Ogenschijnlijk kleine woorden krijgen in The Insult massieve betekenis. Wat begint als een burenruzie mondt uit in een geladen rechtszaak, waarbinnen de tragische geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict een hoofdrol opeist. Het levert nu al één van de meest aangrijpende en doorleefde drama’s van het filmjaar op.
Het was een geweldig filmjaar. Ik zag meer titels dan ooit: in de bioscoop/pers, op filmfestivals, thuis… Na mijn verhuizing richting Antwerpen bleek daarnaast dat ik op twee straten woonde van een prachtige arthousebioscoop , die binnen het studieprogramma van mijn opleiding een prominente plaats zou innemen. Zo kon het gebeuren dat ik mijn studie Film en Visuele Cultuur ging combineren met ontspannen uitstapjes naar Cinema Zuid, waar ik o.a. al City Lights, On the Waterfront, La Notte en Jules et Jim zag.
Een week of twee, drie terug kwam de vraag of ik wilde reageren op een actuele discussie rondom film. De vraag (én de inleiding die daarbij hoort): Door het plaatsen van allerlei biosensoren tijdens het kijken naar films worden lichamelijke en emotionele reacties gemeten. Van welke kleuren en geluiden raak je gestrest of opgewonden? Waardoor gaat je hart sneller kloppen?
Beeldreclames werken natuurlijk al op deze manier en streamingdiensten als Netflix weten al aardig hoe ze de doorsneekijker kunnen plezieren. Er is niks mis met het peilen van behoeftes, dus ook niet als dat voor het grote publiek meer vermaak oplevert. Maar het resultaat is nog meer eenheidsworst en nog meer originele films die je met een vergrootglas moet zoeken.
Wat vinden jullie van deze ontwikkeling?
Een tijdje terug plaatste ik een persbericht waarin ik verwees naar de tentoonstelling over Martin Scorsese, die nu te zien is EYE Amsterdam. In het kader van die tentoonstelling verschijnen morgen (6 juli) drie films van de veelgeprezen regisseur opnieuw in de bioscoop.
Lees verder Recensie: Raging Bull (Martin Scorsese, 1980) [Drama]
Een tijdje terug werd ik benaderd door de redacteur van http://www.indebioscoop.com/. Zijn vraag was eenvoudig: lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven over een onderwerp naar keuze? Ik stemde toe, en kwam na wat wikken en wegen uit op een (toen nog) naderende release: Alien: Covenant (2017). Ik heb de voorganger (Prometheus, 2012) inmiddels twee keer gezien, en was er vrij zeker van dat ik deze twee titels aan de hand van een specifieke insteek samen zou kunnen gaan brengen.
Lees verder Alien: Covenant (2017) en Prometheus (2012): Religie, mythologie en filosofie