Een pose aannemen en vasthouden, niet blikken of blozen. Zwijgend uitbeelden en de tijd stilzetten. De elkaar opvolgende tableaux vivants geven In the Crosswind al bij voorbaat een unieke status. Dit is hoe de Estse regisseur Martti Helde in zijn full feature-debuut oorlogsleed verbeeldt. Dialogen blijven achterwege, want ook dan is het haast transcendente verdriet al voelbaar.
Lees verder Recensie Filmvandaag #14: In the Crosswind (2014) [Drama, Oorlog]
Regel één bij een Terrence Malick-film: als Malick regisseert, gelden Malick-regels. Song to Song is de neerslag van twee uur aan menselijke emoties in een schilderachtig kader, waarbij een script of een duidelijke richting ontbreekt. Nog steeds geïnteresseerd? Ik schreef uitgebreid over deze nieuwe release, die ik nu al tot mijn persoonlijke favorieten van 2017 reken.
Lees verder Recensie Filmvandaag #13: Song to Song (2017) [Drama, muziek]
Het is de laatste tijd flink druk geweest met recensies. Daarom ditmaal een double bill, met daarin twee recensies van films die de afgelopen twee weken zijn uitgekomen. Beide titels vertellen een coming of age-verhaal met een tienermeisje in de hoofdrol, maar de manieren waarop die verhalen verteld worden hadden niet verder uit elkaar kunnen liggen. Als Zoey Deutsch (Before I Fall) E.T. zou zijn, dan is Garance Marillier (Raw) zonder meer the Terminator. Hier zijn mijn recensies van beide films:
Lees verder Recensies Filmvandaag #11 en #12: Before I Fall (2017) & Raw (2016)
In Oscuro Animal trachten drie vrouwen te overleven in de nasleep van de Colombiaanse burgeroorlog. Spreken doen ze niet, hun namen verneem je pas als de aftiteling loopt. Op een rauwe, zware en onverbloemde manier laat regisseur Felipe Guerrero zien dat het verwerken van leed misschien nog wel meer vergt van een mens dan het doorstaan ervan.
Sinds afgelopen donderdag draait 20th Century Women in de bioscoop, een heerlijke coming-of age film waarin Mike Mills (Beginners) de geschiedenis verweeft met de levens van gewone mensen uit verschillende generaties.
Lees verder Recensie Filmvandaag #10: 20th Century Women (2016) [Drama]
Gevangen is ze op meerdere manieren, de jongvolwassen Katherine (Florence Pugh). Gevangen in een kil landhuis, gevangen in een korset dat ademhalen tot een kunst verheft, gevangen door een echtgenoot die haar meer als object dan als mens beschouwt. Lady Macbeth speelt zich af in het Engeland van 1885, als de wet die vrouwen bij hun huwelijk het eigendom van hun man maakt nog net niet is afgeschaft. Wat volgt ligt al in de titel besloten; de tweede langspeelfilm van William Oldroyd (In Mid Wickedness) is een Shakespeariaanse liefdestragedie die laveert tussen romance en moordmysterie.
Lees verder Recensie: Lady Macbeth (2016) [Drama, romantiek]
Na een tumultueus verlopen krijgsmissie in het Afghaanse berglandschap komt een groep Franse militairen aan bij een Cypriotisch vijfsterrenhotel. Te midden van dansende toeristen en verongelijkte vijftigers zouden zij in drie dragen hun herinneringen aan militaire crisissituaties achter zich moeten laten. Het vervolg laat zich raden: in Voir du Pays liggen ideaal en praktijk mijlenver uit elkaar.
Lees verder Recensie Filmvandaag #9: Voir Du Pays (2016) [Drama]
Monk is de eigenzinnige debuutfilm van Ties Schenk (Hoe overleef ik?, Zwarte Tulp). Een vierkoppig gezin reist af naar Spanje als zich in de familie van moeder Maria (Marina Gatell) een sterfgeval voordoet. De hypochrondische Monk (Teun Stokkel), de opstandige Joni (Olivia Lonsdale) en de teruggetrokken vader (Sam Louwyck) zijn onthechte individuen, die ieder op hun eigen manier worstelen met hun identiteit. De ongeplande roadtrip zet de verhoudingen binnen het gezin verder op scherp.
‘Ik ga niet in discussie met iemand die beweert dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden’, zegt Deborah Lipstadt (Rachel Weisz) stellig vanachter haar leskatheder. Achterin de zaal staat een man op. De camera draait, wat volgen zal is strak geregisseerd. ‘Ik ben David Irving, en ik heb hier duizend dollar voor degene die bewijs levert voor de Holocaust’, klinkt het. De rest is- letterlijk -geschiedenis.
Lees verder Recensie: Denial (2016) [Drama, bio, historisch]
Met The Tree of Life heeft Terrence Malick een film gemaakt die groter aanvoelt dan het leven zelf. Deels surrealistische natuurdocumentaire, deels filosofisch grand narrative. Dit is een visueel meesterwerk, dat de grote vragen van het bestaan combineert met thema’s als opvoeding en rouwverwerking.