Wat is het ultieme bindmiddel van opeenvolgende familiegeneraties? Zijn het de warme herinneringen aan vroeger, die nóg dierbaarder worden naarmate opa’s en oma’s het leven laten? Of zijn het net zo goed de plekken en objecten, de tastbare merktekens die ervoor zorgen dat je het verleden aan kunt blijven raken? In het openhartige Where Dragons Live gaan beide vliegers met evenveel windkracht op. De ervaren documentairemaakster Suzanne Raes reisde na verschillende projecten op Nederlandse bodem naar Oxford, waar ze de mythisch getinte kroniek van drie generaties aandachtig tot leven brengt.
De ster op de officiële poster van Disclaimer verwijst, hoe kan het ook anders, naar een disclaimer. “Alle overeenkomsten met levende en dodende personen berusten niet op toeval”, staat op de eerste pagina van de roman die in de serie een sleutelrol speelt. Het televisiedebuut van Roma-regisseur Alfonso Cuarón draait om de herinneringen aan een zomer die voor een dappere schooljongen fataal afliep. Maar door wiens ogen kijken we terug en hoe betrouwbaar is die blik?
In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.
“Onze vaders zijn onze spiegels”, klinkt een rustige stem aan het begin van het breekbare Daughters. De aan-of afwezigheid van een sterke, betrouwbare vaderfiguur in je jeugd kan een wereld van verschil maken, zeker als zijn áfwezigheid is gekoppeld aan een vroeger trauma. Deze intieme documentaire volgt opgroeiende dochters wiens vader langdurig gevangen zit. Door bemiddeling van een rehabilitatieproject mogen de vaders en hun vaak piepjonge kinderen zich ruim voor de vrijlating toch verheugen op een verzoeningsmoment.
De kenners die het festivalaanbod van CinemAsia programmeren, bestrijken geografisch én filmisch zo’n immens terrein dat het extra prikkelt om zelf naar gedeelde thema’s en andere overeenkomsten te zoeken. Deze editie gaan ten minste vier geselecteerde titels over het vloeibare spectrum van verlies, verval, rouwverwerking en herinnering. Wat hebben films uit India, China, Taiwan en zelfs Costa Rica te zeggen over de dingen van het leven die onherroepelijk voorbij gaan?
Lees hier mijn volledige verslag van vier titels uit het programma van CinemAsia 2024.
Een peinzende pater familias wendt zijn blik tot de woonkamer van een huis dat al generaties meegaat. Zijn dochters en enige zoon wonen er al lang niet meer, maar morgen komt de volledige familie weer bij elkaar. Alleen de vader weet dat hij de verhoudingen tijdens de gezamenlijke maaltijd flink op scherp zal moeten zetten. Wat volgt is een verbaal steekspel van ongeloof, teleurstelling en verwijt, dat ironisch genoeg pas weet te overtuigen als Familia eigenlijk al over zijn hoogtepunt is.
De Ierse regisseur John Carney volgt sinds zijn doorbraakfilm Once een beproefde formule: zijn personages grijpen de opwekkende kracht van muziek aan om het leven volop de kans te geven. In Flora and Son smeden een tobbende moeder en haar rebelse puberzoon een band die vóór de verkenning van hun muzikale talenten ondenkbaar was.
In het aandachtige, ingetogen drama Forever wordt een Deense familie getroffen door een onuitgesproken tragedie. Voor Line, de eigenlijke hoofdpersoon, valt de rouw om het verlies van een bloedverwant samen met de last van een onvervulde kinderwens. Hoe verenig je het verdrietige besef van eindigheid met het verlangen om juist nieuw leven voort te brengen?
Een vrouw in de bloei van haar leven trekt zich terug in de schaduw van een vrouwenklooster. Haar vroomheid lijkt oprecht, maar dat wil niet zeggen dat de spoken van het verleden haar met rust zullen laten. The Great Silence maakt snel duidelijk dat Alma een last met zich meedraagt, maar doet er lang over om dramatisch tot de kern te komen.
American football is waarschijnlijk de enige sport ter wereld die zijn internationale bekendheid vooral te danken heeft aan popsterren. Als Beyoncé of Rihanna medio februari de (halftime)show steelt, kijken talloze wereldburgers bij uitzondering naar beelden van een footballstadion. Betere promotie kun je niet wensen, al is het de vraag of die vele gelegenheidskijkers ook iets van de eigenlijke wedstrijd meekrijgen. En dat terwijl er meer onder de zon is dan alleen de spectaculaire Super Bowl. Quarterback imponeert als het opgepompte, maar toch verrassend invoelbare visitekaartje van een adrenalinerijke machosport.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
