Een tijdje terug keek ik naar de historische film The Mission. De prachtige muziek van Ennio Morricone was mij al een tijd bekend, en gezien het onderwerp (missionair christendom in Latijns Amerika) wilde ik deze film sowieso een keer gezien hebben.
Lees verder Blindspot #3: The Mission (1986) [Drama, avontuur, historisch]
Woensdag verkiezingsdag. Dan kan ik maar van één type film een recensie posten natuurlijk. Een tijdje terug zag ik All the President’s Men, een politiek-historische film over het Watergate schandaal en de politieke nasleep daarvan.
Lees verder Blindspot #2: All the President’s Men (1976) [Drama, thriller]
“There’ll be great Presidents again – but there’ll never be another Camelot”
Het verlies van haar man verwerken, maar tegelijkertijd in korte tijd een imago creëren. In de eerste dagen na de aanslag op John F. Kennedy (22-11-1963) deed Jackie Kennedy beiden. Regisseur Pablo Larraín (Neruda) en scenarist Noah Oppenheim (The Act of Killing) bundelden hun krachten om een film te maken die meer biedt dan alleen een biografisch portret. Op het eerste oog is Jackie met name een indringend drama, maar daarachter schuilt een intelligente reflectie op politieke beeldvorming en de kunstmatige aard van herinnering.
Af en toe komen ze nog uit: volbloed roadmovies. Denk aan Wild (met Reese Witherspoon), denk aan Little Miss Sunshine (die film met die gekke familie) en denk aan een klassieker als Into the Wild. Toon en inhoud willen verschillen, maar wat telt is het bijzondere stukje eenwording met de natuur en/of tussen de hoofdpersonen dat vaak optreedt. Van regisseuse Andrea Arnold (Fish Tank) is er nu American Honey, een bijzonder eigenzinnige coming of age-film over rondreizende tijdschriftverkopers in een even verloederd als betoverend Amerika.
Lees verder Recensie: American Honey (2016) [Roadmovie, drama]
Voor de negende keer kruipt hij in de huid van de Wolverine, Hugh Jackman. Het is ook de laatste keer. Vorig jaar al kondigde de gevierde Australische acteur aan zijn klauwen voorgoed aan de wilgen te hangen.
Lees verder Recensie Filmvandaag #8: Logan (2017) [Sciencefiction, actie, drama]
Ah, een young-adultfilm die voor de verandering (Twilight, Divergent, The Hunger Games) eens niet is gebaseerd op een boek. Kon ik maar zeggen dat de film daarmee ook beter is…
Lees verder Recensie Filmvandaag #7: The Space Between Us (2017) [Sciencefiction, romantiek]
Vandaag de dag kunnen we het ons haast niet meer voorstellen, maar tot 1967 was het in de VS de wettelijke orde van de dag: een verbod op interraciale huwelijken. De film Loving is dan ook biografisch: Mildred (Ruth Negga, links op de foto) en Richard Loving (Joel Edgerton, rechts) kregen het in het conservatieve Virginia van de jaren vijftig aan de stok met de staat toen ze hun hart wilden volgen.
Lees verder Recensie Filmvandaag #6: Loving (2016) [Drama, romantiek]
Op het IFFR (Internationaal filmfestival van Rotterdam) mocht ik dit jaar drie regisseurs interviewen. Het ging om regisseurs die op het IFFR hun films kwamen presenteren aan het grote publiek, nog voor de films in kwestie hun reguliere Nederlandse release kregen. De eerste regisseuse die ik sprak maakte het Franse drama Réparer les Vivants, een pakkende film over orgaandonatie. De Nederlandse release is vandaag, donderdag de 16e. In het interview is te zien hoe ik het met Katell Quillévéré onder andere heb over de inspiraties voor haar film, haar visie op het thema orgaandonatie en over de prachtige muziek van Alexandre Desplat.
Lees verder Exclusief interview met Katell Quillévéré, regisseuse van Réparer les Vivants (2016)
Een wereld van verschil. Wie the Last Temptation of Christ (1988) zag, weet dat Martin Scorsese één van de meest controversiële Jezusfilms ooit regisseerde. De Jezus die Willem Dafoe portretteert is een twijfelende man, wiens vleselijke verlangens duidelijk de overhand lijken te hebben boven zijn goddelijke aard. Nu, dertig jaar later, zegeviert de ironie. Scorsese, zelf katholiek, werd in 1988 nog verguisd door alles wat katholiek en/of conservatief was. Silence beleefde haar première in het Vaticaan. Niet zo gek ook; christelijker dan dit religieuze manifest gaat Scorsese z’n films niet meer maken. Gebaseerd op een klassieke Japanse roman van Shusaku Endo (1966) is Silence de katholieke bedevaart van deze uiterst bekwame Italiaans-Amerikaanse cineast.
J.A. Bayona. Hij maakte in 2012 indruk met Lo Imposible (the Impossible), een even sentimenteel als indrukwekkend drama over de tsunami van Tweede Kerstdag 2004. Deze Spaanse regisseur weet hoe hij een film visueel aantrekkelijk moet maken, en heeft met Fernando Velazquez daarnaast de beschikking over een (vaste) componist die weet hoe hij op het gevoel moet inspelen.
Lees verder Recensie: A Monster Calls (2016) [Fantasy, Drama]
