Op 22 maart 2016 schokte een reeks aanslagen de Belgische hoofdstad Brussel. Met Hellhole kruipt de Vlaamse filmmaker Bas Devos in het collectief bewustzijn van een maatschappij die niet weet of ze nog eens door een catastrofe getroffen zal worden.
Lees verder Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]
Het is al even terug dat ik een opiniestuk schreef over moraliteit in hedendaagse filmkritiek. De boel is even blijven plakken, dus de actualiteit van mijn voorbeelden is wat achterhaald. Toch wilde ik ‘em graag nog posten.
Lees verder Woody Allen en The Lion King: over moraliteit in hedendaagse filmkritiek
Sfeerrijke film vol droomlogica gaat aan de haal met zijn bedrieglijk simpele premisse.
Lees verder Recensie: A Land Imagined [Yeo Siew Hua, 2018]
Wat zijn de beste films van 2019? Net als vorig jaar tip ik weer 25 films die je zeker mag bijschrijven op je kijklijst – mits je ze nog niet zag, uiteraard. En omdat ik van filmbeelden hou, probeer ik de screenshots te laten spreken.
Lees verder Top-25: de beste films van 2019
Voor Cine.nl schreef ik een kort stuk over de zin en onzin van filmlijstjes, met een speciale focus op het afgelopen decennium. Blijf lezen, want het stuk besluit met tientallen filmtips en daarmee ook met (veel van) mijn favorieten van de afgelopen filmjaren.
Klik hier.
Net als vorig jaar namen Coen Haver en Gudo Tienhooven van filmpodcast MovieInsiders weer een podcast op waarin zij de mooiste filmmuziek van 2019 (instrumentale scores) lieten horen en aftelden naar hun eigen nummers #1. In een kleine gastbijdrage laat ik weten wat mijn favoriete drie scores waren. Klik hier om de podcast te beluisteren (tip: goede headphones).
Beeld: Monos (Alejandro Landes, 2019)
Normaliter schrijf ik graag afgewogen recensies waarin ik een film inkader en mijn best doe positieve punten en punten van kritiek de balans te geven die ze verdienen. Het is niet per se mijn taak om te beoordelen of ik daar ook daadwerkelijk in slaag, maar ik kan wel toegeven dat ik soms kritischer (of negatiever) ben in de wandelgangen dan ik overkom op papier. Dat komt mede omdat ik er een hekel aan heb een film in drie zinnen de grond in te boren voor lezers die mij in menig geval verder niet zullen kennen.
Lees verder Waarom ik moeite had met The Two Popes, Jojo Rabbit en Marriage Story
I wrote an extensive paper on pop star Billie Eilish and her song all the good girls go to hell. If you are interested, you can read it right here. I wrote it in the context of my research master in Religious Studies at Utrecht University and my interest in music, popular culture & the transformations of western culture, identity politics, symbolism and transgression.
Lees verder Billie Eilish’ all the good girls go to hell, Lucifer and the embodiment of individualism [Paper]
Voor indebioscoop stelde ik een gemotiveerd lijstje van tien titels samen dat het filmmillennium (2000-2019) voor mij het beste vangt. Klik hier om het lijstje te bekijken en mijn motivaties te lezen.
De beelden in The Trial komen van een rechtelijk showproces, in het najaar van 1930 gedocumenteerd door de socialistische Sovjet-staatspartij. De term ‘showproces’ vangt de ambiguïteit van het gevorderde toneelstuk op voorbeeldige wijze. De setting van het proces is zo formeel als ze maar zijn kan; één voor één getuigen vermeende samenzweerders tegen de staat, leden van de zogeheten ‘Industriële Partij’, voor een aangestelde aanklager. In de montage passeren de smetteloze bekentenissen van een goede handvol contrarevolutionairen de revue, waarna de aanklager in lijn met de passende wetsartikelen het verdict voorleest. Tot zover dekt ‘proces’ de lading perfect. Tenzij je weet dat die ‘Industriële Partij’ in feite nooit bestaan heeft, en dat de getuigen acteurs in schaapskleren zijn. Plots klikt het enthousiaste applaus van het toegestroomde publiek als de cue van een televisieshow.
Lees verder Recensie: The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]