Verward en terughoudend aanschouwt een dame op leeftijd de jeugdige menigte die het strand van een idyllisch badplaatsje tot een toeristische hotspot verheft. Als Louise door een verkeerde blik op de klok de laatste trein mist, wordt het nu verlaten strand een plaats waar herinneringen samen komen met nieuwe perspectieven.
Lees verder Recensie: Louise en Hiver (2016) [Animatie, Drama]
‘Je vader mag dan dood zijn, zijn jongens lopen nog steeds rond’. Het is tekenend dat de mededeling hier komt van een lokale politieagent, bij uitstek degene die de situatie in de hand zou moeten hebben. Niet in Caini. Regisseur Bogdan Mirica schetst een beeld van het rauwe, ongepolijste Roemeense platteland, waar het recht van de sterkste te allen tijde leidend is.
Lees verder Recensie: Caini (Dogs) (2016) [Misdaad, Thriller]
Wie The Eagle Huntress ziet en achteraf zoekt naar informatie over het productieproces, stuit op een verhaal dat haast te mooi is om waar te zijn. Wat eindigde met deze mooie documentaire, begon met die ene foto (zie hierboven).
Lees verder Recensie: The Eagle Huntress (2016) [Documentaire, drama]
Na de dood van zijn vader woont neuroloog Lary (Mimi Branescu) een drukbezochte familiereünie bij. Wie in dergelijke omstandigheden verzoening en saamhorigheid verwacht, komt bedrogen uit: bijna drie uur lang zoomt de Roemeense regisseur Cristi Puiu (The Death of Mr. Lazarescu) in op de diverse spanningen die de onderlinge verhoudingen tussen familieleden op scherp zetten.
Vandaag is niet alleen een dag van reguliere bioscoopreleases. Af en toe vinden pareltjes uit het verleden hun weg terug naar het witte doek, opdat we niet vergeten wat de filmgeschiedenis ons gebracht heeft. Ongeveer vijfentwintig jaar terug regisseerde de Amerikaanse filmmaakster Julie Dash (1952-heden) Daughters of the Dust, een stilistisch onconventioneel drama over een eerste generatie vrije Afro-Amerikanen. Dash werd daarmee direct onderdeel van de nationale filmcanon (2004): Daughters of the Dust was de eerste film van een vrouwelijke Afro-Amerikaanse regisseur die een Amerikaanse theaterrelease kreeg. Vandaag gaat een prachtige restauratie van deze bijzondere film in Nederlandse première.
Lees verder Recensie: Daughters of the Dust (1991, re-release) [Drama, historisch]
Het minimalistische drama Little Men gaat over twee jongens die elkaar aan het begin van de film voor het eerst tegenkomen; de vriendschap die ontstaat komt onder druk te staan als hun beider ouders/verzorgers in een financieel conflict belanden.
Lees verder Recensie Filmvandaag #19: Little Men (2016) [Drama]
Ieder jaar brengt de periode rond 4/5 mei ons begrijpelijkerwijs wel één of meerdere oorlogsfilms. Herinneren, stilstaan bij het verleden; voor de burger vandaag is het haast een imperatief om een herhaling van zetten te voorkomen. Dit jaar heb ik de periode van de herdenking aangegrepen om de documentaire Night Will Fall te kijken, een heftig relaas over enkele concentratiekampen vlak na de bevrijding. Ik zag echter ook twee films die afgelopen 4 mei werden uitgebracht in de bioscoop. In mijn vorige bericht deelde ik mijn recensie van het adembenemende In the Crosswind, nu besteed ik aandacht aan The Zookeepers’ Wife.
Lees verder Recensie Filmvandaag #15: The Zookeeper’s Wife (2017) [Drama, Oorlog]
Hij won er een Oscar voor, in 2005. De Franse regisseur Luc Jacquet liet zien hoe pinguïns op Antarctica (over) leefden, trekkend van de ene naar de andere plek. Het is een circle of life die zich keer op keer herhaalt.
Lees verder Recensie: March of the Penguins 2 (2017) [Documentaire]
Monk is de eigenzinnige debuutfilm van Ties Schenk (Hoe overleef ik?, Zwarte Tulp). Een vierkoppig gezin reist af naar Spanje als zich in de familie van moeder Maria (Marina Gatell) een sterfgeval voordoet. De hypochrondische Monk (Teun Stokkel), de opstandige Joni (Olivia Lonsdale) en de teruggetrokken vader (Sam Louwyck) zijn onthechte individuen, die ieder op hun eigen manier worstelen met hun identiteit. De ongeplande roadtrip zet de verhoudingen binnen het gezin verder op scherp.
‘Ik ga niet in discussie met iemand die beweert dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden’, zegt Deborah Lipstadt (Rachel Weisz) stellig vanachter haar leskatheder. Achterin de zaal staat een man op. De camera draait, wat volgen zal is strak geregisseerd. ‘Ik ben David Irving, en ik heb hier duizend dollar voor degene die bewijs levert voor de Holocaust’, klinkt het. De rest is- letterlijk -geschiedenis.
Lees verder Recensie: Denial (2016) [Drama, bio, historisch]