Still Matt and Mara via MUBI (streamingrelease Netherlands). MDFF Films.
Op papier is het verhaal van Matt and Mara terug te brengen tot een handvol penstreken: een literatuurprofessor ontmoet een kennis uit haar verleden, waarna de twee samen tijd doorbrengen en opnieuw een band opbouwen. Gelukkig heeft deze bescheiden Canadese film onder de oppervlakte een stuk meer te bieden dan zijn beknopte omschrijving doet vermoeden. Met dank aan de hoofdrolspelers ontvouwt zich een speels en levendig relatiedrama, dat in tachtig (v)luchtige minuten de contouren van een bedrieglijk complexe verhouding weet te schetsen.
Op de dag dat de nieuwe film van Aanmodderfakker-regisseur Michiel ten Horn de 54ste editie van het IFFR opende, waren er voor pashouders ook alvast twee titels uit de kenmerkende Tigercompetitie te zien. Na het bekijken van Wondrous Is the Silence of My Master en Vitrival – The Most Beautiful Village in the World bleef één gedachte dominant: waar het luchtige Vitrival net wat te achteloos leunt op een mix van sketchachtige scènes, gimmicks en dorpse deadpan-humor, had het overwegend ernstige Wondrous Is the Silence of My Master juist wel wat meer humor kunnen gebruiken.
Lees hier mijn volledige eerste verslag van deze IFFR-editie.
Vijay 69 begint op het randje. Met een weemoedige blik op het gezicht onderbreekt de negenenzestigjarige hoofdpersoon een eenzame wandeling over de boulevard. Als hij de kaderand opstapt, doet dat even het ergste vermoeden. Na een opmerkelijke bijna-doodervaring volgt echter geen zwaarmoedig drama, maar een opgeklopte dertien in een dozijn feelgoodfilm over ouderdom, veerkracht en het waarmaken van je dromen.
Spyglass Media Group, LLC and Artists Road, LLC/Courtesy of Netflix
Wat krijg je als je Project X pepert met de dromen van een jongere generatie? In de levendige, maar onevenwichtige highschoolkomedie Incoming zoekt een verlegen tiener die net komt kijken toenadering tot een meisje dat al een jaar studeert. Een groots opgezet huisfeest zou hem wel eens het buitenkansje kunnen bieden waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
Enkele dagen voor de release van Unfrosted sprak Jerry Seinfeld zich in The New Yorker kritisch uit over de staat van komedie. Lichtelijk ironisch, want in een tijd waarin grappenmakers “er constant op gewezen worden als ze fout zitten”, kon de inmiddels zeventigjarige sitcom-ster zich toch maar mooi uitleven op zijn baldadige debuut als filmregisseur. Verwacht echter geen Seinfeld-kwaliteit: deze bombastische ‘battle of the breakfasts’ is eerder flauw dan vindingrijk.
Het verhaal van Next Goal Wins is een pareltje in de categorie ‘bizar, maar waar’. Wie de gelijknamige, in 2015 uitgebrachte documentaire al eens zag, herkent hoe een verstokte Nederlandse coach naar Amerikaans-Samoa wordt gestuurd om het ‘slechtste voetbalteam ter wereld’ aan de praat te krijgen. Jammer dat beroepskomiek Taika Waititi die kolderieke toestand een stuk sterker opklopt dan nodig. Zijn fictiebewerking kijkt minstens zo makkelijk weg, maar voelt ook volstrekt overbodig.
“Je bent een komiek en er lachte niemand”, krijgt de hoofdpersoon van Nothing to Laugh About na een mislukt stand-up-optreden te horen. Kasper wordt gedegradeerd tot publiek-opwarmer, waarna een onverwachte diagnose zijn leven verder op zijn kop zet: de komiek is terminaal ziek. Een tragikomisch vervolg ligt dan voor de hand, maar de combinatie van humor en ziekte is en blijft een lastige. Deze Noorse tragikomedie maakt zo opzichtig gebruik van de vele tegenstellingen dat de geloofwaardigheid al snel in het geding komt.
Een nietsvermoedende plantenkweker valt als een blok voor een spionne in burgerkleding. Ghosted verwijst naar het ondankbare lot van de verliefde Cole na de eerste date, want wereldwijde missies en een prijs op je hoofd kunnen natuurlijk niet samengaan met een duurzame relatie. Of toch wel? De inspiratie was waarschijnlijk op voor de makers van deze romantische spionagekomedie, die te gemakzuchtig leunen op de sterrenstatus en charmes van Chris Evans en Ana de Armas.
Indebioscoop startte onlangs een nieuwe rubriek, ‘Rewind’, waarin oudere titels opnieuw onder de aandacht worden gebracht. Zelf vond ik in Idiocracy de ideale titel voor een passend artikel. Dit is bij uitstek een film die je een krappe vijftien jaar na de release onvermijdelijk anders gaat bekijken, en je leest hier waarom.
Een effectgerichte film probeert zijn doelgroep te overbluffen. In dit geval zijn Young Adult-millennials de klos. Booksmart verschiet haar kruit met wisselend succes.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
