Tag archieven: indebioscoop

Verslag II: Movies That Matter festival 2025 [Facing War/Kamay]

Kamay (Movies that Matter festival)

Geen betere stad om na te denken over orde en rechtvaardigheid dan Den Haag, waar het Internationaal Gerechtshof zetelt en het Movies that Matter Festival jaarlijks relevantie ademt. Ook deze editie (21-29 maart) bevat het programma verschillende films die opvattingen over de inrichting van de maatschappij koppelt aan actuele politieke vraagstukken. In het tweede van verwante verslagen aandacht voor (de dreiging van) oorlog. Hoe ver staat het geopolitieke steekspel van de Europese bondgenoten af van gebieden waar het geweld structureel is?

Lees het volledige stuk hier.

Verslag: Movies That Matter Festival 2025 [The Dialogue Police/State of Silence]

The Dialogue Police (Movies That Matter festival)

Geen betere stad om na te denken over orde en rechtvaardigheid dan Den Haag, waar het Internationaal Gerechtshof zetelt en het Movies that Matter Festival jaarlijks relevantie ademt. Ook deze editie (21-29 maart) bevat het programma verschillende films die opvattingen over de inrichting van de maatschappij koppelt aan actuele politieke vraagstukken. In het eerste van twee verwante verslagen aandacht voor het demonstratierecht en voor het onzekere lot van Mexicaanse journalisten.

Lees hier mijn stuk over de films The Dialogue Police en State of Silence.

Verslag CinemAsia 2025: Het welzijn van de generaties

Still ‘Mongrels’ (2024) via CinemAsia festival

Je familieleden heb je doorgaans niet voor het uitkiezen, de plaats waar je met hen samenleeft in veel gevallen wél. De laatste jaren besteedt CinemAsia uitgesproken aandacht aan de rijke verschillen tussen culturen, met als gevolg dat familierelaties en golven van migratie in veel van de geselecteerde films centraal staan.

Grasduinend door het programma van 2025 komen er verschillende titels voorbij die verbeelden hoe nauw het welzijn van de generaties samenhangt met een gevoel van ’thuis’. In MongrelsTale of the Land en Fly Me to the Moon wordt dit gevoel van toebehoren telkens gecompliceerd door de keuzes die oudere familieleden voor de jongere generatie hebben gemaakt.

Lees hier mijn volledige verslag over deze titels van CinemAsia 2025.

IFFR 2025 – Verslag II: Baden in het zonlicht

Camp d’été (IFFR)

Zwaai tijdens deze 54ste IFFR-editie de deuren van Pathé Schouwburgplein open, en een ijskoude februariwind herinnert je vrij abrupt aan de pluspunten van een vol filmprogramma. Een luchtje scheppen is gezond, prevelt de doorzetter op zo’n moment, maar na een minuutje koukleumen lonkt dan toch weer de luwte van de bioscoopzaal. Treffend genoeg bevat de line-up dit jaar verschillende titels die de winter voor even doen vergeten, met Nicolas Cage-flick The Surfer voorop. Terwijl de thermostaat overuren draait, kun je als cinefiel baden in het zonlicht.

Lees hier mijn volledige verslag.

IFFR 2025 – Verslag I: IFFR-humor, of het ontbreken ervan

beeld: IFFR

Op de dag dat de nieuwe film van Aanmodderfakker-regisseur Michiel ten Horn de 54ste editie van het IFFR opende, waren er voor pashouders ook alvast twee titels uit de kenmerkende Tigercompetitie te zien. Na het bekijken van Wondrous Is the Silence of My Master en Vitrival – The Most Beautiful Village in the World bleef één gedachte dominant: waar het luchtige Vitrival net wat te achteloos leunt op een mix van sketchachtige scènes, gimmicks en dorpse deadpan-humor, had het overwegend ernstige Wondrous Is the Silence of My Master juist wel wat meer humor kunnen gebruiken.

Lees hier mijn volledige eerste verslag van deze IFFR-editie.

Imagine Film Festival 2024 – Verslag: Mens en dier, de dierlijke mens

Still via Filmdepot/Gusto Entertainment

Het verbeelden van de band tussen mensen en dieren is een geliefd filmonderwerp, maar op een genrefestival als Imagine gaan ze graag nog een stapje verder. In de fantasierijke werelden van Animale en Bird heeft een voorliefde voor het dierenrijk ingrijpende gevolgen. De buitenbeentjes die zich in beide verhalen aan de beesten verwant voelen, merken op den duur dat hun huid en geest beginnen te veranderen.

Lees hier mijn volledige verslag.

Bekijk hier en hier meer over Animale en Bird.

Film Fest Gent 2024 – Verslag II: Henry Fonda for President

Still Henry Fonda for President via Film Fest Gent

Het gebruikelijke klassiekerprogramma van dit Film Fest Gent is onvermijdelijk geïnspireerd door de donkere wolk die boven de Verenigde Staten hangt. Oók (of misschien juist) als Kamala Harris op 5 november als winnaar uit de bus komt, is verdere verdeeldheid en tumult zo goed als gegarandeerd. Een selectie van paranoïde prenten uit het Koude tijdperk sluit wat dat betreft natuurlijk naadloos bij de tijdgeest aan. In dit verslag aandacht voor de wijze waarop Gent het vizier dit najaar op de VS richt, maar dan wel door een wat alternatieve lens.

Lees hier mijn volledige stuk.

Film Fest Gent 2024 – Verslag I: Veerkrachtig, maar kwetsbaar

Still Julie Zwijgt via Film Fest Gent

Tijdens de eerste dagen van Film Fest Gent 2024 maken twee gevoelsrijke coming-of-agefilms hun publiek deelgenoot van het stormachtige pad naar jongvolwassenheid. Julie Zwijgt en Good One volgen en doorgronden de belevingswereld van Julie en Sam, twee compleet verschillende tienermeisjes die in hun vroeg volwassen veerkracht tóch met elkaar zijn verbonden. In beide films gaat die veerkracht door toedoen van volwassenen een wrede balans aan met een nog altijd jeugdige kwetsbaarheid.

Lees hier mijn volledige stuk.

Preview: Film Fest Gent 2024

Filmdepot/Dutch FilmWorks

Heb je de komende maanden geen tijd om voor elke veelbelovende arthouse-release het filmtheater op te zoeken? Boek dan een weekje vrij voor Film Fest Gent, want op het aangename najaarsfestival zijn de voorpremières van verwachte titels niet op een hand te tellen. Omdat de boel in de Verenigde Staten politiek op springen staat, is er bovendien een klassiekerprogramma met een aantal paranoïde prenten voorzien.

Lees hier mijn volledige preview van Film Fest Gent 2024.

Essay: The Hudsucker Proxy [Joel & Ethan Coen, 2024]

In EYE filmmuseum zijn deze zomer alle films van Joel en Ethan Coen nog eens te zien. Bij InDeBioscoop koppelen we dit grote zomerprogramma zoals gebruikelijk aan een serie essays over de betreffende filmmakers, waarbij ik heb gekozen voor The Hudsucker Proxy (1994).

Lees hier mijn stuk The Hudsucker Proxy: Hoelahoep of snavelbril: de grillen van de consumptiemaatschappij.