Zeven jaar na een geruchtmakende vijfvoudige moord klaagt een aantal betrokken Mexicaanse burgers de staat aan voor nalatigheid en medeplichtigheid. A Plena Luz: El Caso Narvarte is een ontnuchterend relaas over de meedogenloze balans tussen macht en machteloosheid, maar de documentaire zit zichzelf ook in de weg door twee mogelijke motieven voor de moord op verwarrende wijze met elkaar te vermengen.
Lees verder Recensie: A Plena Luz: El Caso Narvarte [Alberto Saúl Arnaut Estrada, 2022]
Het Chelsea Hotel in New York was in de hoogtijdagen van de Amerikaanse tegencultuur een beruchte broedplaats voor artistieke geesten. Een select gezelschap van inmiddels bejaarde huurders hield het langer vol, ook toen de muren langzaam begonnen af te brokkelen en een langdurig renovatietraject een absolute noodzaak werd. Dreaming Walls is een even ontnuchterend als mijmerend portret van de kunstenaars die hun laatste dagen slijten in een vervallen droompaleis.
Lees verder Recensie: Dreaming Walls: Inside The Chelsea Hotel [Amélie van Elmbt + Maya Duverdier, 2022]
In de Indiase miljoenenstad Delhi komen de roofvogels letterlijk uit de lucht vallen. De twee broers die in de bescheiden documentaire All That Breathes centraal staan, zien niemand ingrijpen en besluiten zich gericht over de dieren te ontfermen. Ondertussen blijft het in hun politiek verkrampte omgeving niet bij ecogeweld.
Lees verder Recensie: All That Breathes [Shaunak Sen, 2022]
Een kleine tien jaar geleden gaf de Brits-Amerikaanse regisseur Joshua Oppenheimer ons historische denken over trauma en herinnering een impuls met zijn verbijsterende The Act of Killing (2012). Dat zijn visionaire aanpak ook andere filmmakers inspireert, bewijst het door Oppenheimer geproduceerde Songs of Repression.
Lees verder Recensie: Songs of Repression [Estephan Wagner & Marianne Hougen-Moraga, 2020]
Pier Paolo Pasolini en Mel Gibson trokken allebei naar het Zuid-Italiaanse plaatsje Matera om hun films over Jezus Christus te ensceneren in een geloofwaardig verleden. In hun navolging maakt de Zwitserse documentairemaker Milo Rau The New Gospel (Das Neue Evangelium). Het Matera van de eenentwintigste eeuw is een ongastvrij toevluchtsoord voor Afrikaanse migranten.
Lees verder Recensie: The New Gospel [Milo Rau, 2020]
Green Bank Pastoral is een welkome titel in de programmering van IDFA 2020. In een wereld die (door)draait op de implicaties van ‘technologische vooruitgang’ is een kunstuiting over de relatie tussen technologie en gezondheid al snel taboe. Hoe dat werkt, wordt eens te meer duidelijk in deze korte documentaire over mensen die overgevoelig zijn voor elektromagnetische frequenties (EMF).
Lees verder Green Bank Pastoral [Federico Urdaneta, IDFA 2020]
In de nasleep van een clubbrand legt een reeks dodelijke ziekenhuisopnames een web van bestuurlijke corruptie en nalatigheid bloot. Menig auteur van medische thrillers zou tekenen voor een premisse van deze aard, maar Collective is ‘gewoon’ een documentaire uit Roemenië. Het is, en dat mag een understatement heten, niet gemakkelijk om dit verslag van mensonterende praktijken en medische misère te bekijken tijdens een lopende gezondheidscrisis van mateloze omvang.
Lees verder Recensie: Colectiv [Alexander Nanau, 2019]
Leaving Neverland was released almost ten years after the demise of celebrity pop singer Michael Jackson (1958-2009). In its four-hour course, Wade Robson (1982) and James Safechuck (1978) speak extensively about their childhood years, in which they claim to have been sexually abused by Jackson. Directed and produced by the British filmmaker Dan Reed (Children of the Tsunami, 3 Days of Terror: The Charlie Hebdo Attacks), and co-produced by Channel 4 (UK) and HBO (USA), the documentary film gained tremendous attention from media and audiences worldwide, especially after tailor-made versions were broadcast on television in several countries.
Lees verder ”Leaving Neverland”: on the ambivalent reception of a talking witness documentary [Paper]
In de herfst van 2019 bezocht ik, net als in 2018 (‘Interpreting Rituals’), de NGG conferentie in Groningen, waar Charles Hirschkind te gast was om onder andere met PhD en RMA-studenten over embodiment, semiotiek en materiële benaderingen van religie te spreken. In mijn (waarschijnlijk niet al te toegankelijke, excuus) reflectie-paper kijk ik terug op enkele discussies en teksten rond deze thema’s, en koppel ik ze aan mijn huidige thesis-voorstel m.b.t. een documentaire over the Satanic Temple (Hail Satan?, 2019).
Lees verder Religious Embodiment, semiotics and the mundanity of ‘Worldview’: Reflections on the 2019 NGG Conference [Paper]
Een dag of twee terug werd Bruce Lee and the Outlaw beschikbaar gesteld op streamingplatform MUBI. In de film staat een Roemeense straatjongen centraal, die jarenlang in het tunnelcomplex van hoofdstad Boekarest leefde. Extra interessant is in dit geval dat Bruce Lee and the Outlaw gemaakt werd door de Nederlandse filmmaker en fotograaf Joost Vandebrug, die in een periode van ongeveer zes jaar het vertrouwen van de jongen en zijn metgezellen wist te winnen en behouden.
Klik hier om mijn recensie [Cine.nl] van de film te lezen.
Lees verder Recensie: Bruce Lee and the Outlaw [Joost Vandebrug, 2018]