Last tuesday I went to the theater to watch Darren Aronofsky’s mother! again. For those who wonder: nobody forced me to do that. I chose to feel uncomfortable for two more hours, to delve myself deeper into a story that got its hold on me all week long. This is a cinematic nightmare that will divide people for the years to come. It already does: mother! received an F-rating from the American cinema public, but there are many voices proclaiming the very same movie is an absolute masterpiece.
Gisteravond zag ik in een volle zaal mother!, de nieuwe film van Darren Aronofsky. Daarover kan ik één ding kwijt: dit is zonder meer een titel die mensen zal (blijven) verdelen. Lyrische reacties gaan nu al hand in hand met ronduit negatieve uiteenzettingen. En ik? ik kan eigenlijk niet over deze film praten zonder dikke spoilers te gebruiken. Ik doe het dus anders, en gebruik de bioscooprelease van mother! om één van Aronofsky’s eerdere films eens onder het vergrootglas te houden.
Een onvoorziene bevalling in een blauwwitte Boeing brengt iets teweeg bij Lin (Maria Kraakman), de kwetsbare stewardess die In Blue eigenhandig bestaansrecht verleent. Het zijn vroege emoties, voorafspiegelingen van de ingewikkelde relatie die zich later zal ontspinnen. Eerst toont regisseur Jaap van Heusden (De Nieuwe Wereld) de vicieuze cirkel van Lins dan nog lege bestaan. Vliegen, feesten, onenightstand, terugvliegen. In die volgorde. Het leven speelt zich af op vaste locaties. Lin bezoekt alle plaatsen zonder ooit écht ergens geweest te zijn.
De huidige generatie jongeren rookt en drinkt, kent geen respect en zet zich unaniem af tegen ouderlijk gezag. Althans, dat beeld overheerst de laatste decennia menig maatschappelijk debat. Ook de Vlaamse regisseuse Fien Troch (Kid) laat in haar laatste film Home niet na te tonen hoe doelloosheid en onverschilligheid hun stempel drukken op de dwalende beloftes van de toekomst. Lees verder Recensie: Home (2016) [Drama]→
Leven in een dictatuur, altijd functioneren met tralies in je ooghoeken. Zelfs als Nam Chul-Woo (Seung-bum Ryoo) de liefde bedrijft met zijn vrouw houdt een Noord-Koreaans staatsportret toezicht. Toch treft het echte ongeluk de protagonist van The Net pas als hij zijn onvrije land verlaat. Nam leefde in de enige realiteit die hij ooit kende, maar daarbinnen werden zijn werk en familie hem in ieder geval nooit ontnomen. Dat verandert als zijn vissersbootje verstrikt raakt en Nam een kritieke landgrens overschrijdt.
Wie is een grotere lafaard dan de soldaat die vlucht van het slagveld? De enige mannelijke partij in The Beguiled kan al van meet af aan geen heldenrol vervullen. Ontdaan van zijn lichaamskracht en loopvermogen wacht korporaal McBurney (Colin Farrell) in de bossen van Virginia op zijn filmische lot. Tegen de achtergrond van de Amerikaanse Burgeroorlog schildert Sofia Coppola (Lost in Translation) een ontwapenend sfeerstuk.
De Gouden Eeuw was haar hoogtepunt zo ongeveer gepasseerd toen een ongekende rage de Republiek aandeed. Tussen 1634 en 1637 was het gewest Holland in de ban van de tulp. Inflatie en speculatie gingen hand in hand, de meest absurde geldbedragen werden neergelegd voor bollen die het daglicht nog nooit zagen. Wie echter denkt dat Tulip Fever volledig over deze historische hype gaat, komt bedrogen uit.
Een jonge moeder (Angéla Stefanovics) vertelt haar zevenjarige zoon spookachtige verhalen. Vervormde jeugdherinneringen, flashbacks naar vervlogen tijden? We weten het niet, aangezien het narratief in Lily Lane vanaf de eerste minuut wordt overschaduwd door de bevreemdende sfeerzetting. De doorgaans donkere cinematografie van Zoltan Louasi leidt ons van een spaarzaam verlichte slaapkamer naar een verwilderde buitenwijk van Budapest. Aan die buitenwijk ontleent deze experimentele filmprent ook haar naam: het is de plaats waar de vrouwelijke hoofdpersoon met haar getroebleerde verleden geconfronteerd wordt.
Een eerste impressie: Una Mujer Fantastica is een sterk opgebouwde suspense-thriller, waarin een jonge transseksuele vrouw belast wordt met de raadselachtige dood van haar oudere partner. Zonder kennis zou je in deze gedachtegang zeker enige tijd moeten kunnen meegaan. Hoe verklaar je anders het gehavende gezicht van de overledene? Het plotse vertrek van het hoofdpersonage uit het ziekenhuis, nog geen kwartier na het moment van sterven?
Slapend treft hij haar aan. Een mysterieuze vreemdelinge, liggend op de glacerende aardbodem die de filmtitel betekenis geeft. Lucas (Lucas Schell) neemt de jonge Alejandra (Ailín Salas) mee naar het kleine plattelandsdorpje even verderop. Het leven van alledag gaat door, maar langzaamaan brengen kleine wonderen de geïsoleerde boerengemeenschap in beroering. Een onderhuidse, nauwelijks grijpbare metafysische dimensie overspant een plaats waar mens en natuur hebben stilgestaan.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
