De Amerikaanse cineast Terrence Malick geeft zijn oeuvre nieuw gewicht met het monumentale A Hidden Life. Het ethische dilemma in het hart van de vertelling overspant eeuwen.
Lees verder Recensie: A Hidden Life [Terrence Malick, 2019]
Voor filmmagie schreef ik een uitgebreid IFFR-festivalverslag over twee films die de huidige staat van China verbeelden: Dwelling in the Fuchun Mountains en Damp Season.
Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief
Lees verder IFFR 2020: De staat van een land
‘’Ben jij allergisch voor de 21e eeuw?’’ Het zou zomaar de ondertitel kunnen zijn voor een toekomstige sequel van Safe, de eerste film van de Amerikaanse cineast Todd Haynes (Far From Heaven, Carol). Dit broeierige kunststuk stelde in 1995 dezelfde vraag over de 20e eeuw en liep daarmee vast vooruit op toekomstige symptomen.
Lees verder Recensie: Safe [Todd Haynes, 1995]
In the spring of 2019 I wrote an entry on the relation between film and personal worldview. How can a film inform the way someone theorizes and thinks about the world?
Lees verder Theory & Worldview: Enter the Void (2009)
Voor indebioscoop schreef ik een essay over de plaats die religie inneemt in Andrej Tarkovski’s visie op de filmkunst. Het oeuvre van de Russische cineast is nu te bewonderen in EYE Amsterdam, waar ook een tentoonstelling over datzelfde oeuvre loopt. Over de tentoonstelling werd onlangs dit stuk gepubliceerd.
Klik hier voor het essay.
”De kunst die uit het scheppen van de kunstenaar voortkomt kan alleen geaccepteerd worden als de toeschouwer het beeld en zijn waarheid gelooft, en de kunstenaar daarin onvoorwaardelijk vertrouwt. Tarkovski legt zo een belangrijke verantwoordelijkheid bij de toeschouwer: als hij de waarheid niet zoekt, blijft ook het schone voor hem verborgen.”
Deze maanden doe ik mee aan het Filmkrant Lab, een coachingstraject voor jonge filmcritici. Eén van de eerste wapenfeiten is een team-effort van recensies/mini-essays rond het Imagine Filmfestival en een sci-fi filmprogramma. Bij deze deel ik graag m’n eigen bijdrage: een mini-essay over Ridley Scott’s Blade Runner (1982) [KLIK].
”Misschien is dat wel precies de reden dat Blade Runner zijn tijd zo ver vooruit was: de film denkt in constructies in een tijd dat het dénken in dergelijke constructies nog in de kinderschoenen stond. ”
Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.
Lees verder Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]
The [English] paper that I submitted below is the result of my efforts for a master course on conversion. My intention has been to combine theoretical reflections on conversion [‘can you also convert to secularity?’] with a textual & formal analysis of a specific film (Kreuzweg, or Stations of the Cross, Dietrich Brüggemann, 2014). I argue that this film perpetuates a rigid binary between ’the religious’ and ’the secular’ and I question the ideological implications underneath.
Lees verder Paper: Religious Sacrifice and the rejection of secular conversion in Kreuzweg
In de openingsscène van La Prière lijken de ogen van de 22-jarige Thomas de camera een fractie van een seconde te doorboren. Dat wil zeggen: na zijn schichtige blik volgt er geen corresponderend beeld, geen point of view. Kijkt Thomas naar ons? Of moeten we ons een spiegel inbeelden? Zeker is dat onze hoofdpersoon later in de film opnieuw een bepalende blik naar opzij zal werpen. Waarop het beeld wél correspondeert, in de vorm van een persoon. En dat verandert alles.
