Het is een treffende tijd voor films en series die de donkere kant van de Verenigde Staten blootleggen, en dus blijft ook Netflix niet achter. In de intrigerend opgezette complotthriller Exterritorial bezoekt een in Duitsland gevestigde oud-soldate het Amerikaanse consulaat in Frankfurt. Al snel blijkt dat haar bezoek wel eens een stuk langer zou kunnen gaan duren dan ze oorspronkelijk had gepland…
Lees verder Recensie: Exterritorial [Christian Zübert; Netflix, 2025]
Op 13 mei 2000 zorgde een brand in een vuurwerkopslag in Enschede voor een van de grootste rampen in de Nederlandse geschiedenis. Vijfentwintig jaar na dato waagt de EO zich aan een gedramatiseerde weergave van deze traumatische gebeurtenis. Riskant, want hoe verhoud je je tot het lot van de slachtoffers en de open wonden van nabestaanden? En hoe ga je om met het slepende onderzoek dat de nasleep van de ramp tekende? De Vuurwerkramp probeert zich meester te maken van het speelveld tussen feit en fictie, maar vindt jammer genoeg geen gouden middenweg.
Lees verder Recensie: De Vuurwerkramp [Miniserie; EO/NPO Start, 2025]
Films en series zijn prachtige vehikels voor het verbeelden van dingen die we moeilijk kunnen verklaren. In het epische drama Magnolia vallen er tegen het einde ineens hordes kikkers uit de lucht, in de psychologische thrillerserie La Última Noche en Tremor zijn het vissen. Deze stortvloed is een onderdeel van een reeks terugkerende waanbeelden, die de verontruste Álex vertellen dat zijn geliefden gevaar lopen. Of zijn die levensechte flitsen dan toch visioenen en moeten we ook als kijkers onze indruk bijstellen?
Lees verder Recensie: La Última Noche en Tremor [Miniserie; Netflix, 2024]
“Onze vaders zijn onze spiegels”, klinkt een rustige stem aan het begin van het breekbare Daughters. De aan-of afwezigheid van een sterke, betrouwbare vaderfiguur in je jeugd kan een wereld van verschil maken, zeker als zijn áfwezigheid is gekoppeld aan een vroeger trauma. Deze intieme documentaire volgt opgroeiende dochters wiens vader langdurig gevangen zit. Door bemiddeling van een rehabilitatieproject mogen de vaders en hun vaak piepjonge kinderen zich ruim voor de vrijlating toch verheugen op een verzoeningsmoment.
Lees verder Recensie: Daughters [Netflix; Natalie Rae + Angela Patton, 2024]
Voor een overweldigend overlevingsdrama heb je weinig nodig, bewijst het Spaanse Nowhere. Het grootste deel van de film speelt zich af in een zeecontainer, met een hoogzwangere schipbreukelinge als (eerst nog) eenzame hoofdrolspeelster. De situatie is extreem, de aanloop ernaartoe zo mogelijk nog extremer. Indrukwekkend, maar ook risicovol: de grens van de geloofwaardigheid is met zo’n scenario snel bereikt.
Lees verder Recensie: Nowhere [Albert Pintó, 2023]
Een vrouw in de bloei van haar leven trekt zich terug in de schaduw van een vrouwenklooster. Haar vroomheid lijkt oprecht, maar dat wil niet zeggen dat de spoken van het verleden haar met rust zullen laten. The Great Silence maakt snel duidelijk dat Alma een last met zich meedraagt, maar doet er lang over om dramatisch tot de kern te komen.
Lees verder Recensie: Den store stilhed (The Great Silence) [Kristine Brocks]
“Alison kwam gisteravond niet thuis,” klinkt een zachte meisjesstem onder het onbestemde openingsbeeld van Saint X. Een kleine tien speelminuten later landt de jongvolwassen hoofdpersoon met haar ouders en haar zevenjarige zusje op een klein privévliegveld in de Caraïben. De zon schijnt en de gezichten ogen nog onbezorgd, maar door die eerste van vele tijdsprongen weet je op dat moment al beter: na de strandstoelen en de pina colada’s volgt straks een noodlottige avond.
Lees verder Recensie: Saint X [seizoen 1; Disney+, 2023]
De geanimeerde documentaire Aurora’s Sunrise tekent een onvoorstelbaar dunne lijn tussen de persoonlijke beleving van een historisch trauma en de representatie daarvan. Luttele jaren na het ontvluchten van de Armeense genocide (1915) werd een getroffen tienermeisje in New York gecast als vertolker van haar eigen leed. Deze gemankeerde film over haar leven zorgt voor gemengde gevoelens: de makers onderstrepen terecht hoe belangrijk het is deze volkenmoord te erkennen en te memoreren, maar stappen daarbij te makkelijk over de schrijnende rol van de door Hollywood misbruikte Aurora heen.
Lees verder Recensie: Aurora’s Sunrise [Inna Sahakyan, 2022]
In mijn CinemAsia-preview van afgelopen week besteedde ik al de nodige aandacht aan The Exiles en Autobiography, twee films uit Indonesië die iets belangrijks gemeen hebben: ze gaan allebei over de traumatische regeerperiode van Soeharto (1968-1998), of, specifieker nog, over de sporen die die regeerperiode in het collectieve geheugen van het land heeft nagelaten.
Lees verder CinemAsia 2023 I: De erfenis van Soeharto in The Exiles & Autobiography
Van 7 t/m 12 maart zijn drie Amsterdamse bioscopen het decor van CinemAsia Film Festival, waar jaarlijks een uitgemeten selectie van films uit Aziatische landen te zien is. Mijn uitgebreide vooruitblik voor InDeBioscoop lees je hier.