillende verhaalelementen komen in het verloop alleen maar moeizaam bij elkaar.
Wie op een afgelegen plek woont, heeft zijn arbeidskansen lang niet altijd voor het uitkiezen. Verlaat in Son Hasat het onderkomen van de hardwerkende Ali, en je stuit op een labyrint van waterwegen en uitgestrekte rietvelden. De eerste aanblik van het natuurschoon is behoorlijk sereen. Dan treft de introverte arbeider de onderdrukkende types die in dit Turkse laagland de dienst uitmaken. Ineens werkt het oprijzende riet verstikkend, en staat het water hem tot aan de lippen.
Op 13 mei 2000 zorgde een brand in een vuurwerkopslag in Enschede voor een van de grootste rampen in de Nederlandse geschiedenis. Vijfentwintig jaar na dato waagt de EO zich aan een gedramatiseerde weergave van deze traumatische gebeurtenis. Riskant, want hoe verhoud je je tot het lot van de slachtoffers en de open wonden van nabestaanden? En hoe ga je om met het slepende onderzoek dat de nasleep van de ramp tekende? De Vuurwerkramp probeert zich meester te maken van het speelveld tussen feit en fictie, maar vindt jammer genoeg geen gouden middenweg.
Eens in de zoveel tijd verliet de vader van regisseur Peter Hoogendoorn zijn huis in Portugal voor een nog een bezoek aan Nederland. Hij verliet dan zijn huis in Portugal en werkte in een paar dagen alle zorgverleners af die hem nog aan zijn thuisland bonden. De innemende tragikomedie Drie Dagen Vis laat zien hoe zo’n vader tijdens een bliksembezoek tijd doorbrengt met zijn compleet van hem vervreemde zoon. Ergens tussen afkeer, teleurstelling, verwijt en verdriet proberen de twee bloedverwanten toch nog de nodige gesprekken met elkaar te voeren..
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
