“Hij brak records op de racebaan en overwon obstakels erbuiten”, leest de eerbiedige tekst die in Senna het levensverhaal van de legendarische Formule 1-coureur inluidt. Zo blijkt deze miniserie over winnaarsbloed en heilig asfalt vanaf de eerste seconde heldenverering van de bovenste plank. In zes afleveringen transformeert de (ook naar eigen zeggen) goddelijk getalenteerde Braziliaan van een durfal in een kartauto tot een volksheld in een racebolide. De makers kleuren daarbij zo keurig tussen de lijntjes dat zelfs Senna’s tragische levenseinde zijn dramatische impact verliest.
Vijay 69 begint op het randje. Met een weemoedige blik op het gezicht onderbreekt de negenenzestigjarige hoofdpersoon een eenzame wandeling over de boulevard. Als hij de kaderand opstapt, doet dat even het ergste vermoeden. Na een opmerkelijke bijna-doodervaring volgt echter geen zwaarmoedig drama, maar een opgeklopte dertien in een dozijn feelgoodfilm over ouderdom, veerkracht en het waarmaken van je dromen.
Eigen rechter spelen is vaak onverstandig, en al helemaal als je een eed gezworen hebt om altijd de richtlijnen van de maatschappelijke handhavers te gehoorzamen. In het psychologische drama Sons komt een ambtsdienaar voor het blok te staan als haar persoonlijke streven naar gerechtigheid niet langer strookt met haar werk in de gevangenis. Op een intense, directe, maar helaas ook ongeloofwaardige manier toont de film hoe een gekrenkte vrouw tot het uiterste gaat om haar recht te laten zegevieren.
In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.
Wat hebben een mijnbedrijf, de verdwijning van een vrouw, de Instagramobsessie van een rijkeluisdochter en een religieuze cult met elkaar te maken? Het ambitieuze Lost in the Night schrikt niet terug van een plotlijntje meer of minder, en toch ontspint bijna het volledige verhaal zich uiteindelijk rond een moderne villa in het Mexicaanse binnenland. De opzet is fascinerend, maar die belofte moet vervolgens nog wel ingelost worden.
Een ‘chimera’ is niet alleen een fabeldier uit de Griekse mythologie, maar ook een droombeeld. Wie geplaagd wordt door een chimera, kan zijn hersenschim niet meer uit het oog verliezen, alsof dat vuurspuwende wezen werkelijk voor hem staat. Alice Rohrwacher had geen betere titel kunnen verzinnen voor haar bezwerende vierde film, over een schatzoeker die in de jaren tachtig volledig uitgeblust in een Italiaans dorpje arriveert.
Het is goed te begrijpen dat George Clooney iets zag in The Boys in the Boat, het waargebeurde verhaal van de Amerikaanse roeiers die in 1936 als achttal deelnamen aan de Olympische Spelen. Het opkomende nazisme geeft een biografisch sportdrama automatisch extra lading, bewees het vergelijkbare Race (2016) al, en de overige bestanddelen liggen voor het oprapen: kracht, kans en doorzettingsvermogen. Dat de jongens in de boot die formule gehoorzamen, kun je ze moeilijk verwijten. Hun regisseur had alleen wel wat meer buiten de lijntjes mogen kleuren.
Het tweede seizoen van de gelikte misdaadserie Tokyo Vice pakt de draad op na een schietpartij en een tragische vermissing. Genoeg dus om op voort te borduren en dat doen de scenaristen moeiteloos. Het complot dat zich in het vorige seizoen ontvouwde wordt ditmaal opgeblazen tot internationale proporties. Spanning gegarandeerd dus, al had de relatieve kleinschaligheid van eerdere afleveringen ook zijn charmes.
Als je zonder voorkennis op de filmposter van How to Have Sex stuit, is het niet vreemd als de platte titel je wenkbrauwen even doet fronsen. Gelukkig is het speelfilmdebuut van de Britse Molly Manning Walker allesbehalve een foute parodie of een flauw instructiefilmpje. Mia McKenna-Bruce schittert in dit beladen, maar levendige coming-of-agedrama over een droomvakantie die uitloopt op een nachtmerrie.
Luttele weken na het nieuws dat William Friedkin was overleden ging zijn zwanenzang in première op het filmfestival van Venetië. The Caine Mutiny Court-Martial is geen sentimenteel vaarwel, maar een oerdegelijk rechtbankdrama, gebaseerd op een gewichtig theaterstuk uit de jaren vijftig. Jammer dat ook deze bewerking van het verhaal niet ontkomt aan een moralistisch staartje.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
