“Het klinkt alsof u alleen degenen neemt die er het slechtst aan toe zijn”, zegt een jong tienermeisje in de openingsscène van Les Pires. Haar stroeve auditiegesprek zet direct de toon voor deze opzichtige metafilm, waarin kansarme kinderen uit het Noord-Franse Boulogne-sur-Mer benaderd worden voor de productie van een sociaal-realistisch drama. Het uitgangspunt is nobel: de regisseurs willen met het nagespeelde filmproces een aantal relevante valkuilen van hun eigen beroep aanstippen. Helaas werken ze de conflictsituaties op de set zo onsubtiel uit dat de boodschap geforceerd en belerend overkomt.
In het Rusland van Vladimir Poetin bepaalt het heersende regime welke herinneringen tellen en welke beter verborgen blijven. De massagraven van het tijdperk Stalin, tastbare tekens van de macht van toen, zijn ongewenste ballast voor de zwijgcultuur van nu. In The Dmitriev Affair volgt de Nederlandse documentairemaakster Jessica Gorter op betrokken wijze de man die in 1997 zo’n graf vond en de inhoud openbaarde. De voorbije jaren is zijn leven getekend door gevangenschap, vereenzaming en verlies.
Elf jaar na de dood van ‘discokoningin’ Donna Summer verschijnt er eindelijk een noemenswaardige documentaire over haar muzikale leven. Mede door de betrokkenheid van Summers dochter, actrice en coregisseur Brooklyn Sudano, is het resultaat intiem en persoonlijk. Tegelijkertijd zorgen de gefragmenteerde inhoud en de beperkte muzikale context ervoor dat verschillende vragen in Love to Love You, Donna Summer onbeantwoord blijven.
In het jeugdige drama Metronom droomt een generatie van een vrijheid die zelfs achter gesloten deuren niet blijkt te bestaan. Op effectieve wijze verbeeldt de Roemeense film het contrast tussen het klinische historische regime van Nicolae Ceauşescu en de pilaren van zijn energieke tegencultuur: muziek, dans en samenzijn. Omdat de hoofdrolspelers in de publieke ruimte niet zichzelf kunnen zijn, vieren ze het leven binnenshuis, hopend op betere tijden.
Selma Blair speelde haar bekendste filmrollen in Cruel Intentions, Legally Blonde en Hellboy voordat ze op 46-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd met de chronische ziekte MS (multiple sclerose). Introducing, Selma Blair volgt de actrice voor het grootste deel in 2019, als ze een zware stamceltransplantatie ondergaat. De documentaire is aangrijpend en maakt de mogelijke impact van de slopende ziekte inzichtelijk, maar wordt wel wat geplaagd door misplaatste muziekkeuzes.
Een nietsvermoedende plantenkweker valt als een blok voor een spionne in burgerkleding. Ghosted verwijst naar het ondankbare lot van de verliefde Cole na de eerste date, want wereldwijde missies en een prijs op je hoofd kunnen natuurlijk niet samengaan met een duurzame relatie. Of toch wel? De inspiratie was waarschijnlijk op voor de makers van deze romantische spionagekomedie, die te gemakzuchtig leunen op de sterrenstatus en charmes van Chris Evans en Ana de Armas.
Je kunt je derde date voorzichtiger plannen: na een online match en twee afspraakjes met Khani besluit Matt dat de tijd rijp is voor een vliegvakantie. Het waargebeurde vervolg laat zich met een blik op de vertrekmaand eenvoudig raden. Longest Third Date speelt zich af tijdens de eerste grote coronalockdown van voorjaar 2020, als de eerste retourvlucht uit Costa Rica pas in juni blijkt te vertrekken. Dankzij Matts talrijke vlogopnames is er genoeg om op terug te kijken. Helaas is dat in deze documentaire direct ook het probleem.
Lees hier mijn volledige recensie van deze documentaire.
Ruim drie jaar geleden werd het bestaan van de negentienjarige Gijs op zijn kop gezet door de onverwachtse zelfdoding van zijn familie-en zielsverwant Arie. Mijn Grote Broer gaat de onvermijdelijke ‘waarom’-vraag niet uit de weg, maar verbeeldt bovenal het verdriet en de veerkracht van de mensen die achterbleven. Het resultaat is een intieme, confronterende documentaire, die door de karakteristieke humor van de goudeerlijke Gijs ook een onverwachte dosis luchtigheid bevat.
Met tact en gevoel verbeeldt het Ierse drama The Quiet Girl de belevingswereld van een verlegen negenjarig meisje. Aan niets is te zien dat regisseur Colm Bairéad met dit bescheiden, maar betekenisvolle coming-of-ageverhaal pas zijn eerste serieuze speelfilm aflevert.
In mei 2019 bracht een schuchtere Schot een popalbum uit waarvan hij meer dan tien miljoen kopieën zou verkopen. Lewis Capaldi: How I’m Feeling Now gaat over de angst van een singer-songwriter om die ene uitschieter nooit meer te kunnen overtreffen, en vroegtijdig in een diep, donker gat te verdwijnen. Op papier klinkt dat als het zoveelste verhaal over de tol van beroemdheid en de verwachtingspatronen die daarbij horen. Dat de documentaire ondanks die formulematige opzet toch overtuigt, is geheel aan Capaldi zelf te danken.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.