Tag archieven: familierelaties

Recensie: Miroirs No. 3 [Christian Petzold, 2025]

Filmdepot/Schramm Film

Na het perfect gebalanceerde Roter Himmel lag de lat hoog voor Christian Petzold. De Duitse regisseur leverde niet alleen een van de fijnste films van bioscoopjaar 2023 af, ook binnen zijn inmiddels rijke oeuvre springt de zomerse tragikomedie eruit. Met Miroirs No. 3 gaat Petzold onvermoeibaar verder op de toon en thema’s van zijn eerdere werk, met een onderhoudende opvolger als resultaat. Een glansrol is weggelegd voor Paula Beer, die zich andermaal bewijst als een van de sterkste actrices van haar generatie.

Lees verder Recensie: Miroirs No. 3 [Christian Petzold, 2025]

Recensie: O Filho de Mil Homens (The Son of a Thousand Men) [Daniel Rezende; Netflix, 2025]

Netflix/Marcos Serra Lima

Menig sprookjesschrijver zou jaloers zijn op de eerste tien minuten van O Filho de Mil Homens. Een visser die een teruggetrokken bestaan leidt in een strandhutje heeft één grote hartenwens: de leegte in zijn leven op kunnen vullen met een liefdevolle zoon. Een koortsdroom en een heldere sterrennacht later verschijnt Camilo op het toneel. De wonderlijke kennismaking blijkt het begin van iets moois, maar ook een signaal om uitgebreid terug te gaan in de tijd. Waarom viel dit levensgeluk de visser niet eerder ten deel?

Lees verder Recensie: O Filho de Mil Homens (The Son of a Thousand Men) [Daniel Rezende; Netflix, 2025]

Recensie: El cuco de cristal [miniserie, Laura Alvea; Netflix, 2025]

Julio Vergne/Netflix

In de openingsaflevering van El Cuco de Cristal vertelt een bewoner van een dorp vol geheimen hoe een koekoek zijn eieren legt. Dat doet de vogel niet in zijn eigen nest, maar in dat van een ander beest. Na het uitkomen verstoot het koekoeksjong de andere eieren of jongen. Het naargeestige biologielesje blijkt veel te zeggen over de geschiedenis van Yesques, een bedacht plaatsje in de omgeving van Madrid. De tijd voor onthullingen is rijp, wanneer een arts in opleiding na een levensreddende donortransplantatie contact legt met de familie van de aanbieder.

Lees verder Recensie: El cuco de cristal [miniserie, Laura Alvea; Netflix, 2025]

LIFF 2025 [verslag]: Omaha, L’Intérêt d’Adam, Hallow Road

L’Intérêt d’Adam (Nederlandse release: Lumière; Les Films Du Fleuve, Lunanime, Dragons Films)

Wie elk jaar trouw het filmfestivalcircuit doorkruist, kan zich aanwennen om trends af te zetten tegen meer universele thema’s. Films over familiebanden zijn van alle tijden en hebben een niet aflatende aantrekkingskracht. Tegelijk kan het zwaar op het gemoed vallen om er al te veel te kijken. Ook op LIFF 2025 gaat het verlangen naar een harmonieus samenzijn telkens weer gepaard met situaties van angst en verlies.

Lees hier mijn uitgebreide eerste verslag van deze festivaleditie, waarin ik aandacht besteed aan de films Omaha (Cole Webley), L’Intérêt d’Adam (Laura Wandel) en Hallow Road (Babak Anvari).

Recensie: Reservatet [miniserie; Ingeborg Topsøe, 2025]

Netflix

Hoeveel mag je er als bevoorrechte burger voor over hebben om het leven dat je lief is te beschermen? De verontrustende Deense thriller Reservatet draait om de verdwijning van een Filipijnse immigrante die als au pair dienstdeed bij een steenrijk gezin. Je zou denken dat haar werkgevers alle medewerking aan het politieonderzoek verlenen, maar niets blijkt minder waar: de rechercheur die de zaak opneemt, wordt met de grootste argwaan begroet.

Lees verder Recensie: Reservatet [miniserie; Ingeborg Topsøe, 2025]

Recensie: Drie Dagen Vis [Peter Hoogendoorn, 2024]

Circle Films/Mark de Blok (Filmdepot)

Eens in de zoveel tijd verliet de vader van regisseur Peter Hoogendoorn zijn huis in Portugal voor een nog een bezoek aan Nederland. Hij verliet dan zijn huis in Portugal en werkte in een paar dagen alle zorgverleners af die hem nog aan zijn thuisland bonden. De innemende tragikomedie Drie Dagen Vis laat zien hoe zo’n vader tijdens een bliksembezoek tijd doorbrengt met zijn compleet van hem vervreemde zoon. Ergens tussen afkeer, teleurstelling, verwijt en verdriet proberen de twee bloedverwanten toch nog de nodige gesprekken met elkaar te voeren..

Lees verder Recensie: Drie Dagen Vis [Peter Hoogendoorn, 2024]

Recensie: Rivière Perdue [Miniserie; Jean-Christophe Delpias, 2024]

NPO Start/KRO-NCRV/Terence Films and Gétévé Productions, TF1

Vijf jaar na de verdwijning van twee jonge meisjes uit het Zuid-Franse dorpje Rivière Perdue duikt een van hen uit het niets weer op. Het onwennige opduiken van de verloren gewaande Anna gaat hand in hand met de heropende zoektocht naar haar jeugdvriendin Lucie. De familietragedie die zich vervolgens ontvouwt, krijgt vooral gewicht door de passende casting van meerdere cruciale personages.

Lees verder Recensie: Rivière Perdue [Miniserie; Jean-Christophe Delpias, 2024]

Recensie: Families Like Ours [miniserie; Thomas Vinterberg, 2024]

Cast artwork via NPO Start

In het land dat de watersnoodramp van 1953 heeft doorstaan, is de strijd tegen het oprukkende water een onvermijdelijk thema. De sentimentele rampenfilm De Storm en de EO-serie Als de Dijken Breken getuigen daarvan en met de actuele zorgen over klimaatverandering zit er mogelijk nog meer in het vat. Toch heeft Nederland geen rol van betekenis gespeeld bij het maken van Families Like Ours, een Europese coproductie over de massa-evacuatie van Denemarken. Het speculatieve verhaal over de ontwrichting van een welvarend land begint prikkelend, maar de kortzichtige oriëntatie van het drama gooit roet in het eten.

Lees verder Recensie: Families Like Ours [miniserie; Thomas Vinterberg, 2024]

Recensie: Il Gattopardo [seizoen 1; Netflix, 2025]

Il Gattopardo (Netflix/Lucia Iorio)

Op de drempel van verandering zijn er altijd volhouders die zich vastklampen aan het verleden. Il Gattopardo, een seriebewerking van de gelijknamige roman uit 1958, verbeeldt hoe een aristocratische familie rond 1860 omgaat met de revolutionaire Italiaanse eenwording. Met een romantische intrige in het hart van de vertelling is Il Gattopardo er niet alleen voor kenners van de gelijknamige verfilming uit 1963. Ook kijkers van series als Bridgerton kunnen dit weelderige kostuumdrama gerust een kans geven.

Lees verder Recensie: Il Gattopardo [seizoen 1; Netflix, 2025]

Verslag CinemAsia 2025: Het welzijn van de generaties

Still ‘Mongrels’ (2024) via CinemAsia festival

Je familieleden heb je doorgaans niet voor het uitkiezen, de plaats waar je met hen samenleeft in veel gevallen wél. De laatste jaren besteedt CinemAsia uitgesproken aandacht aan de rijke verschillen tussen culturen, met als gevolg dat familierelaties en golven van migratie in veel van de geselecteerde films centraal staan.

Grasduinend door het programma van 2025 komen er verschillende titels voorbij die verbeelden hoe nauw het welzijn van de generaties samenhangt met een gevoel van ’thuis’. In MongrelsTale of the Land en Fly Me to the Moon wordt dit gevoel van toebehoren telkens gecompliceerd door de keuzes die oudere familieleden voor de jongere generatie hebben gemaakt.

Lees hier mijn volledige verslag over deze titels van CinemAsia 2025.