recensies van individuele filmtitels.
“Om als mens overeind te blijven in deze tijden is een stevige dosis veerkracht nodig”, schrijft programmadirecteur Wim de Witte in een voorwoord van het lopende Film Fest Gent. Coming-of-age films blijken bij uitstek geschikt om de uitersten van die veerkracht te onderzoeken, zo bewijst deze 49ste festivaleditie. Opgroeien als een ultieme proef van psychische weerbaarheid.
Lees verder Film Fest Gent 2022 verslag I: Veerkrachtig opgroeien
Hoeveel kan er in één lange take van anderhalf uur speeltijd misgaan voor en achter de coulissen van een drukbezocht restaurant? Boiling Point laat je door zijn rigoureuze aanpak regelmatig naar adem happen.
Lees verder Recensie: Boiling Point [Philip Barantini, 2021]
In Evolution voelen en dragen opeenvolgende generaties het loodzware gewicht van de Holocaust. Ruim vijfenzeventig jaar na dato rest veel mensen uit westerse landen alleen nog een ernstige herinneringscultuur, waar ze ten minste één keer per jaar bij stilgezet worden. Niet voor nazaten en dus voor ‘erfgenamen’ van het leed. En iedere nieuwe generatie ervaart dat leed anders.
Lees verder Recensie: Evolution [Kornél Mundruczó, 2021]
Net als vorig jaar blik ik voor Indebioscoop vooruit op het zomerprogramma “Previously Unreleased” (EYE Film), dat eerder onuitgebrachte films in Nederland verdeelt. Klik hier om het stuk te lezen. Speciale aandacht gaat uit naar Malmkrog (Cristi Puiu, 2020) en Dwelling in the Fuchun Mountains (Gu Xiaogang, 2019).
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)
Het concept ‘multiverse’ (multiversum) is grandioos geliefd onder de makers van de meest populaire films en filmreeksen van deze tijd. Na Marvel (o.a. Spider-Man: No Way Home, Doctor Strange in the Multiverse of Madness) gaat nu ook het opgehemelde productie-en distributiehuis A24 aan de haal met het idee van oneindige universums.
Lees verder Recensie: Everything Everywhere All At Once [Dan Kwan & Daniel Scheinert, 2022]
Naast een interview met artistiek directrice Jia Zhao (klik hier) schreef ik voor Indebioscoop ook een verslagje uit over twee films die deze editie van CinemAsia te zien zullen zijn. Klik hier om het stuk te lezen.
Lees verder CinemAsia 2022: Aloners [Hong Sung-eun, 2021) en The Calming [Song Fang, 2020]
Ik mocht voor Fantômas iets schrijven over het Griekse drama “Apples”, dat onlangs al in Nederland in release ging en nu België aandoet. Een film over een ‘besmettelijke’ vergeetachtigheid, en dus resoneert wat we zien enorm met het collectieve geheugen van de voorbije twee jaar.
Lees verder Recensie: Apples [Christos Nikou, 2020]
De gerenommeerde Chinese regisseur Yimou Zhang beweegt zich de laatste jaren op curieuze wijze tussen producties die het heersende communistische regime vieren en producties die datzelfde regime juist bekritiseren. Het vereist weinig voorkennis om uit te vinden tot welke categorie het stevig gecensureerde One Second behoort.
Lees verder Recensie: One Second [Yimou Zhang, 2020]
Een idyllisch beeld: kraanvogels nemen een vlucht boven Moskou terwijl twee gezworen minnaars de liefde vieren. En dan de oorlog, als ruwe verstoorder van “te mooi om waar te zijn”. Als de kraanvogels overvliegen wordt vandaag de dag geëerd als het vroegste hoogtepunt van de Russische nieuwe golf (1957-1968).
Lees verder Recensie: Als de Kraanvogels Overvliegen (The Cranes are Flying) [Mikhail Kalatozov, 1957]